Ο ανασχηματισμός είναι ένα εργαλείο το οποίο δίνεται από το δημοκρατικό σύστημα με την ίδια λογική της δυνατότητας που δίνεται σε έναν διευθύνοντα σύμβουλο μιάς εταιρείας να αντικαταστήσει κάποιον ο οποίος δεν πληρεί τις προϋποθέσεις για ένα πόστο με κάποιον άλλον.

Αυτό σημαίνει, όταν χρησιμοποιείται σωστά ότι μία θεωρία δεν έχει γίνει πράξη, άρα υπάρχουν ευθύνες που δεν φροντίστηκαν, υπηρεσίες που δεν υπηρετήθηκαν και λάθη τα οποία δεν έπρεπε να γίνουν και ως εκ τούτου αλλάζει ο ανίκανος ή δόλιος υπάλληλος με κάποιον άλλο ο οποίος είναι ικανός και σωστός.

Όπως και η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, τα διάφορα κρούσματα πυροβολισμών σε όλη την Αθήνα, έτσι και τώρα η επίθεση ενάντια στον αστυνομικό Διαμαντή Μαντζούνη χρησιμοποιείται στην ίδια κατεύθυνση και με τον ίδιο σκοπό από τους εκτελεστές του σχεδιασμού που έχουμε πολλάκις περιγράψει στο site αυτό και τα διάφορα άρθρα του.

Στην ανάλυση που θα κάνουμε σήμερα, με τα δεδομένα μόνο της πρώτης ημέρας θα δούμε πώς ακόμα ένα άτομο θυσιάζεται για να μπορέσει να δειχθεί εντός και εκτός της Ελλάδος μία κατάσταση που θα επιτρέψει δικαιολογίες για το πέρασμα στην αποκάλυψη του ολοκληρωτισμού χωρίς προπέτασμα δημοκρατικότητας.

Κατόπιν ερωτήσεων αναγνωστών και φίλων επί της δύναμης και της δυνατότητας να ασκηθεί / εφαρμοσθεί ο Νόμος στους υπουργούς και άλλους πολιτικούς οι οποίοι θρασύτατα και απροκάλυπτα τον καταπατούν διότι προστατεύονται από τον χουντικό Νόμο περί ασυλίας υπουργών και βουλευτών, ερχόμαστε ως ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ, αφού ερευνήσαμε το θέμα, να σας κάνουμε γνωστό το ‘δίπορτο’.

Διαβάστε το άρθρο ομογενούς μας στο Λονδίνο κοινωνιολόγου, ο οποίος περιγράφει την κατάσταση που βιώνουμε στην Ελλάδα, σε σχέση με τους κουκουλοφόρους και την βία στις πόλεις καθώς και το φαινόμενο του μεταναστευτικού κύματος, ως προϋπάρχουσα στο εξωτερικό σε κατά πολύ χειρότερη μορφή.

Κρούσματα πυροβολισμών σημειώνονται σε διάφορα μέρη της Αθήνας από την απόπειρα δολοφονίας του 2ου μαθητή ο οποίος τραυματίσθηκε στον καρπό και μετά. Αυτά τα κρούσματα είναι ανούσια και χωρίς εμφανές κίνητρο, όμως δίνουν μία αίσθηση ότι η οπλοφορία και η χρήση όπλων στην Αθήνα, αν όχι σε όλη την Ελλάδα, γίνεται καθεστώς.

Με την ανάλυση μας, απαντώντας στην ερώτηση «ποιός επωφελείται από όλα αυτά», θα δούμε τα πραγματικά κίνητρα και στόχους πίσω από αυτά τα περιστατικά, όπως οι πυροβολισμοί στην κλούβα της ΕΛ.ΑΣ. και ενάντια σε βαγόνι του προαστιακού.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΓΡΑΦΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Χριστούγεννα σήμερα, τυπικά, θεωρητικά και σε μικρή μειονότητα ατόμων ουσιαστικά ο συμβολισμός των γενεθλίων του Ιησού Χριστού, του οποίου την ακριβή ημερομηνία γέννησης δεν γνωρίζουμε παρά μόνο κατά προσέγγιση. Αυτό όμως δεν είναι σημαντικό καθʼ ότι σημασία δεν έχει το πότε γιορτάζουμε μία επέτειο αλλά τι γιορτάζουμε και τι ενθυμούμαστε κάθε φορά.

Συνήθως, επέτειος γενεθλίων σημαίνει για κάθε άτομο ότι γιορτάζουμε και χαιρόμαστε την έναρξη της ύπαρξης του επί της γής διότι η ύπαρξη του έχει κάνει τον κόσμο μας πιο γεμάτο, πιο καλό, πιο σημαντικό, με πιο πολύ σημασία : δηλαδή η δράση και αλληλεπίδραση του ανθρώπου αυτού με το προϋπάρχον περιβάλλον έχει παράγει πολύ θετικά αποτελέσματα για εμάς ή για περισσότερους.

Με την παραμονή των Χριστουγέννων, την κατ’ εξοχήν έναρξη του εορτασμού της Γεννήσεως του Ιησού Χριστού, αλλά και πλήθος άλλων αντιστοίχων επετείων ανά θρησκεία αυτές τις ημέρες, στα πλαίσια της προετοιμασίας για τον μεγάλο εορτασμό παραθέτουμε το πρώτο μας δώρο.

Η ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ

Έχοντας ήδη περιγράψει τους μηχανισμούς οι οποίοι κάνουν πραγματικότητα την κοινωνία στην νοσούσα κατάσταση που όλοι αναγνωρίζουμε, είναι η δέουσα στιγμή να αναλύσουμε και να εξετάσουμε τον λόγο που η κατάσταση αυτή, αν και εμφανής σε μεγάλο ποσοστό, γίνεται δεκτή ή ανεκτή αρκετά από τον κόσμο ώστε να διαιωνίζεται και να εξελίσσεται σε όλο και πιο νοσηρές μορφές ανενόχλητη.

Σε μία σειρά εγκλημάτων κατά του κράτους και του Έθνους τα οποία σημειώθηκαν ή ήρθαν στην δημοσιότητα τα τελευταία δύο χρόνια, βλέπουμε μία εκπληκτική απάθεια όχι στην στηλίτευση των ως σκάνδαλα ή εγκλήματα αλλά στην αναζήτηση και απαίτηση επαναφοράς της τάξης και τιμωρίας των υπευθύνων. Αυτό το οποίο έχει καλλιεργηθεί τα τελευταία 30 – 40 χρόνια είναι να περιορίζεται ο κόσμος στο πρώτο μισό της διαδικασίας επανόρθωσης της αδικίας / τραύματος / εγκλήματος / βλάβης / πρόληψης που καθίσταται αναγκαία κατόπιν μίας εγκληματικής ενέργειας.

Πάντα στην φύση, όταν υπάρχει κίνδυνος επερχόμενης επιδημίας δίνεται στον πληθυσμό που είναι σε κίνδυνο μία σειρά προειδοποιήσεων. Αυτές οι προειδοποιήσεις ξεκινάνε από μικρές λεπτομέρειες, που μόνο οι πιο οξυδερκείς διακρίνουν, και κλιμακώνονται σταδιακά σε όλο και πιο ευδιάκριτες προειδοποιήσεις εκ των οποίων οι τελευταίες είναι τα πρώτα κρούσματα. Αυτή η διαδικασία δίνεται πάντα από την φύση για να δώσει την δυνατότητα επιβίωσης με τα ελάχιστα δυνατά θύματα ( ή και καθόλου θύματα ) στον πληθυσμό αντί να εφαρμόσει μία εξολοθρευτική και τελείως αναπάντεχη καταστροφή.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στις ανθρώπινες κοινωνίες, οι οποίες έχουν την τάση να ακολουθούν αυτούς τους γενικούς φυσικούς κανόνες όσο απομακρυσμένες και εάν επιδιώκουν να είναι από την φύση στην οποία εμπεριέχονται. Τα τελευταία λοιπόν τριάντα χρόνια τουλάχιστον, έχουμε σταδιακά δείγματα – προειδοποιήσεις μίας τεράστιας κοινωνικής επιδημίας με καταστροφικές συνέπειες, τόσο στο κοινωνικό όσο και στο φυσικό επίπεδο αφού αυτού του μεγέθους οι κοινωνικές επιδημίες επιφέρουν εκατόμβες θυμάτων.

Ένα ερώτημα το οποίο παραπέμπει σε παλαιότερους πολιτικούς που, όπως έχουμε δείξει σε άλλα άρθρα, ανέλαβαν την διακυβέρνηση της χώρας μετά την χούντα με δέσμευση να εξακολουθήσουν την πολιτική της με το προπέτασμα της ‘αλλαγής’ και του ‘φιλελευθερισμού’ είναι αυτό το οποίο πραγματικά στην απάντηση του εμπεριέχει την πραγματική εικόνα της κοινωνικοπολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα και όπου αλλού ακούγονται οι ίδιες προκατασκευασμένες δηλώσεις.

Πολλές απαντήσεις έχουν αποδοθεί, από το ‘κανένας’ έως ‘οι έξω’ οι οποίες μεμονωμένες είναι όλες λάθος ή στην καλύτερη περίπτωση μερικώς σωστές. Σε αυτό το άρθρο θα δούμε ποιος πραγματικά κυβερνάει αυτό τον τόπο καθώς και ποιος θα μπορούσε να κυβερνάει αυτό τον τόπο, εάν πραγματικά το θέλει όπως λέει.