Σε πρόσφατο δελτίο ειδήσεων ο Θ. Πάγκαλος επικαλέστηκε, στην προσπάθεια του να δώσει κύρος στην προπαγάνδα που εξαπέλυε για λογαριασμό της κυβέρνησης του, το Σύνταγμα της Ελλάδος όσον αφορά την δυνατότητα απολύσεως δημοσίων υπαλλήλων παρ’ όλο που υπάρχει το θέμα της μονιμότητας τους. Είχε μάλιστα το θράσος να ισχυρισθεί για τον εαυτό του ότι αισθάνεται ότι πρέπει το Σύνταγμα να τηρείται κατά γράμμα.

Όλα αυτά εάν καθίσουμε να τα δούμε με ονόματα και ιστορικά στοιχεία φαντάζουν εξόφθαλμα και ανάγλυφα και κάνουν τις πράξεις που πολλάκις επαναλαμβάνονται ως ένδοξες σελίδες της ιστορίας ή πράξεις ακύρωσης των ναζιστών ( όπως π.χ. οι απελευθερώσεις των διαφόρων στρατοπέδων συγκέντρωσης ) ως απλά πράξεις προπαγάνδας προς εξευμενισμό των απαιτήσεων και προσδοκιών των Λαών.

Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να εξετάσουμε την μεθοδολογία προπαγάνδας που ανέπτυξε ο Γκαίμπελς για να μεθύσει με ναζιστικό παροξυσμό ολόκληρα πλήθη και να επιβάλει την συστηματική και πολλαπλή γενοκτονία ως κάτι θεάρεστο και φυσιολογικό :

Η Γκαιμπελική / Γκαιμπελιστική προπαγάνδα είναι προπαγάνδα εκβιασμού και μεταχειρίζεται πάρα πολύ τον φόβο σε όλα τα επίπεδα : φόβος στιγματισμού, φόβος απόρριψης, φόβος περιθωριοποίησης, φόβος καταστροφής, κλπ. .

Όπως ήδη έχουμε αναλύσει, το όλο καθεστώς το οποίο αντιμετωπίζουμε ολοένα και πιο έντονα κάθε ημέρα είναι ταυτισμένο με τον ναζισμό, αλλά όμως κρύβεται πίσω από ονόματα και ορισμούς και μεθοδολογίες που σε πρώτη φάση καμουφλάρουν την πραγματική φύση των εχθρών των Λαών. Σε αυτή τη φάση, επιχειρείται μέσω της οικονομίας και του ελέγχου των δημοσίων διοικήσεων – κυβερνήσεων των κρατών μία πλήρης εξουδετέρωση και υποδούλωση των Λαών, των εδαφών και του πλούτου αυτών, σε ένα ανώνυμο σύνολο ατόμων άνευ ταυτότητας που κρύβεται πίσω από την ταμπέλα « αγορές / κερδοσκόποι/ επενδυτές ».

Ο ναζισμός στην τωρινή του μορφή δεν μπορεί βέβαια να ονομάζεται επίσημα ναζισμός δεδομένης της ιστορίας του ορισμού αυτού. Έχει άλλα ονόματα όπου καπηλευόμενος λέξεις και ιδέες που βεβαίως δεν ακολουθεί, δημιουργεί ρεύμα και επιβάλλεται ευρέως.

Στον οικονομικό τομέα ο όρος που χρησιμοποιείται περισσότερο είναι ο νεοφιλελευθερισμός / η απελευθέρωση της αγοράς / η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων / εξυγίανση του συστήματος / ανάπτυξη / κλπ., έννοιες που είναι πιο εύηχες από τις αντίστοιχες επακριβείς. Δηλαδή, κάθε κατάλυση των δικλείδων ασφαλείας των κοινωνικών στρωμάτων του μέσου Πολίτη και κάτω καμουφλάρεται πίσω από αιτιολογίες και περιγραφές που υπόσχονται γενικά και αόριστα ένα ‘καλύτερο μέλλον’.

Εάν δεν είναι ήδη εμφανές στο πόσο επίκαιρη και πραγματική ακούγεται η εμπειρία αυτής της τάξης πραγμάτων ( και μάλιστα και τότε οι Χιτλερικοί την ονόμαζαν « Νέα Τάξη » ), θα αναφέρω επιγραμματικά ( διότι άμεσα θα τα αναλύσω στα αυριανά και μεθαυριανά άρθρα ) την πλήρη αντιστοιχία του ναζιστικού μοντέλου με :

Α. το μοντέλο διακυβέρνησης τουλάχιστον από το 1967 στην Ελλάδα και αλλού ( και το οριοθετώ εκεί διότι από τότε ο ορισμός «ναζισμός» δεν ομολογούταν ως βάση του κυβερνητικού μοντέλου και αποτελούσε ταμπού για την πολιτική ζωή )

Για να πετύχουμε ανατροπή και ακύρωση της καταστροφής που έχει ήδη γίνει αλλά και της καταστροφής που έρχεται, δεν μπορούμε πλέον να στηριζόμαστε σε αντιπροσώπους παντός είδους και ταυτότητας. Θα πρέπει εμείς οι ίδιοι να επιληφθούμε τα του Οίκου μας διότι πλέον έτσι όπως έχει η κατάσταση κάθε άλλος τρόπος έχει γίνει υποχείριο αυτών που επί γενεές νέμονται αποκλειστικά την πολιτική ζωή, την κρατική μηχανή και τους πόρους / κεφάλαια του Δημοσίου.

Η πρώτη ενέργεια του Λαού σε μία ουσιώδη στρατηγική για να σταματήσει αυτή η λαίλαπα, που σαρώνει όχι μόνο την Ελληνική κοινωνία αλλά όλες τις κοινωνίες του πλανήτη, είναι το να μάθουμε εναντίον ποιών πρέπει να στραφούμε, ποιοι είναι οι κερδοσκόποι ονομαστικά, ποιοι είναι αυτοί που φέρουν την νομική ευθύνη.

Είναι απαραίτητη προϋπόθεση, δηλαδή, να αλλάξουμε την φιλοσοφία του ραγιά που υποτάσσεται στους εκάστοτε άρχοντες ( κάτι το οποίο μας έχει καλλιεργηθεί με έμμεσο και χειραγωγικό τρόπο μέσω της παιδείας και των ΜΜΕ ) και να καταλάβουμε ότι έχουμε ένα Σύνταγμα ( έστω και με την τωρινή του μορφή ) που απευθύνεται σε Ελεύθερους Πολίτες που εκλέγουν ( δηλαδή διορίζουν πλειοψηφικά ) και ξέρουν να ελέγχουν τους διαχειριστές – αντιπροσώπους που επανδρώνουν το κράτος και τους οργανισμούς τους, όπως και ξέρουν να τους πειθαρχούν και να τους τιμωρούν.

Τα μέτρα αυτά είναι σκληρά αλλά για αυτούς που δημιούργησαν και καλλιεργούν ακόμα και τώρα το πρόβλημα, όχι για αυτούς που αποτελούν τον λόγο ύπαρξης ενός Κράτους και που δεν τους δόθηκε στην ουσία επιλογή και καλούνται τώρα να δημιουργήσουν την επιλογή τους μόνοι τους για να επιβιώσουν, και μάλιστα χωρίς να απειληθεί κεκτημένο του Λαού ή θυσίες των προγόνων μας.

Συγκεκριμένα, και σύμφωνα με το άρθρο 42 παράγραφος 2 του Συντάγματος μας στο οποίο ορκίζεστε Πίστη και Υπεράσπιση, μπορείτε να αναπέμψετε στην Βουλή των Ελλήνων κάθε νομοσχέδιο που η Βουλή ψήφισε αλλά είναι αντισυνταγματικό. Αυτό θα θέσει την Ολομέλεια της Βουλής πρό των Συνταγματικών ευθυνών της και για να σας υποχρεώσει να κυρώσετε το νομοσχέδιο ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΥΠΕΡΨΗΦΙΣΕΙ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΟΛΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΜΕΣΩ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 76 ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 2 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.