Όλες αυτές τις δεκαετίες οι συνδικαλιστές παντός είδους και κομματικής απόχρωσης μας έχουν μάθει να θεωρούμε κινητοποίηση μία ουσιαστικά παρωδία διαδήλωσης, η οποία γίνεται παρωδία όχι με υπαιτιότητα του Λαού αλλά εν πλήρη γνώση και υπαιτιότητα των συνδικαλιστών.

Αντί να έχει ένα ενεργητικό ρόλο εξαναγκασμού της κυβέρνησης μία διαδήλωση, ουσιαστικά έχει υποβιβαστεί και μετατραπεί σε μία παθητική παρέλαση και αποχώρηση που αφήνει στην ευχέρεια της κυβέρνησης εάν θα ληφθεί υπʼ όψη ή όχι.

Η ανομία και η αναρχία είναι πάντα τα βασικά συστατικά της Ολιγαρχίας, της Απολυτοκρατίας και της εξαφάνισης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η πιο επιτυχημένες αναρχίες ενυπάρχουν στις περιόδους που ο πρώτος άνομος και παράνομος είναι το ίδιο το κράτος : κυβερνήσεις με υπερεξουσίες, υπεράνω ελέγχου και με υποκειμενικά / αυθαίρετα κριτήρια νομιμότητας επιβάλλουν την στυγνότερη Αναρχική κατάσταση σε μία κοινωνία όπου μόνος νόμος είναι η θέληση του ισχυρού, και σʼ αυτή την περίπτωση ισχυρός είναι όποιος έχει τα όπλα ( τουλάχιστον σε πρώτη φάση καθʼ ότι όπως θα δούμε παρακάτω αυτό είναι μία επιφανειακή εκτίμηση η οποία όμως είναι εύκολο να επικρατήσει ). Στην χθεσινή διαδήλωση αλλά και στην καθημερινότητα μας πλέον βιώνουμε μία κατʼ ουσίαν Αναρχική κατάσταση Εξουσίας όπου κανένας νόμος δεν ισχύει εάν δεν το επιθυμεί ο ʽισχυρόςʼ ( δηλαδή η κυβέρνηση που ελέγχει τα ΜΑΤ και πιθανώς τον στρατό ).

Κατεβήκαμε σήμερα στο Σύνταγμα όταν κατέστη σαφές ότι τα ΜΑΤ θα προσπαθούσαν να διαλύσουν /σκορπίσουν τους διαδηλωτές ουσιαστικά απαγορεύοντας τους να παραμείνουν στην πλατεία Συντάγματος, κάτι που βέβαια αντιβαίνει στα Συνταγματικά Δικαιώματα των Ελλήνων Πολιτών.

Πρόθεση μας ήταν να μην επιτρέψουμε στα ΜΑΤ να καταπατήσουν το Σύνταγμα και να αφήσουν την διαδήλωση να εξελιχθεί με τον ειρηνικό της χαρακτήρα όπως ακριβώς το ήθελαν οι διαδηλωτές Έλληνες Πολίτες και όχι να διασκορπιστεί και να σβήσει με τους γνωστούς τρόπους.

Κατεβήκαμε σήμερα στο Σύνταγμα όταν κατέστη σαφές ότι τα ΜΑΤ θα προσπαθούσαν να διαλύσουν /σκορπίσουν τους διαδηλωτές ουσιαστικά απαγορεύοντας τους να παραμείνουν στην πλατεία Συντάγματος, κάτι που βέβαια αντιβαίνει στα Συνταγματικά Δικαιώματα των Ελλήνων Πολιτών.

Πρόθεση μας ήταν να μην επιτρέψουμε στα ΜΑΤ να καταπατήσουν το Σύνταγμα και να αφήσουν την διαδήλωση να εξελιχθεί με τον ειρηνικό της χαρακτήρα όπως ακριβώς το ήθελαν οι διαδηλωτές Έλληνες Πολίτες και όχι να διασκορπιστεί και να σβήσει με τους γνωστούς τρόπους.

Ψάχνοντας για πραγματικά αρχεία της εποχής του 1940 πέτυχα το παρακάτω κλιπάκι όπου με τα λόγια ενός τραγουδιού που δεν το έχουν γράψει Έλληνες αλλά άλλοι άνθρωποι που εντυπωσιάστηκαν από το Έπος του ʼ40, παρατίθενται και τα γελαστά πρόσωπα με τα σοβαρά μάτια των παππούδων μας που με χαρά έχυσαν το αίμα τους για να κρατήσουμε τα Εθνικά αυτά εδάφη που τώρα ο κάθε ΓΑΠ του οποίου η οικογένεια ούτε πλησίασε σε Ελληνικό Μέτωπο θέλει τώρα να εκποιήσει – ʽαξιοποιήσειʼ.

Όπως το 1843 ζητούσαμε εντόνως και συστηματικώς Σύνταγμα, τώρα θα πρέπει να απαιτήσουμε / διεκδικήσουμε την Άμεση Δημοκρατία και την δίωξη όλων αυτών που μας έχουν φέρει ως εδώ, ξεκινώντας βεβαίως με τους 300 της βουλής και την τωρινή κυβέρνηση και μετά βεβαίως ό,τι άλλο ανέφερε ο ΑΓΠ στην ομιλία ως «δίκτυο εξουσίας».

Δεν μας επιτρέπουν πλέον να μην δράσουμε ή να περιμένουμε στημένες εκλογές χωρίς δυνατότητα άλλων επιλογών για να πέφτουμε από τον έναν ‘εθνοσωτήρα’ στον άλλον και να μας κόβονται όλο και περισσότερες από τις σάρκες μας.

Εμείς, ο Λαός θα καθαρίσουμε. Κανείς άλλος δεν θα το κάνει για εμάς. Κανέναν άλλον δεν συμφέρει να ανανήψει και να ευδοκιμήσει η Ελλάδα εκτός από τους Έλληνες.

Πλέον ανοιχτά εκφράζουν οι Γερμανοί, ως το σύνηθες φερέφωνο των απανταχού Ναζιστών της μοντέρνας εποχής, ότι εφαρμόζουν ή επιθυμούν να εφαρμόσουν την «Τελική Λύση» στο πρόβλημα της ‘οικονομικής κατάστασης των Λαών’, δηλαδή βλέπε την ανεξαρτησία – αυτοδιάθεση των Λαών της Ευρώπης

Τα εξόφθαλμα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα αυτές τις ημέρες δείχνουν τους στόχους των κυβερνητικών φώς φανάρι σε κάθε άνθρωπο που τους δίνει έστω και λίγη προσοχή. Παρʼ όλα αυτά, μέσα στην κακοφωνία του γκαιμπελισμού που παρουσιάζει το παράλογο ως λογικό και το παράνομο ως νόμιμο, είναι απαραίτητο να επισημάνουμε ορισμένα βασικά στοιχεία που διέπουν το θέατρο αυτό που λαμβάνει χώρα στην νομική ως ταχυδακτυλουργικό κόλπο για να μην δούμε ως Λαός την απροκάλυπτη επίθεση που γίνεται στους θεσμούς μας.

Σε κάθε περίπτωση, για να μπορέσουμε να βρούμε την θεραπεία μίας κατάστασης χρειαζόμαστε αφʼ ενός να εντοπίσουμε την πραγματική πηγή του προβλήματος που δημιουργεί την άρρωστη κατάσταση και αφʼ ετέρου να είμαστε προετοιμασμένοι να προβούμε στην θεραπεία όσο ολοσχερής και ριζική ή εκτός πεπατημένης και αν φαντάζει στα μάτια μας.