ΠΡΟΣΟΧΗ: Παρακάτω ακολουθεί η Προσφυγή κατά της Διάταξης, την οποία μπορείτε να δείτε συννημένη μετά από scanning σε μορφή PDF πριν το σύνολο των σχετικών.
H ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΕΦΕΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
ΠΡΟΣΦΥΓΗ Όλγας Γεωργίου Γεριτσίδου, Εκπαιδευτικής και Ερευνητικής Ψυχολόγου,
κατοίκου Αθηνών,
Αθήνα 12 Αυγούστου 2009
ΚΑΤΑτης υπ. αρ. 23/2009 ( ΑΒΜ : Β- 2009/ 382 ) διατάξεως του εισαγγελέα πρωτοδικών Θηβών.
Με την αρ. 23/2009 διάταξη του εισαγγελέα απερρίφθη το αίτημα μου [ η από 27-1-2009 ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ- ΑΙΤΗΣΗ- ΠΡΟΣΦΥΓΗ προς τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, με αριθ. Πρωτ. 706 ( Γενικό Πρωτόκολλο )/28-1-2009 & 325/28-1-2009 ( Διοικητικό) ] περί εγκλήσεως κατά του προέδρου πρωτοδικών Αθηνών Γεωργίου Σχοινοχωρίτη και της γραμματέως του Ι΄ τμήματος τριμελούς πλημμελειοδικείου Αθηνών Μαρίας Νικολακοπούλου για σωρεία παραβιάσεων διαφόρων Δικαιωμάτων μου κατά την συνεδρίαση της 23-10-2008, του Ι΄ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, όπου διευθύνων την συζήτηση ήταν ο ως άνω αναφερόμενος πρόεδρος και η ως άνω αναφερόμενη γραμματέας τελούσε χρέη καταγραφής των πρακτικών της συζητήσεως.
Η ανωτέρω διάταξη δεν πρέπει να παραμείνει εν ισχύ για τους κατωτέρω παραθετόμενους καθʼ όλα νόμιμους και αδιαμφισβήτητους λόγους :
Α. Ζήτημα Αρμοδιότητος
Σύμφωνα με το 122, 125, 126 άρθρο ΚΠΔ, κατά τόπον αρμόδιο δικαστήριο για εξέταση της αιτήσεως μου, συμπεριλαμβανομένου και του πέμπτου ( 5 ) των αιτημάτων μου προς έγκλησιν των προαναφερομένων είναι μόνο το Εφετείο Αθηνών, και περί όλων των υπολοίπων αιτημάτων μου ( τα οποία σημειωτέον απλώς έχουν αγνοηθεί και όχι συζητηθεί και απορριφθεί με σκεπτικό ) το πλημμελειοδικείο Αθηνών και γενικά δικαστήρια και συμβούλια εδρεύοντα στην Αθήνα και όχι στην Θήβα, στην οποία δεν τελέσθηκαν τα καταγγελλόμενα εγκλήματα, αφού έλαβαν χώρα κατά την διάρκεια συζήτησης πλημμελειοδικείου Αθηνών και όχι Θηβών, εγώ κατοικοεδρεύω στην Αθήνα και όχι στην Θήβα και οι ως άνω δικαστικοί λειτουργός και υπάλληλος είναι Αθηνών και όχι Θηβών. ΣΥΝΕΠΩΣ ΤΟ ΜΟΝΟ ΑΡΜΟΔΙΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΝΑ ΑΠΟΦΑΝΘΕΙ ΣΕ ΟΛΑ ΜΟΥ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΕΜΠΤΟΥ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΗ ΑΙΤΗΣΗ-ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ – ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ Ή ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΔΡΕΥΟΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΘΗΒΑ Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΠΟΣ ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΣΧΕΤΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΚΑΙ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΕΛΕΣΕΩΣ ΤΩΝ ΥΠΟ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΡΑΞΕΩΝ ΚΑΙ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΔΙΑΜΟΝΗΣ / ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΩΝ .
Β. Ζητήματα Δικαιώματος Ακρόασης
Σε πάρα πολλά σημεία, τόσο στην διαδικασία όσο και στο σκεπτικό της διάταξης υπάρχουν θέματα τα οποία συνιστούν άρνηση του Δικαιώματος μου της Ακρόασης.
Συγκεκριμένα, εντός του σκεπτικού απόρριψης, ο εισαγγελέας ευθαρσώς αναφέρει ότι « … ούτε τα έγγραφα αυτά προσδιορίζει η εγκαλούσα κατά στοιχεία – αρ. πρωτ. και ημερομηνία – ούτε τα προσκομίζει στην υπό κρίση έγκληση ].». ( σχετ. 1a, 1b, 1c, 1d, 1e καθώς και 2a , 2b). Επίσης, αναφέρει ευθαρσώς « … ούτε προσδιορίζει τα τη άποψη της εγκαλούσης χωρία των καταχωρήσεων» καθώς και « … τούτο ισχυρίζεται ότι δύναται να βεβαιωθεί από πληθώρα μαρτύρων, τους οποίους δεν κατονομάζει». Αυτό υπονοεί με λογική επαγωγή ότι στην εκτίμηση των στοιχείων κατά τη διάρκεια της προανάκρισης ή άλλης ερευνητικής προδικαστικής εξέτασης που προβλέπει ο Νόμος για τέτοιες περιπτώσεις, ο εισαγγελέας ΔΕΝ ΜΕ ΚΑΛΕΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΚΟΜΙΣΩ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ – ΕΓΓΡΑΦΑ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΕΠΙΚΑΛΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΩΣ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΥΤΗ ΕΝΩ ΕΥΘΑΡΣΩΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ ΜΟΥ ΔΗΛΩΝΩ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΜΟΥ ΝΑ ΠΡΟΣΚΟΜΙΣΩ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΠΙ ΣΧΕΤΙΚΟΥ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ, ΚΑΙ Ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΟΥ. Η εκούσια, εθελούσια επιλογή του εισαγγελέα να μην επιδιώξει να συμπεριλάβει στοιχεία ζωτικά για την απόφαση ή μη της εγκλήσεως των προαναφερομένων ( πάντα σύμφωνα με το σκεπτικό που παρουσιάζεται στην διάταξη και όχι με ιδία γνώμη ) ενώ γνώριζε ότι αμέσως και τάχιστα θα μπορούσε να τα έχει προς αντικειμενική εκτίμηση των καταγγελιών μου, συνιστά εμμέσως πλην σαφώς άρνηση του Δικαιώματος μου της Ακρόασης και επιπλέον κατάχρησης εξουσίας εκ μέρους του ( ΠΚ 239 εδ. β, ΠΚ 14 παρ. 2, ΠΚ 15, 145 ΚΠΔ, 138 ΚΠΔ , 239 ΚΠΔ παρ. 2, 243 ΚΠΔ παρ. 3, Σύνταγμα άρθρο 20 ειδικά παρ. 2, ΕΣΔΑ άρθρο 6 ).
Επίσης, ενώ από τα συμφραζόμενα ( δηλαδή, δεν γίνεται άμεση αναφορά ούτε άμεση περιγραφή των βημάτων που προηγήθηκαν της διατάξεως και δη της διαδικασίας έκδοσης βουλεύματος, το περιεχόμενο του βουλεύματος αυτού και τις δέουσες ενέργειες προς διερεύνηση των αυτοτελών ισχυρισμών μου και μαρτυριών μου ) συνάγεται ότι διενεργήθη έρευνα ή κάποια εξέταση προ της λήψεως αποφάσεως και μάλιστα με αριθμό ΑΒΜ, ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΘΗΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ ΜΟΥ, ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΚΛΗΘΗΚΑ ΓΙΑ ΠΡΟΣΚΟΜΙΣΗ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ, ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΜΟΥ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΕΝΑΡΞΗ ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗΣ ΠΡΟ ΕΓΚΛΗΣΕΩΣ ΟΠΩΣ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΑΡΕΥΡΙΣΚΟΜΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΠΡΟΣ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΧΑΡΑΚΩΣΗ ΤΩΝ ΕΝΝΟΜΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΜΟΥ. Αυτό συνιστά άρνηση του Δικαιώματος μου της Ακρόασης προ λήψεως αποφάσεως καθώς και άρνηση του Δικαιώματος μου της Πληροφόρησης όπως μου εγγυώνται τόσο ο νόμος και το Σύνταγμα ( Σύνταγμα άρθρο 20, ΚΠΔ 138, 239 ΚΠΔ, 243 παρ. 3, 4 145 Κ) όσο και η Συνθήκη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ( ΕΣΔΑ άρθρο 6 ).
Επίσης, ενώ στην καταγγελία μου αναπτύσσω πληθώρα επιχειρημάτων και παραθέτω έγγραφες αποδείξεις παράβασης του ΚΠΔ [ βλ. συνημμένα / συνοδευτικά έγγραφα, στην από 27-1-2009 ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ- ΑΙΤΗΣΗ- ΠΡΟΣΦΥΓΗ προς τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, με αριθ. Πρωτ. 706 ( Γενικό Πρωτόκολλο )/28-1-2009 & 325/28-1-2009 ( Διοικητικό), και ιδιαιτέρως αυτά με αρ. πρωτ. 401/ 09, 5597/23-1-09, 6052/26-1-09 ( σχετ. 3a, 3b, 3c ), καθώς και σημεία 1, 5, 6, 8, 9, 12, σελ. 1-4, της ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ – ΑΙΤΗΣΗΣ – ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ αυτής ] από τους προαναφερομένους ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΑΠΟ ΜΟΝΕΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΛΟΓΟ ΔΙΩΞΕΩΣ Ή ΚΛΗΣΕΩΣ ΣΕ ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΟΠΩΣ ΑΙΤΟΥΜΑΙ, όχι μόνο απορρίπτονται ΑΛΛΑ ΑΓΝΟΟΥΝΤΑΙ ΠΛΗΡΩΣ ΣΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΗΡΞΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΙΝΕΤΑΙ, ΣΥΝΕΠΩΣ, ΚΑΜΜΙΑ ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΑΠΟΡΡΙΨΕΩΣ ΤΩΝ. Αυτό επίσης αποτελεί σημείο ακυρότητας και άρνησης του Δικαιώματος μου της Ακρόασης από τον εισαγγελέα. Συγκεκριμένα, δεν συζητούνται ούτε παρουσιάζεται σκεπτικό απόρριψης για τα αιτήματα με αριθμό 1, 3 και 4 ούτε και για τα αιτήματα μου για συμπλήρωση των πρακτικών ούτε και για τους ισχυρισμούς μου οι οποίοι δεν καταρρίπτονται περί καταπατήσεως των Δικαιωμάτων μου που αναφέρονται στην ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ μου, εκτός της απόπειρας καταρρίψεως του ισχυρισμού μου ότι υπήρξε παράβαση του άρθρου 259 ΠΚ, ισχυριζόμενος ότι το Δικαίωμα του δικαστή να είναι ανεξάρτητος ( ΟΧΙ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ, Σύνταγμα άρθρο 87 παρ. 2, άρθρο 103 ) καθιστά όλα ανεξαιρέτως τα δικά μου Δικαιώματα σχετικά στην καλύτερη περίπτωση ή ανύπαρκτα ( Σύνταγμα άρθρο 2 παρ. 1, άρθρο 25, άρθρο 4 παρ. 1, άρθρο 20, άρθρο 93 παρ. 3, 4 ). Αυτό όμως όχι μόνο αποτελεί καταπάτηση του Συντάγματος της Ελλάδος ως προς την εγγύηση του προάσπισης των Δικαιωμάτων τους προς τους Πολίτες, αλλά και δυστυχώς όχι πρωτοφανή τουλάχιστον στην εμπειρία μου κατάφωρη καταπάτηση των διατάξεων / άρθρων της ΕΣΔΑ η οποία έχει υπερ-νομοθετική ισχύ ακόμα και του Συντάγματος, συνεπώς ακόμα και της ( μάλλον τραβηγμένης και άτοπης, εθελοτυφλικής προσπάθειας άρνησης να παραδεχθεί ότι ο συνάδελφος του όντως μερολήπτησε και όντως προσπόρισε παράνομη ωφέλεια σε τρίτο και βλάβη σε εμένα ) προσπάθειας ερμηνείας του άρθρου 259 ΠΚ ακόμα και εάν μπορούσαμε ως Ελεύθεροι και Δημοκρατικοί Άνθρωποι να δεχθούμε την περίεργη και ανησυχητική ερμηνεία που παραθέτει ο εισαγγελέας ( και μάλιστα αναζητώντας υποστήριξη σε εγκύκλιο του 1911, προερχόμενη από Σύνταγμα άλλου Πολιτεύματος και μάλιστα λιγότερο δημοκρατικού αφού είναι Βασιλευομένης Δημοκρατίας και όχι Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, αναφερόμενη στην ανάγκη απεξάρτησης του δικαστικού σώματος από την Πολιτική και τον χρηματισμό ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΗΣ ΟΡΘΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΝΟΜΗ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑ, ένα ολόκληρο αιώνα πρίν και πάλι αποσπασματικά και πιθανώς εκτός περιεχομένου και θέματος όσον αφορά την δική μου καταγγελία ). Οφείλω επίσης να αναφέρω ότι το να παραθέτει ως επιχείρημα του κείμενα / διατυπώσεις νόμων, εγκυκλίων ακόμα και παραπομπές σε περιοδικά ( ! ) κλαδικού και αποκλειστικού τύπου δεν κατοχυρώνει το σκεπτικό του ως σωστή αιτιολογία σύμφωνα με το ΚΠΔ. Επίσης, δεν εμπεριστατώνει ούτε δικαιολογεί πώς είναι δυνατόν το Δικαίωμα ενός Πολίτη – Λειτουργού να καταπατεί ΣΩΡΕΙΑ βασικών και ζωτικών Δικαιωμάτων ενός άλλου Πολίτη, ακόμα και υπερ-νομικών που όφειλε ο ίδιος να προστατεύει και όχι να υπονομεύει και να αποκρύπτει προς εξυπηρέτηση συναδελφικής αλληλεγγύης αντί του όρκου του, προσδίδοντας [ ο εισαγγελέας ] χαρακτήρα απόλυτου δικτάτορα στον πρόεδρο του δικαστηρίου ο οποίος όμως ορκίζεται να είναι ο υπέρμαχος εγγυητής του Ανθρωπιστικού και Δημοκρατικού Κράτους Δικαίου μας, του Συντάγματος μας και των ΕΣΔΑ που έχουμε κυρώσει [ Σύνταγμα άρθρο 87 παρ. 2 και 3, άρθρο 91, άρθρο 20, άρθρο 28 παρ. 1, ΕΣΔΑ άρθρο 6 ]. ΣΥΝΕΠΩΣ, ΜΗ ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑΣ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ ΤΩΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ ΜΟΥ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΑΚΥΡΩΣΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΤΑΞΗ. [ ΚΠΔ 139 ]
Επίσης, δεν αναφέρεται, δεν συζητάει ούτε καταρρίπτει νομίμως με σκεπτικό τις παραβάσεις ΚΠΔ που αποδίδονται στην προαναφερόμενη γραμματέα ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΑΦΕΙΣ ΓΡΑΠΤΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΚΑΙ ΕΙΧΑ ΠΡΟΣΚΟΜΙΣΕΙ ΣΥΝΗΜΜΕΝΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΩΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ και ωθούμαι να πιστέψω ότι εσκεμμένα τις αγνόησε αφού δεν είναι δυνατόν να μην τις είδε, όντας συνημμένα και σχετικά έγγραφα, με αρ. πρωτ. 401/ 09, 5597/23-1-09, 6052/26-1-09 ( σχετ. 3a, 3b, 3c ), όπως και όλο το περιεχόμενο κείμενο. Συγκεκριμένα, πρόκειται για την έλλειψη καταχωρήσεως – καθαρογραφής των πρακτικών εντός του νομίμου χρονικού ορίου, άρνηση επίδειξης πρακτικών με κάκιστη συμπεριφορά και παραπλάνηση ( αυτά πιστοποιούνται με μαρτυρία της κ. Τάνυας –Μαρίας Γεριτσίδου η οποία ήταν παρούσα και μπορεί να καταθέσει περί της αληθείας όλων των καταγγελλομένων πράξεων, τόσο της Νικολακοπούλου Μαρίας όσο και του Σχοινοχωρίτη Γεωργίου ). Επίσης, δικαστικοί υπάλληλοι γνωρίζουν το γεγονός της παράβασης αφού δεν μπορούσαν να μου επιδείξουν έγγραφα προ της δίκης ( τα ονόματα τους αναφέρονται στα συνημμένα με αρ. πρωτ. 401/ 09, 5597/23-1-09, 6052/26-1-09 έγγραφα καθώς και στα σημεία 2,3,5,6,7 της ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ-ΑΙΤΗΣΗΣ- ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ μου σελ. 1-2. ) καθώς και δικαστικοί λειτουργοί που και αυτοί μπορούν να ανευρεθούν λόγω του τίτλου τους, της υπηρεσίας τους ή της υπογραφής τους. ΑΦΟΥ ΣΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΝΕΙΑ ΟΥΤΕ ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΟΥΤΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΩΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ ΤΗΣ, υπάρχει ΛΟΓΟΣ ΑΚΥΡΩΣΗΣ της διάταξης. Στο σημείο αυτό οφείλω να αναφέρω ότι πουθενά στην ποινική δικονομία δεν αναφέρεται ότι έχει ευχέρεια ή δικαίωμα η κάθε γραμματέας και ο κάθε πρόεδρος να περιφρονούν και καταπατούν άρθρα ΚΠΔ τα οποία ουδεμία μνεία κάνουν στην ανεξαρτησία των δικαστών για την σωστή και εμπρόθεσμη καθαρογραφή και έκδοση πρακτικών ( ΚΠΔ 140 – 142 ), ούτε αφορά ενέργειες που χρειάζονται νομική ή ουσιαστική κρίση από οποιονδήποτε. Μόνο δόλος ( ΠΚ 27 ) μπορεί να δικαιολογήσει την συμπεριφορά της προαναφερομένης.
Επίσης, επικαλούμενος στην ουσία έλλειψη στοιχείων ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΕΥΚΟΛΑ ΝΑ ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΕΙ ΕΑΝ ΜΕ ΕΙΧΕ ΚΑΛΕΣΕΙ ΚΑΙ ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΗΔΗ ΕΙΧΕ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΤΟΥ, δεν απαντάει στον ισχυρισμό μου ότι η αποσπασματική καταγραφή των πρακτικών με βλάπτει βαρέως αφού όλη η αποδεικτική διαδικασία της συζητήσεως της 23-10-2008 λείπει παντελώς. Όχι μόνο μικρά σημεία αλλά ΟΛΗ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ Η ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ εκτός μέρους μόνο της αρχικής κατάθεσης τους λείπει, δηλαδή τα τρία τέταρτα όλης της συζητήσεως η οποία είχε διαρκέσει πλέον των ενενήντα ( 90 ΄) λεπτών δεν έχει καταγραφεί και δεν υπάρχει συνεπώς καμμία περαιτέρω πληροφορία ή στοιχείο από αυτά που μπορεί κανείς να βρεί στις ένορκες καταθέσεις της δικογραφίας. Δηλαδή, το πλέον σημαντικό κομμάτι της διαδικασίας συζητήσεως απλώς δεν έχει καταγραφεί ( και όχι αορίστως και γενικώς αλλοιωθεί όπως αποπειράται να γενικεύσει στο σκεπτικό του ο εισαγγελέας, ενώ εγώ, περιμένοντας να κληθώ για να αναφέρω τα σημεία όπου υπάρχει η αλλοίωση ειδικώς απλώς ανέφερα περιγραφικά την κατάσταση των πρακτικών και πώς μπορεί να διαπιστωθεί αυτή με αντικειμενικά κριτήρια. Όμως, κάνω συγκεκριμένη μνεία στην αλλοίωση συγκεκριμένης λέξης και εν πάσει περιπτώσει είχα ευθαρσώς αναφέρει ποια κομμάτια λείπουν στο σημείο 8, σελ 2-3 της ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ-ΑΙΤΗΣΕΩΣ-ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ μου συμπεριλαμβανομένης και της ενδείξεως που σηματοδοτεί τα χωρία των σημείων που λείπουν ), γεγονός το οποίο υπερβαίνει της δικαιοδοσίας και ευχέρειας / ανεξαρτησίας του δικαστή αφού τα πρακτικά οφείλουν να καταγράφουν όλη την διαδικασία και όχι μέρος αυτής. Δεν μπορεί κανείς να ισχυρισθεί ότι η αποδεικτική διαδικασία δεν είναι σημαντική για την λήψη αποφάσεως και δεν έχει δικαίωμα ο δικαστής όσο ανεξάρτητος και εάν είναι να μην καταγράψει αυτοτελείς ισχυρισμούς που εγώ έχω έννομο συμφέρον εκείνος να συζητήσει και να αναλύσει στο σκεπτικό της όποιας απόφασης του, και που μάλιστα εγώ ζητούσα ευθαρσώς και συνεχώς να καταγραφούν στα πρακτικά. Βασικό παράδειγμα της απαράδεκτης συμπεριφοράς του που αναφέρεται και στην καταγγελία είναι η άρνηση να παραλάβει αλλά και αν καταγράψει την κατάθεση μου προς ανάγνωση συγκεκριμένων νευραλγικών για την υπόθεση εγγράφων ( σχετ. 1a, 1b. 1c, 1d, 1e ) ( ΚΠΔ 141 παρ 1 και 2. )
Συγκεκριμένα, μάρτυρες μπορούν να καταθέσουν [ και συγκεκριμένα οι κ. Τάνυα – Μαρία Γεριτσίδου και ο κ. Μιχαήλ Τζανάκης ( σχετικό 4 )] ότι ενώ κατάφωρες παραβιάσεις ( τις οποίες αναπτύσσω στην καταγγελία μου συνοπτικά, έχοντας υπʼ όψιν ότι εάν ξεκινούσε διαδικασία έγκλησης θα με καλούσαν να καταθέσω προφορικά τις λεπτομέρειες ή μέσω γραπτού υπομνήματος ) έλαβαν χώρα κατά την διάρκεια της συζήτησης όπως εκδίκαση αδικήματος εκτός κατηγορητηρίου με υπόδειξη του συνηγόρου πολιτικής αγωγής στον πρόεδρο κατά την αγόρευση του στην αρχή της συζητήσεως, ή οι συνεχείς διακοπές του προέδρου όποτε οι μάρτυρες κατηγορίας ομολογούσαν ότι δεν μπορούσαν να υποστηρίξουν τα λεγόμενα τους ή η συνεχής υπαγόρευση απαντήσεων στους μάρτυρες από τον συνήγορο πολιτικής αγωγής, ή το γεγονός ότι ευθαρσώς και πολλάκις ζήτησα να γραφεί στα πρακτικά συγκεκριμένη ερώτηση μου ή απάντηση ή αίτημα μου ( όπως η κατάθεση και ανάγνωση συγκεκριμένων εγγράφων ) προς την έδρα κατά την διάρκεια της αποδεικτικής διαδικασίας ΤΑ ΟΠΟΙΑ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΜΕ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΣΕ ΟΤΙ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΚΑΤΕΓΡΑΨΕ και εκ των υστέρων μετά την κωλυσιεργία δημοσίευσης των πρακτικών διεπίστωσα ότι τίποτε από αυτά δεν είχε καταγραφεί ( όπως το αίτημα μου να ξεκινήσει η διαδικασία με την εξέταση του πρώτου και κυριοτέρου ψευδομάρτυρα της πολιτικής αγωγής κατά την διάρκεια της καταθέσεως του οποίου η προηγούμενη έδρα είχε αναβάλει κρείσσονες ώστε με πραγματογνωμοσύνη να αποδειχθεί το ψεύδος της καταθέσεως του. Ο πρόεδρος Γεώργιος Σχοινοχωρίτης όχι μόνο δεν το δέχθηκε αλλά ξεκίνησε την δίκη με την υπόσχεση ότι το αίτημα μου και η απόρριψη του είχαν ήδη καταγραφεί στα πρακτικά ). [ βλ. σχετ. 4, κατάθεση του κ. Μιχαήλ Τζανάκη ]
Συνεπώς, λόγω της ελλείψεως δικαιολόγησης – αιτιολόγησης απόρριψης των αιτημάτων και των ισχυρισμών μου στην διάταξη ( ο εισαγγελέας ευθαρσώς λέει
« απορρίπτεται η άνω από 27-1-2009 καταγγελία – αίτηση – προσφυγή…» δηλαδή, όλο μου το κείμενο και όλα μου τα αιτήματα καθʼ ολοκληρίαν παρʼ όλο που δεν συζητήθηκαν ούτε δόθηκε σκεπτικό για την απόρριψη κάθε ενός από αυτά συγκεκριμένα, όχι γενικά και αόριστα ), λόγω της ελλείψεως κλήσεως μου για παράθεση / προσκόμιση περαιτέρω στοιχείων, εγγράφων και καταθέσεων και λόγω της έλλειψης δικαιολόγησης για ποιο λόγο κρίνει ο εισαγγελέας ότι δεν επλήγησαν τα Δικαιώματα που αναφέρω συμπεριλαμβανομένου και του Δικαιώματος μου της Δίκαιας Δίκης ( τόσο στην περίπτωση του Γεωργίου Σχοινοχωρίτη όσο και στην περίπτωση της απόρριψης της καταγγελίας μου ), αποδεικνύεται ότι μου αφαιρέθηκε το Δικαίωμα μου της Ακρόασης [ ούτε καν κάνει μνεία σε ούτε ένα από τα συγκεκριμένα Δικαιώματα που αναφέρω στην ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ – ΑΙΤΗΣΗ – ΠΡΟΣΦΥΓΗ μου ότι καταπατήθηκαν, ώστε να τα συζητήσει στο σκεπτικό του ] το οποίο συνεπάγεται ακύρωση της διάταξης ( Σύνταγμα άρθρο 2 , άρθρο 28 παρ. 1 , ΕΣΔΑ άρθρο 13, ΔΣΑΠΔ άρθρο 14 παρ. 3 εδ. ε, άρθρο 15 παρ. 2, άρθρο 16 ).
Γ. Καταπάτηση Δικαιωμάτων
Στην διαδικασία η οποία οδήγησε στην έκδοση της διάταξης ( 23/2009 ) αλλά και μέσω του κειμένου της διάταξης αυτής επλήγησαν ζωτικά Συνταγματικά και Ανθρώπινα μου Δικαιώματα, γεγονός το οποίο πρέπει να την καταστήσει άκυρη προς επανόρθωση και προάσπιση των Δικαιωμάτων μου αυτών.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα άρθρα της ΕΣΔΑ δικαιούμαι υπεράνω κάθε άλλου νόμου και διαδικασίας και συνηθισμένης πολιτικής τα εξής :
- την δυνατότητα να επικοινωνώ κατά την διάρκεια οποιασδήποτε δικαστικής διαδικασίας ή διαδικασίας που αφορά την Δικαιοσύνη σε μια γλώσσα που να δύναμαι να κατανοήσω πλήρως και χωρίς κινδύνους παρερμηνείας ή αποπροσανατολισμού ( ΕΣΔΑ άρθρο 6 παρ. 3, ΔΣΑΠΔ άρθρο 14 παρ. 3 , άρθρο 15 παρ. 2, άρθρο 16 ). Το ίδιο μου εγγυάται και το Σύνταγμα μας ( άρθρο 5 παρ. 2 περί απαγορεύσεως διακρίσεων λόγω γλώσσας ). Όμως, κατά την διάρκεια της παράθεσης του σκεπτικού, και ενώ είναι σαφές τόσο από τις επίσημες δηλώσεις μου κατά την διάρκεια δικών και την ίδια την καταγγελία μου ότι μη έχουσα δυνατότητα αντιπροσώπευσης από συνήγορο και κάνοντας χρήση του Δικαιώματος μου της Ιδίας Υπεράσπισης [ ΕΣΔΑ άρθρο 6, παρ. 3 εδ. γ΄, ΔΣΑΠΔ άρθρο 14 παρ. 3 εδ. δ και στ. ] όντας Πολίτης μη δικηγόρος και άρα μη γνώστης της νομικής ορολογίας και εκφράσεων έχω δικαίωμα να μου γίνεται αμέσως επαρκής επεξήγηση όπου και όποτε την χρειάζομαι, αυτό συνεχώς και συστηματικά μου αφαιρείται ως δικαίωμα. Συγκεκριμένα, τόσο ο πρόεδρος Σχοινοχωρίτης κατά τη διάρκεια της συζήτησης της 23-10-2008 αρνήθηκε να μου εξηγήσει συγκεκριμένη ορολογία ( οπότε και με διέταξε ή να πάρω δικηγόρο ή να σταματήσω να ρωτάω ), όσο και ο εισαγγελέας Παναγάκης στο κείμενο του της διάταξης παραθέτει με άκρως δυσχερή τρόπο τα όποια γενικά επιχειρήματα του, αναφέρει ως τεκμηρίωση πηγές στις οποίες εγώ ( και κάθε μη νομικός ) δεν δύναμαι να έχω πρόσβαση ώστε να μπορώ να ελέγξω και να εκτιμήσω, δεν μου κοινοποιεί τα κείμενα στα οποία με παραπέμπει ενώ γνωρίζει ότι δεν μπορώ να έχω ή να ξέρω πώς να αποκτήσω ( αφού πολλές εξ αυτών είναι σύμφωνα με τα λεγόμενα του αδημοσίευτες και άρα μη προσπελάσιμες ), και όταν αναφέρει κείμενο, πέρα του γεγονότος της βαρείας καθαρεύουσας, το αναφέρει αποσπασματικά και πιθανώς εκτός πλαισίου, κάτι το οποίο και πάλι δεν μπορώ να ελέγξω τόσο λόγω της παλαιότητος του κειμένου όσο και τα υποκείμενα αναφοράς του αυθεντικού κειμένου τα οποία παραλείπει να μου αναφέρει ως όφειλε [ Σύνταγμα άρθρο 20 ].
Συνεπώς, μου αφαιρεί σημαντική δυνατότητα κατανόησης και συνεπώς επιχειρηματολόγησης και προάσπισης των εννόμων συμφερόντων μου, ενώ εγώ επιχειρηματολογώ στην κοινή νεοελληνική και χρησιμοποιώ τους νόμους, που είναι κοινοί και προσπελάσιμοι σε όλους τους Πολίτες, και είναι αυτό που εγώ οφείλω να γνωρίζω. Τα υπόλοιπα είναι Δικαίωμα μου να μου γίνονται γνωστά και να μου δίνεται η δυνατότητα να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου χωρίς να υπερτερεί άλλος λόγω αποκλεισμού μου από την επαγγελματική ορολογία ( δηλαδή κατʼ ουσίαν διάλεκτο που εγώ δεν ομιλώ ) και ενδοκλαδική πολιτική.
Οφείλω επίσης να σχολιάσω ότι η παράθεση εγκυκλίων του 1911, αναφερόμενες πιθανότατα σε κατʼ ουσίαν άσχετες από την δική μου υπόθεση και επιχειρηματολογία καταστάσεις ενός αιώνος πρίν [ και συγκεκριμένα στα πλαίσια της προσπάθειας του Νικόλαου Δημητρακόπουλου ( 1864-1921 ) να εξασφαλίσει ή απλώς να δημιουργήσει συνθήκες που να περιορίζουν την μεροληψία των δικαστικών λειτουργών και την εξάρτηση τους από πελατειακές πολιτικο-κομματικές σχέσεις και τον ενδοτισμό τους σε απόπειρες χρηματισμού, φαινόμενα τα οποία προφανώς έβριθαν και στην εποχή εκείνη και ουδεμία πρόθεση είχε να καταστήσει τον δικαστή ανεξέλεγκτο εντός δικαστηρίου ], ανησυχητικά θυμίζουν τακτικές, καταδικαστέες τόσο από τη Λαϊκή Βούληση όσο και από το γράμμα του Νόμου, οι οποίες έχουν οδηγήσει σε σκάνδαλα όπως αυτά της εκχώρησης Εθνικών γαιών σε ιδιώτες και την Εκκλησία [ βλ. σκάνδαλα Βατοπεδίου, κτήματος / γαιών Ηλιοπούλου, κλπ ] επικαλούμενοι κείμενα είτε πολιτευμάτων που έχουν ανατραπεί / καταλυθεί ως απαράδεκτα είτε ακόμα και κείμενα κατακτητών που εκδιώχθηκαν κατόπιν επαναστάσεων και ως εκ τούτου έπρεπε να θεωρούνται άκυρα και άνευ κάποιας νομικής αξίας / ισχύος στο τωρινό μας μετεπαναστατικό κράτος, αφού το υπονομεύουν / διακυβεύουν [ Σύνταγμα άρθρο 106 παρ. 2, 111 παρ. 1, 112 παρ. 1, 117 παρ. 3, 4, 5, 28 παρ. 3 ].
- επίσης, τόσο το Ελληνικό Σύνταγμα ( άρθρο 20 ) όσο και η ΕΣΔΑ ( άρθρο 5 παρ.2, άρθρο 6, άρθρο 13, άρθρο 14, άρθρο 17 ), και η ΔΣΑΠΔ ( άρθρο 14 παρ. 3 , άρθρο 15 παρ. 2, άρθρο 16 ) μου κατοχυρώνει και μου εγγυάται το Δικαίωμα μου της Δίκαιας Δίκης, δηλαδή και το Δικαίωμα μου να κληθώ να παραστώ πρίν την λήψη δικαστικής απόφασης ώστε να μπορέσω να υπερασπισθώ τα έννομα συμφέροντα μου και να αποδείξω την αλήθεια των ισχυρισμών μου, καθώς και να ακούσω τα επιχειρήματα της αντίθετης πλευράς, εάν αυτά υπάρχουν, ώστε να μπορέσω να τα αντικρούσω. Επίσης μου κατοχυρώνεται το Δικαίωμα μου να παρακολουθώ και να ενημερώνομαι εγκαίρως για την πορεία όλων των δικαστικών υποθέσεων που με αφορούν ώστε να προασπίζω τα Δικαιώματα μου εγκαίρως στο λιγότερο δυνατό χρονικό διάστημα ( ΔΣΑΠΔ άρθρο 14 παρ. 3 εδ. β και γ, ΚΠΔ 31 παρ. 3 ). Εφʼ όσον, όπως ευθαρσώς λέει ο εισαγγελέας, η ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ – ΑΙΤΗΣΗ – ΠΡΟΣΦΥΓΗ μου, αμέσως ελήφθη ως έχουσα χαρακτήρα εγκλήσεως, η διαδικασία προϋποθέτει, πρίν την απόφαση έκδοσης βουλεύματος ή διάταξης κάποια διαδικασία έρευνας ( προανάκριση, ΕΔΕ, κλπ. ) για τις οποίες πράξεις και δραστηριότητες όφειλα να έχω ειδοποιηθεί ώστε να έχω την επιλογή να παρευρίσκομαι ή όχι και να προσθέσω στοιχεία όπου αυτά απαιτούνταν. Το γεγονός ότι ουδέποτε κλήθηκα ή ειδοποιήθηκα ότι οποιαδήποτε διαδικασία λάβαινε χώρα ( ούτε καν μου δόθηκε το ΑΒΜ που αναγράφεται στην διάταξη, όπως γίνεται σε όλες τις εγκλήσεις ώστε να μπορώ να παρακολουθώ κατά βούληση την πορεία ), είτε υποδηλώνει ότι παρʼ όλο τον χαρακτήρα της εγκλήσεως δεν υπήρξε έρευνα ή άλλη διαδικασία διαπίστωσης / εξέτασης στοιχείων είτε ότι καθʼ όλες τις συνεδριάσεις ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΛΑΒΑΝ ΧΩΡΑ ΕΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΕΡΗΜΗΝ ΜΟΥ, ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΧΩΡΙΣ ΤΗΡΗΣΗ ΟΥΤΕ ΧΡΟΝΙΚΩΝ ΟΡΙΩΝ ΟΥΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΟΥΤΕ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ. Αυτό αποτελεί αφʼ ενός ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΜΟΥ ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ και αφʼ ετέρου ΜΕΡΟΛΗΨΙΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ με αμφίβολη διαφάνεια.
- επίσης η ΕΣΔΑ υπερ-νομικά μου κατοχυρώνει το Δικαίωμα της Πραγματικής Προσφυγής, δηλαδή της αποτελεσματικής προσφυγής ( ΕΣΔΑ, άρθρο 13 ). Συγκεκριμένα, μου κατοχυρώνεται το Δικαίωμα να προσφύγω ενώπιον Εθνικής Αρχής όπως αυτή, με πρόθεση και Δικαίωμα να ελέγξω το κατά πόσον καταπατήθηκαν τα Δικαιώματα μου κατά τη διάρκεια που ο δικαστής εκτελούσε το Δημόσιο Καθήκον του [ « Δικαίωμα πραγματικής ( = αποτελεσματικής ) προσφυγής. Παν πρόσωπον του οποίου τα αναγνωριζόμενα εν τη παρούση Συμβάσει δικαιώματα και ελευθερίαι παρεβιάσθησαν, έχει το δικαίωμα πραγματικής προσφυγής ενώπιον εθνικής αρχής, έστω και αν η παραβίασις διεπράχθη υπό προσώπων ενεργούντων εν τη εκτελέσει των δημοσίων καθηκόντων των. ] . Η ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΑΝΩ ΤΗΣ ΕΣΔΑ ΟΥΤΕ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΑΦΟΥ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 87 παρ. 2 ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, « ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΥΠΟΚΕΙΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ» ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 28 παρ. 1 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΕΠΙΤΑΣΣΕΙ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΝΑ ΥΠΑΚΟΥΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΣΔΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΣΔΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΥΠΕΡ-ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΙΣΧΥ. Άρα, ο ισχυρισμός του εισαγγελέα ότι η ανεξέλεγκτη και κατάφωρη δράση του Σχοινοχωρίτη Γεωργίου την οποίο ο εισαγγελέας Παναγάκης Παναγιώτης αρνήθηκε να παραπέμψει σε εξέταση υπό έγκληση ( δηλαδή, την δίωξη σύμφωνα με τον Νόμο ) λόγω του άρθρου 259 ΠΚ ή οποιουδήποτε άλλου ή επικαλούμενος ( όπως κατά την δική του, όπως ο ίδιος παραδέχεται γνώμη, ερμηνεύει βάσει μέρους και όχι ολόκληρου του αντιστοίχου άρθρου του Συντάγματος ) ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης είναι παρά τον Νόμο αφού, ο ανεξάρτητος από τον επηρεασμό της πολιτικής και του χρηματισμού δικαστικός λειτουργός οφείλει να υπακούει / υπόκειται στο Σύνταγμα και τους νόμους και να ελέγχεται από αυτό για το κατά πόσον προασπίζει τα Συνταγματικά Δικαιώματα των Πολιτών και όχι να του επιτρέπεται να καταλύει κατά την ευχέρεια του ή την κρίση / αντίληψη του ατιμώρητα θεμελιώδη άρθρα του Συντάγματος και της ΕΣΔΑ τα οποία έχει ορκισθεί να υπηρετεί ως προϋπόθεση για την θέση του. Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφέρω ότι το άρθρο 87 παρ. 2 του Συντάγματος ευθαρσώς υποχρεώνει τους δικαστικούς λειτουργούς και υπαλλήλους να μην συμμορφώνονται με διατάξεις που έχουν τεθεί κατά κατάλυση του Συντάγματος, και άρα καμμία εγκύκλιος, νόμος, γνώμη, άποψη ή δημοσίευση δεν μπορεί να ληφθεί υπʼ όψη εάν παραβιάζει το Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ ( Σύνταγμα άρθρο 28 παρ. 1). Με το σκεπτικό του της απόρριψης ο εισαγγελέας Παναγάκης Παναγιώτης μου αφαίρεσε και αυτά τα Δικαιώματα.
Η παραβίαση των Ανθρωπίνων μου Δικαιωμάτων ως ανωτέρω, η οποία είναι αδιαμφισβήτητη αφού έχει καταγραφεί σε επίσημα δικαστικά έγγραφα ( βλ. πρακτικά, αιτιολογία διάταξης, έλλειψη πιστοποίησης και άρα επιβεβαίωση έλλειψης εγκαίρου ενημερώσεως μου, επίσης μαρτυρίες μαρτύρων που έχω κατονομάσει ) και διαφαίνεται από τον τρόπο διεξαγωγής της διαδικασίας που οδήγησε στην διάταξη, πρέπει να ακυρώσει την διάταξη αυτή και να κληθώ να καταθέσω και να παρακολουθήσω την διαδικασία έρευνας και διεξαγωγής της πρέπουσας διαδικασίας, συμπεριλαμβανομένης και της απολογίας των εγκαλουμένων καθώς και την πλήρη παράθεση όλων των αποδεικτικών μέσων ( συμπεριλαμβανομένων και των πρακτικών σε πλήρη μορφή και όχι αποσπασματική που δικαιούμαι να έχω ) και εάν χρειάζεται να έχω την δυνατότητα ένστασης όπως προβλέπει ο Νόμος σε όλα τα στάδια ανεξαιρέτως της διαδικασίας όπως προβλέπει η ποινική δικονομία ( ΚΠΔ άρθρο 97 παρ. 1, άρθρο 99, άρθρο 108 ).
Δ. Κατάρριψη ισχυρισμού περί κινήτρου
Στο σκεπτικό της απορριπτικής διάταξης, προσπαθώντας να υποστηρίξει ότι δεν μπορεί να έχει υπάρξει δόλος ή άλλου είδους πρόθεση που να δικαιολογούν κατάχρηση εξουσίας, ο εισαγγελέας ισχυρίζεται ότι ούτε ο πρόεδρος ούτε η γραμματέας του της έδρας της 23-10-2008 μπορούν να έχουν κίνητρο για να διαπράξουν εναντίον μου τέτοια εγκλήματα. Συγκεκριμένα, αναφέρει ότι « δεν θεωρούμε νοητή την εξ υποκειμένου και εξ αντικειμένου σύμπραξη των εγκαλουμένων με την διακινδύνευση της θέσεως και της επαγγελματικής τους υποστάσεως ώστε να διαπράξουν το κατά την έγκλησιν μεγάλης βαρύτητας και απαξίας ποινικό αδίκημα και μάλιστα κατά τον περιγραφόμενο στην έγκληση αυτή αφ΄ εαυτού αποκαλυπτικό και μάλιστα απροσχημάτιστο για τους ίδιους, τρόπο, μόνο και μόνο για να πλήξουν, για λόγο και κίνητρο μη προσδιορισμένο έστω και στοιχειωδώς σε αυτήν [ έγκληση ] , την νυν εγκαλούσα ως κοινό τους στόχο όπως αυτή ισχυρίζεται » .
Κατʼ αρχάς, αντί να επικαλεσθεί τον αντίστοιχο νόμο ( άρθρο 27 ΠΚ ) ο οποίος ευθαρσώς ορίζει πότε και πως πράττει κάποιος που έχει δόλο, παραθέτει ως τεκμηρίωση παραπομπές που μάλλον είναι νομολογία ( ουδεμία επεξήγηση παραθέτεται στο το τι είναι οι παραπομπές αυτές ) και παντελώς απαξιοί να αναφερθεί στον καθαρό νόμο. Συγκεκριμένα, και σύμφωνα με το άρθρο 27 του ΠΚ δόλο ΔΕΝ πράττει μόνο όποιος ΘΕΛΕΙ ( δηλαδή έχει κίνητρο ) την παραγωγή των περιστατικών που κατά τον νόμο απαρτίζουν την έννοια κάποιας αξιόποινης πράξης. Δόλο πράττει επίσης ΟΠΟΙΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΟΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΕΝΔΕΧΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΧΘΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι ουδόλως επαρκής αιτίαση απόρριψης των ισχυρισμών μου η δήθεν μη εύρεση κινήτρου αφού και απλώς οι ενέργειες που αναφέρω και που οι μάρτυρες μου μπορούν να επιβεβαιώσουν και τα ήδη υπάρχοντα έγγραφα υποστηρίζουν ( δηλαδή, ακόμα και τα υπάρχοντα άκρως αποσπασματικά και κατά συγκεκριμένων τόπων αλλοιωμένα πρακτικά υποδεικνύουν προβλήματα τόσο εξόφθαλμα που να με αναγκάσουν να ζητήσω εξαίρεση της έδρας πρίν ολοκληρωθεί καν η αποδεικτική διαδικασία, δηλαδή πρίν καν μπορέσει να εφαρμόσει κρίση ο δικαστής και άρα η προσβολή των Δικαιωμάτων μου έγκειται στην έκνομη συμπεριφορά του και όχι σε οποιαδήποτε κρίση του, και στην περίπτωση της γραμματέως οι πολλαπλές έγγραφες με αρ. πρωτ. εκκλήσεις μου για αποκατάσταση της τάξης σύμφωνα με τον Νόμο και προς προστασία των Δικαιωμάτων μου ) ότι αμφότεροι οι εγκαλούμενοι προέβησαν σε δράση η οποία εν γνώσει τους εγκυμονούσε τεράστιους κινδύνους για το άτομο μου και την δυνατότητα μου να υπερασπίσω τον εαυτό μου και τα έννομα συμφέροντα μου δικαστικώς. Τεκμηριώνεται ότι η δράση τους εν γνώσει τους εγκυμονούσε τους κινδύνους αυτούς και αυτοί συνειδητά αποδέχθηκαν αυτό λόγω της ιδιότητας τους ως εκπαιδευμένοι δικαστικοί, και άρα δεν νοείται να μην γνωρίζουν στοιχειώδεις γνώσεις περί των αναγκών και των υποχρεώσεων των ώστε να προασπίζουν την ακεραιότητα των Δικαιωμάτων των Πολιτών. Το γεγονός ότι αφʼ ενός ο πρόεδρος αρνήθηκε να με αφήσει να ολοκληρώσω την κατάρριψη των ισχυρισμών των αντιδίκων μου όπως επίσης ΚΑΙ αρνήθηκε να συμπεριλάβει στα πρακτικά ισχυρισμούς που εγώ ευθαρσώς ζήτησα να συμπεριληφθούν σε αυτά ( το ίδιο έπραξε και με τους ισχυρισμούς της πολιτικής αγωγής των οποίων αποτύπωση ευθαρσώς είπα ότι χρειαζόμουνα για δική μου νομική χρήση ως αποδεικτικό στοιχείο ) ώστε να είναι μέρος του σκεπτικού της όποιας αποφάσεως του και αφʼ ετέρου η άρνηση της γραμματέως να συμμορφωθεί με τον Νόμο ώστε να έχω τον χρόνο να προετοιμασθώ για επικείμενη δίκη δείχνουν δύο απλά αλλά πολύ βασικά παραδείγματα της αποδοχής των συνεπειών της συμπεριφοράς των εις βάρος μου. Αυτό συνιστά δόλο είτε μπορεί να φαντασθεί εισαγγελέας κίνητρο είτε όχι αφού βασίζεται σε πραγματικά και τεκμηριωμένα γεγονότα.
Εξ άλλου, και ο ίδιος ο εισαγγελέας παραδέχεται ότι η περιγραφόμενη συμπεριφορά ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ, πάντα βάσει των δικών του λεγομένων ( «λεκτέων» ) συν και το γράμμα του Νόμου φυσικά. Το γεγονός ότι παρουσιάζει ως λογικό συνειρμό ότι επειδή ο ίδιος ο εισαγγελέας για οποιονδήποτε λόγο, είτε λόγω μειωμένης ευφυΐας είτε λόγω απειρίας είτε λόγω υποκρισίας είτε λόγω συναδελφικότητος είτε λόγω δικού του δόλου, δεν μπορεί να φαντασθεί κίνητρο και μάλιστα σε μια εποχή όπου η διαφθορά ενυπάρχει σε κάθε τομέα της κοινωνίας και ιδιαίτερα στον πολιτικό και τον δικαστικό ( όπως πολλάκις αποτυπώνεται στον τύπο και στις δηλώσεις πολιτικών και τις διάφορες απόπειρες για διαφάνεια και προτροπή για αντιμετώπιση της πολλάκις από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Παπούλια ), και αυθαιρέτως τεκμαίρεται ότι συνεπώς αφού δεν μπορεί να φαντασθεί κίνητρο δεν έγιναν και οι καταγγελλόμενες πράξεις ΠΑΡʼ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΕΞΕΤΑΣΗΣ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΠΟΥ ΝΑ ΚΑΤΑΘΕΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΡ΄ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ- ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΜΕ ΑΠΛΗ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ, είναι λυπηρό αλλά δεν μπορεί να αποτελέσει ακριβή αποτύπωση της πραγματικότητας ούτε σωστή επαγωγική σκέψη. Ο ίδιος ο Νόμος υποδεικνύει ότι η διαπίστωση ή μη κινήτρου δεν μπορεί να αποτελεί τεκμηρίωση της πραγματικότητας ή μη του πεπραγμένου ενός εγκλήματος ( ΠΚ 14, 15, 26, 28 ). Στην χειρότερη περίπτωση, η έλλειψη διαπίστωσης κινήτρου υποδεικνύει αμέλεια και μάλιστα, σε τέτοιας βαρύτητας περιπτώσεις όπου διακυβεύονται οι βασικές Ελευθερίες και Δικαιώματα ενός Ανθρώπου, εγκληματική.
Εν πάση περιπτώσει σε καμμία περίπτωση δεν αποτελεί απόδειξη αθωότητας όταν αυτόπτες μάρτυρες και επίσημα έγγραφα καταδεικνύουν το αντίθετο. Σε αυτό το σημείο οφείλω να υποδείξω ότι ο μόνος που ωφελείται από την μη καταγραφή όλης της αποδεικτικής διαδικασίας και όσων διεξήχθησαν κατά την διάρκεια της είναι ο ίδιος ο πρόεδρος Σχοινοχωρίτης του οποίου η όπως χαρακτηρίζεται « αποκαλυπτική και απροσχημάτιστη » συμπεριφορά η οποία ομολογουμένως θα διακινδύνευε την θέση του και την επαγγελματική του υπόσταση δεν απεικονίζεται σε τέτοιο δυνατό αποδεικτικό μέσο. Δικό μου προσωπικό όφελος έγκειται στην πλήρη καταγραφή των πρακτικών και όχι σε ανατροπή ή ακύρωση αποφάσεως του αφού δεν του επετράπη να αποφέρει γνώμη ή κρίση επί της υποθέσεως μου η οποία εκδικάζεται εκ νέου, κατόπιν της παντελούς του άρνησης να σεβασθεί τα δικά μου Δικαιώματα και τις δικές του Υποχρεώσεις ως προς την διεξαγωγή της συζητήσεως σύμφωνα με τις επιταγές του Νόμου και του Δικαιώματος Δικαίας Δίκης.
Επίσης, το να μην μπορεί να φαντασθεί ο εισαγγελέας Παναγάκης κίνητρο δεν του δίνει δικαίωμα να απορρίψει την καταγγελία μου ( και μάλιστα να απαξιώσει να απαντήσει ή να λάβει υπʼ όψιν του και τις καταγγελλόμενες πράξεις για τις οποίες είχε αποδείξεις πέραν της ανάγκης μαρτύρων ή περαιτέρω εγγράφων ) αλλά μάλλον τον επιτάσσει να ερευνήσει σε περισσότερο βάθος, ΝΑ ΜΕ ΚΑΛΕΣΕΙ ώστε να τον βοηθήσω να διαφωτίσει την υπόθεση αρκετά ώστε να δει τις απαντήσεις και να επίσης καλέσει και τους εγκαλουμένους σε απολογία.
Προς ικανοποίηση όμως της απορίας του, εάν αυτή όντως υπάρχει, κίνητρο υπάρχει πολλαπλό που πρέπει να διερευνηθεί είτε σε περίπτωση χρηματισμού του είτε σε περίπτωση κομματικής επιταγής ( ο αντίδικος μου, Γεώργιος Χαΐνης, πολλάκις ενώπιον μαρτύρων με έχει απειλήσει με εξόντωση επικαλούμενος κομματική δύναμη και κάλυψη μέσω κρατικών μηχανισμών, μέρος των οποίων είναι και τα δικαστήρια, και έχει καταγραφεί με ίδια λεγόμενα και συνοδευόμενα τεκμήρια να έχει διαφθείρει αστυνομικά όργανα προς προσωπική μου εξόντωση σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Σχετική μήνυση με πλήρη νομική τεκμηρίωση ήδη υπάρχει ). Επίσης εξηγείται και ο «αποκαλυπτικός και απροσχημάτιστος τρόπος » της τελέσεως των αδικημάτων σε βάρος μου αμφοτέρων των εγκαλουμένων, αφού κατά την διάρκεια της συζητήσεως της 23-10-2008 παρουσιάστηκα υπερασπιζόμενη τον εαυτό μου χωρίς συνήγορο και άρα οι πιθανότητες να μην γνωρίζω τα Δικαιώματα μου καθώς και συγκεκριμένα δικαιώματα γνωστά συνήθως μόνο σε συνηγόρους ( όπως το δικαίωμα μου να υπαγορεύω ή να ζητάω καταχώρηση στα πρακτικά συγκεκριμένων δηλώσεων των μαρτύρων ή της πολιτικής αγωγής ή δικών μου ή γνώση του δικαιώματος ακρόασης ) ήταν άκρως υψηλές. Άρα, με βάση την νομική γνώση ενός μέσου Πολίτη, οι πιθανότητες να ρισκάρουν ο,τιδήποτε ( την θέση τους, το κύρος τους ή ό,τι άλλο ) ήταν μηδαμινές έως ανύπαρκτες και η γνώση τους αυτή ως δικαστικοί επεξηγεί πλήρως το απροκάλυπτο της συμπεριφοράς τους. Και μόνο το γεγονός ότι ακόμα και γραπτώς στην δήλωση αποχής του αλλά και στα πρακτικά έτσι όπως είναι ο πρόεδρος Σχοινοχωρίτης παραδέχεται ότι μου είπε ότι ή θα έπρεπε να γνωρίζω καλά την δικονομία ( όχι τους νόμους ) ή θα ήμουν αβοήθητη ( αφού εκείνος δεν με προστάτεψε όσον αφορά την δικονομία ως όφειλε εφʼ όσον δεν είχα συνήγορο ενώ πουθενά δεν υπάρχει υποχρέωση μου ως Πολίτη να έχω συνήγορο για να εξασφαλισθεί το δικαίωμα μου της δίκαιας δίκης ενώ ο πρόεδρος έχει υποχρέωση να το εξασφαλίζει και ορκίζεται για αυτό είτε γνωρίζω είτε όχι την δικονομία. Σημειωτέον ότι το σχόλιο στην αυθεντική του μορφή « εάν δεν έχετε δικηγόρο δεν έχετε δικαιώματα» έγινε σε στιγμή που εγώ γνωρίζοντας την δικονομία απαιτούσα να ασκήσω δικαίωμα μου και εκείνος το αρνήθηκε ), δηλώνει την προσμονή του και υποδηλώνει υποκειμενικό και αντικειμενικό αίσθημα ανωτερότητος / υπεροχής του σε σχέση με εμένα λόγω πιθανότατης άγνοιας εκ μέρους μου, με την οποία θα μπορούσε να είναι ανέλεγκτος από εμένα στα καθήκοντα του.
Συνεπώς, και μόνο με τα ανωτέρω επιχειρήματα τα οποία αποτελούν πέρα από απλή λογική επαγωγή και επίσημη εκτίμηση βάσει απλής ψυχολογικής ανάλυσης, που είναι και ο τομέας αυθεντίας μου ( σχετ. 10 β περί αυθεντίας στον τομέα της ευφυΐας εδ. ΙΕ ), καταρρίπτεται πανηγυρικώς και παντοιοτρόπως ο ισχυρισμός του σκεπτικού του εισαγγελέα Παναγάκη. Περαιτέρω ανάλυση για την φύση του σκεπτικού αυτού και τα ενδεχόμενα κίνητρα του ανήκει σε άλλου είδους δικαστικής μου αίτησης.
Ε. Θέμα Μεροληψίας και Προσβολής της Προσωπικότητος
Με το σκεπτικό του ο εισαγγελέας Παναγάκης παρουσιάζει μεροληπτική τοποθέτηση προς το άτομο μου και υπέρ των συναδέλφων του δικαστικών, λειτουργού και υπαλλήλου, διότι κατʼ αρχάς εικάζει ότι αφʼ ενός η υπόσταση μου και η προσωπικότητα μου δεν είναι αρκετά σημαντική για να διακυβεύσει ο όποιος δικαστικός την θέση του ( « δεν θεωρούμε νοητή την εξ υποκειμένου και εξ αντικειμένου σύμπραξη των εγκαλουμένων με την διακινδύνευση της θέσεως και της επαγγελματικής τους υποστάσεως ώστε να διαπράξουν το κατά την έγκλησιν μεγάλης βαρύτητας και απαξίας ποινικό αδίκημα και μάλιστα κατά τον περιγραφόμενο στην έγκληση αυτή αφ΄ εαυτού αποκαλυπτικό και μάλιστα απροσχημάτιστο για τους ίδιους, τρόπο, μόνο και μόνο για να πλήξουν, για λόγο και κίνητρο μη προσδιορισμένο έστω και στοιχειωδώς σε αυτήν [ έγκληση ] , την νυν εγκαλούσα ως κοινό τους στόχο όπως αυτή ισχυρίζεται» ) και εικάζει ότι ο όποιος διάδικος εναντίον μου δεν είναι δυνατόν να μπορεί να επιδοθεί σε εγκληματικές πράξεις ικανού χρηματισμού ή άλλου τρόπου επηρεασμού ενός δικαστικού ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΟ ΘΕΩΡΕΙ ΤΟΣΟ ΑΔΥΝΑΤΟ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΒΑΙΝΕΙ ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ ΕΡΕΥΝΑ ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΕΛΑΒΑΝ ΧΩΡΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΕΓΩ ΚΑΤΕΘΕΣΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΜΟΥ ΩΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΥΠʼ ΕΥΘΥΝΗ ΜΟΥ ΜΕ ΔΕΔΗΛΩΜΕΝΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΣ ΑΥΤΩΝ, ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΑΠΟΚΑΛΩΝΤΑΣ ΕΜΕΝΑ ΤΗΝ ΑΠΛΗ ΠΟΛΙΤΗ ΕΜΜΕΣΩΣ ΠΛΗΝ ΣΑΦΩΣ ΨΕΥΤΡΑ ΕΠΕΙΔΗ ΘΕΩΡΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΕΓΚΑΛΟΥΜΕΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΑΝΩ ΥΠΟΨΙΑΣ ΜΟΝΟ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΘΕΣΕΩΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΣΩΜΑ. [ καταπάτηση Συντάγματος άρθρο 4 παρ. 1 και 2 παρ. 1, ΕΣΔΑ άρθρο 6, 13 και 17, ΔΣΑΠΔ 26 ]
Και μόνο η απροκάλυπτη δήλωση του εισαγγελέα Παναγάκη ότι θεωρεί υπεράνω υποψίας κινήτρου και συνεπώς και πράξεων τους εγκαλουμένους και άρα αδύνατον να έχουν τελέσει εγκληματικές πράξεις απλώς και μόνο λόγω της θέσεως τους στην κρατική μηχανή ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΡΕΥΝΑ Ή ΝΑ ΖΗΤΕΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ακόμα και παρʼ όλο το γεγονός ότι του λέγεται επισήμως ότι υπάρχουν και οι ενδείξεις μαζί με μέρος τουλάχιστον των αποδείξεων είναι σαφείς , αποδεικνύει μεροληψία εις βάρος μου. [ καταπάτηση Συντάγματος άρθρο 4 παρ. 1 και 2 παρ. 1, άρθρο 93 παρ. 3 και 4, ΕΣΔΑ άρθρο 6, 13 και 17, ΔΣΑΠΔ 26 ]
Επίσης, το γεγονός ότι ελαφρά τη καρδία θεωρεί ότι « μόνον και μόνον » εγώ, δεν μπορεί να είμαι άτομο με πολιτική δράση και υπόσταση που να υποστηρίζει υποψίες μεροληψίας εις βάρος μου σε υποθέσεις που μπορούν να με πλήξουν κοινωνικά και στο έργο μου όπως αυτή την οποία δίκαζε ο εγκαλούμενος πρόεδρος Σχοινοχωρίτης, και δεν με καλεί εφʼ όσον έχει θέσει τέτοιο θέμα που ο Νόμος ήδη έχει καλύψει παρά ταύτα όπως παραπάνω ανέφερα περί δόλου, για να με ρωτήσει ποια είμαι η « μόνον και μόνον » εγώ, αφού δεν του αρκεί η ιδιότητα μου ως Ελληνίδα Πολίτης και όλες οι επιταγές του Συντάγματος για έλεγχο της καλής συμπεριφοράς και δράσης ( όχι της κρίσης ) των δικαστικών, δείχνει ότι αγνοεί την επιταγή του Συντάγματος περί Ισότητας όλων των Ελλήνων Πολιτών ενώπιον του Νόμου ασχέτως άλλων παραμέτρων (Σύνταγμα 4 παρ. 1 και 2 παρ. 1, 5 παρ. 2, 25 , 93 παρ. 3 και 4 ).
Προς ικανοποίηση λοιπόν της απορίας του θα παραθέσω εν συντομία ( αν και θα έπρεπε να είναι καταχρηστικό ) το ποια είμαι « μόνον και μόνον » εγώ ως προς την πολιτική μου προϊστορία και υπόσταση :
Ο πατέρας μου Γεώργιος Γεριτσίδης ακόμα θεωρείται επισήμως από το Ελληνικό Κράτος επίσημο θύμα του Πολυτεχνείου στις 17-11-1973 ( σχετ. 5c, 6 ), και από την στιγμή του θανάτου του πολλάκις κρατικοί υπάλληλοι διαφόρων θέσεων και ιδιοτήτων με πλησίασαν και μου παρουσίασαν ψεύδη γύρω από τις συνθήκες θανάτου του πατέρα μου ώστε όταν κλήθηκα ως μάρτυρας στην περίφημη δίκη των πραξικοπηματιών της 21ης Απριλίου 1967 να καταθέσω συγκεκριμένες πληροφορίες γύρω από τον θάνατο του πατέρα μου και όχι τις πραγματικές για τις οποίες είχα άγνοια ( όπως και όλος ο Ελληνικός Λαός ) και όπως κάθε άτομο υπό κατάσταση θρήνου στηρίχθηκα στις δηλώσεις των ειδικών για το τι είχε συμβεί [ ( Καψάσκη, Σταμούλη, Τσεβά, κ. ά. ) σχετ. 5a, 5b ] . Δεν είναι τυχαίο που στον τύπο της εποχής εμφανίζεται φωτογραφία μου και μέρος της κατάθεσης μου [ σχετ. 5d ].
Με την εκταφή της σωρού του πατρός μου το 2002 διαπιστώθηκε με προσωπική μου έκπληξη και φρίκη ότι η φύση της δολοφονίας του ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη από αυτή που υπογράφεται και καταγράφεται σε όλα τα επίσημα έγγραφα του Κράτους (σχετ. 8c, 8a, 8b ) και έκτοτε συλλέγω όλα τα στοιχεία που χρειάζονται για να φέρω την υπόθεση ενώπιον της Δικαιοσύνης ( σχετ. 8d, 8e, 8f ). Πρόσφατος έντυπος τύπος ανέφερε ευθαρσώς όλη την υπόθεση και την πρόθεση μου για δικαστική δράση από μέρους μου ( σχετικά 7a, 7b ) . Σημειωτέον ότι ο αντίδικος μου Χαΐνης Γεώργιος και η οικογένεια του μου επιτέθηκαν νομικά με κατηγορίες άκρως νευραλγικές για την βαρύτητα της υποστάσεως μου ιδίως στον τομέα της αξιοπιστίας των αποδεικτικών μέσων μου ( δηλαδή, την αυθεντικότητα επισήμων εγγράφων και μάλιστα αποσπασμάτων ΒΑΣ που στην υπόθεση του πατέρα μου είναι άκρως σημαντικά πειστήρια ως είδος εγγράφου ) αμέσως μετά την εκταφή της σωρού και της συστηματικής έναρξης έρευνας μου.
Και μόνο η ανωτέρω πραγματικότητα και η άκρως νευραλγική πολιτική φύση της δράσεως μου, αφού η πραγματικότητα των συνθηκών θανάτου του πατέρα μου είναι και αυτή πολιτικής φύσεως και άπτεται κρατικών θεμάτων ( εάν πραγματικά αναρωτιέται ο όποιος εισαγγελέας μπορεί να ερευνήσει αλλά δεν επιτρέπεται να κάνει εικασίες χωρίς πρότερη έρευνα ) είναι αρκετό έδαφος για να βρεθούν και κίνητρα και λόγοι του « αποκαλυπτικού και μάλιστα απροσχημάτιστου» της συμπεριφοράς του όποιου προέδρου, εισαγγελέα, γραμματέως, κ. ά. δικαστικού.
Σαφώς όμως η δράση μου δεν περιορίζεται εκεί αφού το Σύνταγμα της Ελλάδος ως Ελληνίδα Πολίτη με επιτάσσει ( Σύνταγμα άρθρο 120 παρ. 2 και 4 ) να το προασπίσω και αυτό και την ΕΣΔΑ με κάθε τρόπο και εφʼ όσον είμαι πλήρως νομοταγής δεν μπορώ να παρακούσω αυτή την τόσο άμεση επιταγή. Συνεπώς και πάντα σεβόμενη τα Ανθρώπινα Δικαιώματα που προστατεύουν την Ειρήνη, την Ζωή και την Περιουσία δρω πάντα μέσω της Δικαστικής Οδού υπέρ της Ελλάδος [ με πρωτοκολλημένες επικοινωνίες στους αξιωματούχους της Ελλάδος και άλλες νομικές ενέργειες. Ενδεικτικά παραθέτω δύο εκ των πολλών πρός τεκμηρίωση των λεγομένων μου και επιφυλασσόμενη με κάθε διάθεση να σας παραθέσω και όποιες άλλες επιθυμείτε προς διευκόλυνση σας ( σχετ. 9a, 9b, 9c,9d . ) ], καλώντας μέσω των διαύλων του Νόμου σε απολογία όσους και όλους τους εντεταλμένους οι οποίοι εμφανώς παραβαίνουν τον Νόμο και η δράση τους διακυβεύει τα Εθνικά και Ατομικά Δικαιώματα των Ελλήνων και κάθε Ανθρώπου που υπάρχει επί Ελληνικού εδάφους ( σχετ. 9e, 9f, 9g, 9h ).
Σαφώς λοιπόν, όποιος Άνθρωπος ασχέτου ιδιότητος γνωρίζει την κατάσταση διαφθοράς και αδιαφάνειας της καθημερινότητας τόσο στην χώρα μας όσο και αλλού δεν μπορεί ελαφρά τη καρδία να αποκλείσει την περίπτωση κρούσματος διαφθοράς κρατικού / δικαστικού λειτουργού εναντίον μου για όποια από τις πολλές υποθέσεις που με αφορούν και που φέρουν τεράστιο πολιτικό κόστος.
Συνεπώς, και με βάση τα ανωτέρω πέρα από το γεγονός ότι ο εισαγγελέας Παναγάκης δεν με αντιμετωπίζει ως ίση Πολίτη με τους εγκαλουμένους ασχέτως της ιδιότητας που αμφότερες πλευρές κατέχουμε, με προσβάλλει με τις εικασίες του και τα υπονοούμενα του ως προσωπικότητα και άτομο που χαίρει διεθνούς αναγνώρισης ( σχετ. 10 α) και συνεισφοράς στην Επιστήμη και στην Πατρίδα ( σχετ. 10 β, 10γ ).
ΕΠΕΙΔΗ, η εισαγγελία πρωτοδικών Θηβών είναι κατά τόπον αναρμόδια
ΕΠΕΙΔΗ, μου στερήθηκαν βασικά Ανθρώπινα και Συνταγματικά μου Δικαιώματα συμπεριλαμβανομένου και του δικαιώματος Ακρόασης κατά την διάρκεια της δράσης των Σχοινοχωρίτη Γεωργίου και Νικολακοπούλου Μαρίας
ΕΠΕΙΔΗ, το σκεπτικό δεν αιτιολογεί την απόρριψη όλων των σημείων εντός της Καταγγελίας – Αίτησης – Προσφυγής μου ούτε απαντάει σε καίρια αιτήματα μου αλλά τα αγνοεί παντελώς, μη παραθέτοντας αιτιολογία για την απόρριψη αυτή που γίνεται συνοπτικά και χωρίς συγκεκριμένη αναφορά σε κάθε ένα από αυτά όπως νόμος απαιτεί
ΕΠΕΙΔΗ, ο ισχυρισμός του περί ανεξαρτησίας της κρίσεως του δικαστή είναι άτοπος και κατʼ ουσίαν άστοχος αφού η καταγγελία μου αφορά μη συμμόρφωση των εγκαλουμένων στην τήρηση της δικονομίας και του Συντάγματος και του ΕΣΔΑ κατά την διάρκεια της συζητήσεως της 23-10-2008 η οποία και διεκόπη πρίν δοθεί δυνατότητα κρίσεως στον εγκαλούμενο
ΕΠΕΙΔΗ, παρεβιάσθησαν σωρεία των Ανθρωπίνων και Συνταγματικών Δικαιωμάτων μου και σε αυτή την διαδικασία που οδήγησε στην έκδοση διάταξης με αριθμό 23/2009
ΕΠΕΙΔΗ, η εύρεση ή μη κινήτρου δεν άπτεται της τεκμηριωμένης παράβασης της δέουσας συμπεριφοράς των εγκαλουμένων, η τεκμηρίωση της οποίας δεν ελήφθη υπόψη
ΕΠΕΙΔΗ, ουδέποτε κλήθηκα να προσκομίσω τα στοιχεία που ο εισαγγελέας επικαλείται ότι χρειαζόταν για οποιονδήποτε λόγο πέραν των στοιχείων που ήδη είχε στα χέρια του και τα οποία ουδέποτε σχολιάζει ή αναφέρει
ΕΠΕΙΔΗ, η μη συμπλήρωση και διόρθωση των πρακτικών βλάπτει έννομα συμφέροντα μου συμπεριλαμβανομένου του ότι συμβάλλει στην διακύβευση της ελευθερίας μου, της αξίας του ατόμου μου / αξιοπρέπειας μου και παρεμποδίζει το έργο της Δικαιοσύνης αλλοιώνοντας την πραγματικότητα και αφαιρώντας μου αποδεικτικά στοιχεία που μου ανήκουν
ΕΠΕΙΔΗ, η όλη διαδικασία έγινε ερήμην μου χωρίς ενημέρωση μου για την πορεία της καταγγελίας μου
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΖΗΤΩ - να γίνει δεκτή η προσφυγή μου αυτή
- σε περίπτωση διαδικασίας εγκλήσεως να ικανοποιηθούν τα δικαιώματα ως εγκαλούσα / πολιτική ενάγουσα επιφυλασσόμενη παντός νομίμου δικαιώματος μου, ώστε να παρευρίσκομαι όπου ο νόμος μου αναγνωρίζει το δικαίωμα
- να κληθώ επισήμως να προσκομίσω όλα τα στοιχεία που θα μου ζητηθούν και να καταθέσω πρίν την έκδοση απόφασης
- να κληθούν οι μάρτυρες μου να καταθέσουν
- να ενημερωθώ για όλα τα βήματα τα οποία οδήγησαν στην έκδοση της εν λόγω διάταξης
- να ενημερωθώ για το περιεχόμενο της απολογίας των εγκαλουμένων ή όποια αντίκρουση επιχείρησαν στην καταγγελία μου
- να μου κοινοποιηθεί το Βούλευμα στο οποίο αναφέρεται η διάταξη
- να απαντηθούν και να ικανοποιηθούν όλα ανεξαιρέτως τα αιτήματα μου στην από 27-1-2009 ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ- ΑΙΤΗΣΗ- ΠΡΟΣΦΥΓΗ μου με όποιο σκεπτικό τα συνοδεύει.
- να γίνει διόρθωση και συμπλήρωση των πρακτικών και δημοσίευση τους στην πληρότητα, ολότητα και ακεραιότητα τους
- να μου κοινοποιηθεί όχι μόνο το όνομα του υπογράφοντα εισαγγελέα και της γραμματέως Κοπανά αλλά και το όνομα όποιου άλλου συμμετείχε στην απόφαση της διάταξης αυτής καθότι έχω έννομο συμφέρον
- να απαντηθούν / συζητηθούν όλα μου τα αιτήματα ευθαρσώς με σκεπτικό το οποίο θα είναι γλώσσα που μπορώ να κατανοήσω χωρίς τον αποκλεισμό μου από την κατανόηση μέσω της επαγγελματικής διαλέκτου των δικηγόρων – δικαστικών
Ακολουθούν λίστα σχετικών και τα στοιχεία των μαρτύρων μου :
ΜΑΡΤΥΡΕΣ
- Μιχαήλ Τζανάκης, κοινωνιολόγος, 5 Craven Hill W2 3EN, Λονδίνο, Αγγλία
- Τάνυα Μαρία Γεριτσίδου, Εκδότρια, Ελπίδος 29, 141 21 Αθήνα
- Ζέκιος, δικαστικός υπάλληλος στην γραμματεία Ι΄ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών
- Αναστασόπουλος, δικαστικός υπάλληλος στην γραμματεία Ι΄Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών
- Τζαβέλλας Κων/νος, εισαγγελέας πρωτοδικών Αθηνών
- Μανιάτη Παναγιώτα, πειθαρχικώς προϊσταμένη της γραμματέως Νικολακοπούλου Μαρίας Του Ι΄ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών
ΣΧΕΤΙΚΑ
- έγγραφα που παρέδωσα στην έδρα του Ι΄ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου κατά την συζήτηση της 23-10-2008 και που δεν καταγράφηκαν στα πρακτικά
a. έγγραφο ΑΡΧΗΓΕΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, ΚΛΑΔΟΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ & ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ, Δ/ΝΣΗ ΑΣΤΥΝ. ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ, ΤΜΗΜΑ Τ. ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ με θέμα « Παροχή στοιχείων», αρ. πρωτ. 9002/12/26-α΄, 7-2-2008
b. έγγραφο του ΑΤ Ηρακλείου Αττικής με θέμα « Απάντηση σε αιτήσεις σας», αρ. πρωτ. 9009/20/120-γ, 5-2-2008
c. έγγραφο από ΓΑΔΑ, ΤΜΗΜΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗΣ με θέμα « Απάντηση σε αίτημα σας», αρ. πρωτ. 1020/951/1-α΄
d. έγγραφο του Α.Τ. Ηρακλείου Αττικής με θέμα « απάντηση σε αιτήσεις σας», με αρ. πρωτ. 9009/20/118,119-Α, 29-1-2008
e. έγγραφο του Α.Τ. Ηρακλείου Αττικής με θέμα « απάντηση σε αίτηση σας» αρ. πρωτ. 9002/20/120-στ της 27-6-2008, 27-6-2008 - πραγματογνωμοσύνη
a. Έκθεση γραφολογικής γνωμοδότησης Ιωάννας Βουρδογιάννη – Παντελαίου
b. Έκθεση γραφολογικής πραγματογνωμοσύνης Μαρίας Γ. Καραβία - σχετικά συνημμένα με την ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ –ΑΙΤΗΣΗ -ΠΡΟΣΦΥΓΗ μου
a. αίτηση προς την εισαγγελία πλημμελειοδικών, αρ. πρωτ. 401/09
b. αναφορά προς τον εισαγγελέα προσδιορισμού, αρ. εισ. 5597/23-1-09
c. αναφορά προς τον εισαγγελέα προσδιορισμού, αρ. εισ. 6052/26-1-09 - υπεύθυνη δήλωση προς τον Εφέτη Αθηνών και ενώπιον παντός αρμοδίου του Μιχαήλ Τζανάκη του Γεωργίου, κοινωνιολόγου
- ενδεικτικά αποκόμματα τύπου 1973 – 74
a. ληξιαρχική πράξη θανάτου Γεωργίου Γεριτσίδη του Αλεξίου
b. βεβαίωσις της Οικονομικής Εφορίας Χημικών Επιχ/σεων με αρ. Πρωτ. 537/4-2-1974
c. αναγγελία αποφάσεως του Δημοτικού Συμβουλίου του Ν. Ηρακλείου Αττικής, στην εφημερίδα « ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ», της 23 Ιουνίου 1976
d. αποκόμματα τύπου σχετικά με κατάθεση Όλγας Γεριτσίδου όπως εστάλησαν από το ΚΕΝΤΡΟ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ - συστημένη επιστολή από 7-1-2004 του ΚΕΝΤΡΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ, RE 378201652 GR
- αποκόμματα τύπου 2008
a. άρθρο « Παράπλευρη απώλεια ή συγκαλυμμένη δολοφονία» της εφημερίδας «Κόσμος του Επενδυτή», Σάββατο & Κυριακή 22& 23 Νοεμβρίου 2008, στήλη θέματα, σελ. 48
b. άρθρο ¨Έρευνα για φόνο που έγινε το 1973» της εφημερίδας « Ριζοσπάστης», ρεπορτάζ, σελ. 20. - ενδεικτικά σχετικά έρευνας δολοφονίας Γεωργίου Γεριτσίδη
a. ακριβές απόσπασμα του ΑΤ ΙΛΙΟΥ της 17-11-1973, αρ. Πρωτ. 1010/2/175-α // 4-1-2008
b. ακριβές απόσπασμα του ΑΤ ΙΛΙΟΥ ανακεφαλαίωσις μηνός Νοεμβρίου 1973, αρ. Πρωτ. 1010/2/189-α// 8-1-2008
c. πιστοποιητικό θανάτου της ιατροδικαστικής υπηρεσίας Αθηνών, αρ. Πρωτ. 1123/ 19-11-1973
d. έγγραφο του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Ιατροδικαστική Υπηρεσία Αθηνών με θέμα : « απάντηση στην από 30-11-2007 αίτηση σας», αρ. Πρωτ. 4286/30-11-2007 της 11-12-2007
e. βεβαίωση του ΑΤ ΙΛΙΟΥ, αρ. Πρωτ. 1010/2/189-β της 17-1-2008
f. βεβαίωση της ΕΛ.ΑΣ., ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΑΤΤΙΚΗΣ, ΥΠΟΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΔΙΩΞΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΤΑ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ ΤΜ. 1ο – ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΤΑ ΖΩΗΣ, αρ. Πρωτ. 1020/1/307-α΄ της 24-12-2007. - σχετικά προσωπικής δράσης προς προάσπιση του Συντάγματος και του Έθνους
a. εξώδικη ΔΗΛΩΣΗ- ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ – ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ σχετικά με την κατάσταση της Ελλάδος κοινωνικοπολιτικά και Εθνικά προς τον πρόεδρο του Ελληνικού Κοινοβουλίου, αρ. επίδ. Β-3051 / 27-06-2008
b. Απάντηση προέδρου Βουλής των Ελλήνων
c. Συστημένη επιστολή προς τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου σχετικά με το θέμα του κρατιδίου των Σκοπίων, RE109896843GR
d. Απάντηση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, GA/cl 112796/26-06-2008
e. Αναφορά – Επερώτηση προς τον υπουργό Δικαιοσύνης, RE 627425671 GR
f. Απαντητική επιστολή προς τον διοικητή του ΟΑΕΕ, RE 627425654 GR & RE 627425645 GR
g. Αναφορά – Επερώτηση προς την Υπουργό Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας, RE 627425645 GR
h. Καταγγελία προς τον Πρόεδρο τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου, Αριθμός Πρωτοκόλλου : 10741 / 31-07-2009 τμήμα πρόεδρος - σχετικά ενδείξεων διεθνούς και εθνικής αναγνωρίσεως για το έργο μου
α. πιστοποιητικό εγκυκλοπαίδειας ʽwho is whoʼ στην Ελλάδα
β. καταχώρηση εγκυκλοπαίδειας ʽwho is whoʼ στην Ελλάδα
γ. άρθρο σε ειδικό τύπο για εκπαιδευτικούς ʽLingua Francaʼ,….
Η ΠΡΟΣΦΕΥΓΟΥΣΑ