ΠΩΣ Η ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΕΞΑΓΓΕΛΛΕΤΑΙ ΣΤΟΧΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Όλοι γνωρίζουμε ότι μία δίκαιη φορολογία σημαίνει ότι θα επιτρέπει σε κάθε έναν Πολίτη – φορολογούμενο να έχει ένα καθαρό εισόδημα ικανό για αξιοπρεπή διαβίωση, όπως ακριβώς επιτάσσει το Σύνταγμα.

Αξιοπρεπής διαβίωση σημαίνει τέτοια καθημερινή ζωή όπου ο Πολίτης δεν βιώνει καταστάσεις για τις οποίες ο ποινικός νόμος προβλέπει προστασία : θα πρέπει δηλαδή η καθημερινή αυτή ζωή να μην έχει αγωνία, συναισθηματική και ψυχική οδύνη ή ώθηση λόγω ανωτέρας βίας ή άλλων ακραίων καταστάσεων σε πράξεις βλαπτικές για τον Πολίτη ή το περιβάλλον του. ( Εάν ένας άλλος Πολίτης προκαλέσει στον συμπολίτη του τέτοιες καταστάσεις τιμωρείται ποινικά ). Επίσης, θα πρέπει η καθημερινότητα του να του εξασφαλίζει αυτοσεβασμό και αυτοδιάθεση ώστε να μην υπάρχει περαιτέρω προσβολή της αξιοπρέπειας και της προσωπικότητας.

Πρακτικά αυτό μεταφράζεται στο θέμα της φορολόγησης ως υποχρέωση του Κράτους να επιτρέπει στον Πολίτη να έχει καθαρό εισόδημα ( δηλαδή μετά την αφαίρεση όλων ανεξαιρέτως των φόρων ) ώστε να είναι καλυμμένες όλες οι βασικές ανάγκες του, να υπάρχει δυνατότητα κάλυψης κάθε άλλης ανάγκης εντός των ορίων των Δικαιωμάτων του και να υπάρχει η ασφάλεια ότι σε περίπτωση απροόπτου θα έχει την οικονομική δυνατότητα της άμεσης τουλάχιστον ανταπόκρισης.

Το Σύνταγμα επίσης επιτάσσει ότι το Κράτος δεν έχει δικαίωμα να επιβάλλει φόρο στον Πολίτη πέρα από τις δυνάμεις του, και από αυτούς που έχουν δυνάμεις για να συνεισφέρουν στην φορολογία θα πρέπει να φορολογούνται ΑΝΑΛΟΓΩΣ. Επιστρέφουμε δηλαδή στην παραπάνω περιγραφή του τι θα πρέπει να εξασφαλίζει στον Πολίτη το καθαρό εισόδημα του.

Το φορολογικό νομοσχέδιο / εξαγγελίες / ανακοινώσεις / προϊδεασμοί που εξαγγέλλονται μέσω των ΜΜΕ από μία κυβέρνηση που έχει το θράσος να αυτοαποκαλείται σοσιαλιστική είναι ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΣ ΑΝΟΗΤΟ. Όχι μόνο πετυχαίνει την απόλυτη ένδεια όλων των Πολιτών από το σύνολο της μεσαίας τάξης και κάτω αλλά και απαγορεύει στο να υπάρξει οποιοδήποτε σημαντικό εισόδημα για τα ταμεία του κράτους, καταδικάζοντας και τον κρατικό μηχανισμό στην οικονομική καταστροφή.

Στην σειρά των σύντομων άρθρων που παραθέτουμε ως τεκμηρίωση της αναλύσεως μας στα δύο προηγούμενα άρθρα ( τα οποία περιγράφουν και το τι επέρχεται και το ποιόν / καταγωγή / στρατόπεδο αυτών που το επιβάλλουν ), θα σας δείξουμε κυριολεκτικά με χαρτί και μολύβι το μεσαιωνικό, άκρως απάνθρωπο, φορομπηχτικό σύστημα στο οποίο προσπαθούν να πείσουν τον Λαό να πειθαρχήσει και να το δεχθεί, σκύβοντας το κεφάλι ως μεσαιωνικός σέρφος, απεμπολίζοντας το σύνολο των Δικαιωμάτων που του αναγνώριζαν την αξία του ως Άνθρωπο και το Δικαίωμα του να ζήσει ως Άνθρωπος.

Και θα είναι σύντομα άρθρα κάθε φορά διότι ψυχολογικά το εύρος της ασυδοσίας, θράσους και εγκληματικότητας προκαλούν πολύ θυμό ο οποίος χρειάζεται σκέψη και συζήτηση με τον κύκλο μας για να γίνει εποικοδομητικός.

Ας δούμε λοιπόν με χαρτί και μολύβι όπως είπαμε τι σημαίνει η άμεση φορολόγηση που εξαγγέλλεται. Αυτή τη φορά θα υπολογίσουμε μόνο αυτήν χωρίς την έμμεση φορολόγηση για την οποία θα μιλήσουμε στο δεύτερο άρθρο, ενώ στο τρίτο θα συνυπολογίσουμε το πραγματικό σύνολο έμμεσης και άμεσης φορολογίας – ληστείας.

Κατ’ αρχάς, και σύμφωνα με τα δεδομένα του ΕΛΚΕΚΑ ( Ελληνικό Κέντρο Καταναλωτών ), το κόστος ζωής, με αύξουσα τάση, για μία τετραμελή οικογένεια που καλύπτει μόνο φώς, νερό, τρόφιμα, ένδυση / υπόδηση και βενζίνη κίνησης με τις υπόλοιπες παροχές εικονικές, ήταν για το 2009 περίπου 1.700 ευρώ μηνιαίως. Υπ’ όψιν ότι σε αυτόν τον υπολογισμό δεν έχουν συμπεριληφθεί έξοδα για υγεία και εκπαίδευση που να ανταποκρίνονται σε παροχές αξιοπρεπείς και απλώς δίνονται τα τελείως ελάχιστα δυνατά ποσά. Στην ουσία μπορούμε να υπολογίσουμε ότι το πραγματικό κόστος ζωής είναι υψηλότερο και συμπεριλαμβάνει βεβαίως και άλλες παραμέτρους της καθημερινότητας όπως στέγη τόσο προσωπική / οικογενειακή όσο και εργασίας για πολλούς Πολίτες καθώς και επαγγελματικές / κοινωνικές υποχρεώσεις ( οι βουλευτές πληρώνονται από το Κράτος για αυτές ονομάζοντας τες έξοδα παραστάσεως τα οποία είναι ξεχωριστά από την αμοιβή τους ), τους φόρους / εισφορές που θα δούμε σε λίγο και τα απρόοπτα.

Στην ουσία θα μπορούσαμε να πούμε ότι το κόστος ζωής με όλες τις πτυχές της καθημερινότητας υπολογισμένες, με την αύξηση των τιμών από τα κερδοσκοπικά παιχνίδια της Ε.Ε. και των τραπεζιτών και τον πληθωρισμό που αυτοί επιφέρουν γενικότερα είναι αυτή την στιγμή περίπου 3.000 ευρώ οριακά τουλάχιστον ( χωρίς απαιτήσεις για μέτριας ποιότητας παροχής υπηρεσιών σε εκπαίδευση, νοσηλεία / περίθαλψη, ασφάλιστρα παντός είδους, έξοδα συντήρησης – επισκευών , κοινόχρηστα, απρόοπτα, και άλλες ανάγκες όπως πληρωμή αναγκαστικών συνδρομών, δανείων, κλπ. ). Για μέτρια παροχή υπηρεσιών και συνυπολογισμό των υπολοίπων πτυχών το κόστος ζωής της μεσαίας τάξης ανέρχεται αυτή τη στιγμή στα 5.000 ευρώ μηνιαίως. ( αυτό δηλαδή που από τα ΜΜΕ και τους μεγαλοδημοσιογράφους, οι οποίοι έχουν εισοδήματα δεκάδων χιλιάδων ευρώ τον μήνα έκαστος, παρουσιάζεται ως προκλητικό εισόδημα για Πολίτες που δεν έχουν ανώτατα αξιώματα και δεν ανήκουν εκ γενετής στην ανώτατη / ηγεμονική τάξη ).

Παρακάτω παραθέτουμε έναν πίνακα όπου τα εισοδήματα μέχρι 70.000 ευρώ το χρόνο παρουσιάζονται μαζί με τον φόρο που θα ζητηθεί ετησίως και μέσα σε αγκύλες το υπόλοιπο ποσό που παραμένει στον Πολίτη για το κόστος ζωής και την έμμεση φορολογία και τις εισφορές. Επίσης στην δεύτερη αγκύλη στην σειρά βάζουμε το μηνιαίο εισόδημα ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ που θα είχε ο φορολογούμενος εάν δεν κατέβαλε κανένα άμεσο φόρο. Το κάνουμε αυτό για να δούμε πόσες φορολογικές κλάσεις που μάλιστα θεωρούνται και προνομιούχες και στο στόχαστρο της εφορίας – κυβέρνησης – ΜΜΕ – τραπεζιτών – βιομηχάνων – μεγαλοκεφαλαιούχων ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΜΗΔΕΝΙΚΟ Ή ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΑΝ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΑΝ ΦΟΡΟ. ΜΕ ΤΟΝ ΦΟΡΟ ΤΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΤΟΥΣ ΜΗΝΙΑΙΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΔΗΛΑΔΗ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΑΡΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΜΕΤΡΑΜΕ ΜΕΙΟΝ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΕΥΡΩ ΑΝΑ ΜΗΝΑ.

Υπενθυμίζουμε ότι για τον υπολογισμό μας αυτό θεωρούμε ελάχιστο κόστος ζωής μηνιαίως τις 3.000 ευρώ ΓΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΔΙΑΒΙΩΣΗ.

€ 12.000 ( 15% ) = 1800 άμεσος φόρος [ 10.200 ετησίως μετά την άμεση φορολόγηση ] { εισόδημα € 1000 το μήνα ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ }

€ 35.000 ( 35%) = 12.250 άμεσος φόρος [ 22.750 ετησίως μετά την άμεση φορολόγηση ] { € 2917 / μήνα ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ }

Βλέπουμε λοιπόν ότι μέχρι και τα 35.000 ευρώ ΜΙΑ ΤΕΤΡΑΜΕΛΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΜΕ ΟΛΟ ΤΟ ΠΟΣΟ ΤΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΡΙΝ ΦΟΡΟΛΟΓΗΘΕΙ. Μετά την φορολόγηση στην ουσία η κάθε κλάση πέφτει τουλάχιστον μία ή δύο με το ήδη ανεπαρκές εισόδημα της να μειώνεται δραματικά.

Βλέπουμε λοιπόν αμέσως γιατί υπήρξε τέτοιος τεράστιος δανεισμός από τα νοικοκυριά και τους ελεύθερους επαγγελματίες / μικροεμπόρους / αυτοαπασχολούμενους οι οποίοι χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν τα δάνεια και τις κάρτες ως συμπλήρωμα εισοδήματος. Και αυτό ΑΦΟΥ ΤΑ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΑ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΙΚΟΨΕΙ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΤΟΥΣ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΓΝΟΗΣΟΥΝ όπως πληρωμή των ΔΕΚΟ, ενοικίου φαγητού και κάποιου σχολείου των παιδιών ή φαρμάκων ή εξόδων επαγγελματικών αλλά όχι και όλων των ανωτέρω αναγκών. Στην ουσία η φορολόγηση αφαιρεί την δυνατότητα του μέσου Πολίτη αυτών των ετησίων εισοδημάτων να μην δανείζεται αφού έχει κάνει αυτές τις αιματηρές περικοπές.

Είναι ζήτημα χρόνου για όλους όσους έχουν τέτοια εισοδήματα να βρεθούν να υπερασπίζουν την περιουσία τους από τις τράπεζες και το κράτος, εάν βεβαίως τους έχει απομείνει καν και τώρα.

Παρακάτω ακολουθούν οι λίγες κλάσεις που έχουν κάποια δυνατότητα να αντεπεξέρχονται και θα δείτε ότι τα εισοδήματα που αναφέρονται ανήκουν στα μεσαία και μεγαλοαστικά εισοδήματα. Σημειωτέον ότι μιλάμε με μέσους όρους και όχι με τις μεμονωμένες εξαιρέσεις που είναι και βραχύβιες ( πολύ συχνά το εισόδημα πέφτει προς τον μέσο όρο ή ανεβαίνει προς τον μέσο όρο ) και εμπεριέχουν συνθήκες που επηρεάζουν το εισόδημα τους διαφορετικά.

€ 40.000 ( 35% ) = 14.000 άμεσος φόρος [ 26.000 ετησίως μετά την άμεση φορολόγηση ] { € 3333 / μήνα ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ }

Από τις 50.000 ετησίως και πάνω παρατηρούμε ότι η φορολόγηση είναι ενιαία 40% για όλους ακόμα και αν το εισόδημα ανέρχεται στις πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ή και στα εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια το χρόνο. ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΟΤΙ Η ΔΗΘΕΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΩΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗ ΚΑΙ ΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΕΙ ΤΑ ΥΨΗΛΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ ΕΝΩ ΤΙΜΩΡΕΙ ΤΑ ΧΑΜΗΛΑ.

Ο μηχανισμός λειτουργεί ακριβώς όπως και στους έμμεσους φόρους, δηλαδή το ποσοστό είναι σταθερό και έτσι αυτός με το μικρότερο εισόδημα δίνει πολύ μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματος του αξιολογικά και ουσιαστικά σε σχέση με αυτόν με το μεγαλύτερο εισόδημα. Παρατηρείστε στον πίνακα την πρώτη αγκύλη όπου βάζουμε το εισόδημα που απομένει μετά την φορολόγηση. Κάθε κλάση που ανεβαίνει στην ουσία επιδοτείται με κάποιες δεκάδες και αργότερα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ΟΣΟ ΠΛΟΥΣΙΟΤΕΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ.

€ 100.000 ( 40% ) = 40.000 άμεσος φόρος [ 60.000 ετησίως μετά την άμεση φορολόγηση ] { 8333 / μήνα ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ }

€ 1.000.000.000 ( 40%) = 400.000.000 άμεσος φόρος [ 600.000.000 ετησίως μετά την άμεση φορολόγηση ] { 83.333.333 / μήνα ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ }

Εάν αναρωτηθείτε ποιοι βγάζουν τέτοια εισοδήματα, θα σας πούμε απλώς ότι όχι μόνο οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές αλλά και οι απλοί προπαγανδιστές δημοσιογράφοι – εκφωνητές ειδήσεων ( όπως π.χ. η Μάρα Ζαχαρέα που δήλωνε γύρω στις 400.000 ευρώ ετησίως δηλαδή 33.000 ευρώ το μήνα δύο χρόνια πρίν ), και κάθε ένας που κατέχει θέση ‘ μισθωτού’ σε κράτος ή πολυεθνική ή ΜΜΕ ή ΜΚO ή χρηματιστήριο ή τράπεζα που να είναι ‘κλειδί’ ( δηλαδή, να επηρεάζει την κατεύθυνση, δράση και μέλλον όλου ή μέρους του Λαού συμπεριλαμβανομένης της καταναλωτικής και πολιτικής συμπεριφοράς του ) έχει τέτοιου είδους εισοδήματα χωρίς να υπολογίζουμε μπόνους, επιχορηγήσεις και παντός άλλου είδους ‘τυχερά’.

Το ίδιο βεβαίως ισχύει και για κυβερνητικούς και βουλευτές/ πολιτικούς ( όπως π.χ. το ζεύγος Μπακογιάννη – Κούβελου που δήλωναν σχεδόν δύο χρόνια πρίν περί του 1.500.000 ευρώ εισόδημα, δηλαδή 125.000 ευρώ το μήνα χωρίς υπολογισμό έξτρα εισοδημάτων από επιχειρήσεις, ακίνητα, καταθέσεις και επενδύσεις ).

Και εάν δούμε το σύνολο της φορολογικής κλίμακας από την πρώτη φορολογική κλάση ( 12.000 ευρώ το χρόνο ) και πάνω, θα δούμε ότι το ‘δίκαιο’ φορολογικό σύστημα τιμωρεί τα φτωχά εισοδήματα και επιβραβεύει τα υψηλά, κάνοντας κάθε ένα που κερδίζει από 50.000 ευρώ και κάτω να πέφτει κοινωνικοοικονομικά σε χαμηλότερη κοινωνική τάξη από την άμεση φορολογία και μόνο, να ωθείται στον δανεισμό και να αναγκάζεται να μην καταβάλλει δόσεις και εισφορές, ώστε να γίνεται υπόλογος στις τράπεζες και το δημόσιο. Επίσης, να παραιτείται από το να παρέχει στα παιδιά του και την οικογένεια του τις βασικές παροχές της μεσαίας τάξης ( καλό σχολείο, καλή επαγγελματική εκπαίδευση, καλή περίθαλψη, οικονομική ασφάλεια, κλπ ) και φυσικά ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΓΟΡΑΣΤΙΚΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΟΣΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ.

Ενώ από περίπου τις 150.000 ευρώ τον χρόνο και πάνω επιβραβεύει το σύστημα αυτό τον όλο και πλουσιότερο ΟΤΑΝ ΚΑΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΔΙΟΤΙ ΟΣΟ ΠΟΙΟ ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΤΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΟΑΠΑΛΛΑΓΕΣ ΕΧΟΥΝ ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΘΕΙ ΥΠΕΡ ΑΥΤΟΥ, ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΥΨΗΛΟΤΑΤΩΝ ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ‘ΚΙΝΗΤΡΩΝ’ ΠΟΥ Η ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ.

Η δίκαιη κλίμακα όπως θα δούμε στο τέλος της πλήρους μας αναλύσεως ( δηλαδή στο τρίτο μας άρθρο ) θα ήταν ανεστραμμένη στην λογική της, μη επιβαρύνοντας την πρώτη ομάδα και στηριζόμενη στην πλουσιότερη ομάδα όταν υπάρχει έκτακτη κρατική ανάγκη.

Μόνο έτσι γίνεται αναδιανομή υπέρ του Λαού. Διότι μέχρι τώρα έχουμε καταιγιστική αναδιανομή υπέρ των πλουσίων.

Ένα απλό παράδειγμα : για τα 900.000.000 ευρώ που ακούστηκε ότι θέλει ο εξ αριστοκρατικής οικογένειας Γ. Παπακωνσταντίνου ( που όπως είδαμε στο προηγούμενο μας άρθρο σπούδασε για να κάνει αυτή ακριβώς την φιλόπλουτη αναδιανομή ) να μαζέψει από τα εισοδήματα των 30.000 ευρώ ετησίως στραγγαλίζοντας γύρω στις 90.000 οικογένειες, θα μπορούσε να τα μαζέψει φορολογώντας 7.500 χρηματιστές, μεγαλοδημοσιογράφους και διευθύνοντες συμβούλους των 300.000 ευρώ ετησίως, ή 3 τράπεζες με υπερκέρδη των πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ. Ή μόνο μία.