Ο οποιοσδήποτε παρακολούθησε προχθές ( την Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010 ) που εμπεριείχε μέρος των δηλώσεων, λόγων και προτροπών που έκανε ο Γ. Παπανδρέου στο Νταβός δεν μπορεί παρά να είδε πώς ατίμασε το αξίωμα που του δόθηκε μέσω εκλογών ( ό,τι εκλογές και εάν ήταν αυτές ) από ηγέτη – αντιπρόσωπο ενός Λαού σε πωλητή ούτε καν πάγκου της λαϊκής αλλά μάλλον περιηγητή πλανοδίου που φωνάζει ως τελάλης για τα πιο καλά καρπούζια. Δηλαδή, μείωσε όλους εμάς τους Πολίτες από άτομα με οντότητα και παρουσία και υπόσταση όπως όλοι οι Λαοί σε πραμάτεια που ζητεί αγοραστή – αφέντη.
Σε συνέχεια του άρθρου μας περί του στημένου παιχνιδιού της οικονομίας και πώς όσο ως Πολίτες ανεχόμαστε και δεχόμαστε να μας στραγγαλίζουν στο όνομα της κρίσης και της ‘έκτακτης ανάγκης’ της Ελλάδας τα οικονομικά και δημοσιονομικά μυστηριωδώς θα εκτινάσσονται σε όλο και περιέργως υψηλότερες καταστάσεις ελλείμματος και προβλήματος, θα δούμε πλέον και την διαδικασία επιβολής που εφαρμόζουν, ως προϊδεασμό για το ποιους έχουμε να αντιμετωπίσουμε ( σε αντίθεση με το ποιοι μας έχουν παρουσιασθεί ότι είναι ) και ποιους γενικώς αντιμετωπίζουμε από ανέκαθεν. Δηλαδή θα αρχίσουμε να εξερευνούμε την πραγματική ταυτότητα των δήθεν ‘νέων’ προσώπων της ‘νέας’ κυβέρνησης του ‘νέου’ ΠΑΣΟΚ.
Ο κάθε ένας συνειδητοποιημένος κοινωνικός αναλυτής που παραμένει αδέσμευτος για να κάνει σωστή επιστημονική ανάλυση βλέπει ότι επικρατεί παγκοσμίως ( και σίγουρα και στην Ελλάδα ) ένας σχιζοειδής παραλογισμός ( δηλαδή τύπου σχιζοφρένειας : « σχιζοφρενοτυπικός» ) όσον αφορά την σχέση Λαού – Κράτους και όσον αφορά το πώς μεταφράζεται στην πράξη η έννοια « το καλό» του Κράτους / Χώρας. Θα χρησιμοποιήσουμε ως παράδειγμα την Ελλάδα αλλά αυτό ισχύει σε κάθε Κράτος.
Πού έγκειται η σχιζοφρενοτυπικότητα : στο εξόφθαλμο λάθος λογικής που όλοι δέχονται ως αξίωμα και / ή επιβάλλουν ως αξίωμα.
Στην πραγματικότητα, το Κράτος ως έννοια στην μοντέρνα κοινωνία είναι ένας οργανισμός ο οποίος δημιουργήθηκε για να προασπίσει και εγγυηθεί το καλώς έχειν του κοινωνικού συνόλου που το ίδρυσε, δηλαδή του Λαού που έχει το Κράτος. Ακόμα και στις ολιγαρχικές κοινωνίες αυτή η αρχή είναι που ισχύει και τις εμπεδώνει ( οι λίγοι ‘ικανοί’ έχουν την προστασία των υπολοίπων ώστε οι ίδιοι να ασχολούνται και να εξασφαλίζουν μόνο το καλώς έχειν όλου του συνόλου και τίποτε άλλο ). Η λογική λοιπόν λέει ότι όταν το κράτος πάει καλά σημαίνει de facto ότι ο Λαός πάει καλά. Και επίσης όταν ο Λαός δεν πάει καλά τότε de facto το Κράτος δεν πάει καλά.
Αυτό το άκρως λογικό και υγιές σύστημα σχέσεως Λαού – Κράτους το εμπεδώνει και το επικυρώνει και η Ιστορία, αφού κάθε Κράτος που άφηνε τον Λαό σε κατάσταση ένδειας, λιμού, επαγγελματικών αδιεξόδων, άκρατης ασυδοσίας και αδικίας και ανισότητας εις βάρος του πολύ Λαού και υπέρ των λίγων κρατοκάπηλων που καταχρόνταν τον μηχανισμό του Κράτους για ίδιο συμφέρον, κατέρρευσε με μεγάλες και πολλές φορές αιματηρές συγκρούσεις μέσω των οποίων ο Λαός το αποτίναξε. Και δεν υπήρχε καμμία σχέση εάν προόδευσαν οι τέχνες, εξελίχθηκε η βιομηχανία, επεκτάθηκαν σύνορα, εξελίχθηκε η φιλοσοφία ή ό,τι άλλο αναφέρεται στην Ιστορία του Πολιτισμού και περιγράφεται με δέος. Πάντα η σχέση Λαού- Κράτους διέπεται και διεπόταν από το κατά πόσον ο Λαός ευημερούσε ή όχι.
Τώρα όμως, και εδώ υπάρχει η σχιζοφρενοτυπικότητα, η ευημερία του Κράτους παρουσιάζεται μέσω των προπαγανδιστών και αυτών που νέμονται τα πρώτα αξιώματα των Κρατών ως αντιστρόφως ανάλογη της ευημερίας του Λαού : όσο περισσότερο δυστυχεί και υποβιβάζεται ο Λαός τόσο καλύτερα πάει το Κράτος. Αυτό είναι λογική σχιζοφρενούς και είναι η ίδια λογική του να επιχειρήσεις να βράσεις νερό με πάγο αντί φωτιάς.
Με τον ίδιο σχιζοφρενή τρόπο, επιχειρούν ( όπως διατείνονται ) να μειώσουν το χρέος που δημιουργήθηκε από δάνεια με το να το αυξάνουν με νέα δάνεια. Κάθε ένας που έχει περάσει από καταστάσεις τοκογλυφικού ( δηλαδή τραπεζικού ) δανεισμού ξέρει ότι δεν υπάρχει δυνατότητα ανάκαμψης με αυτόν τον τρόπο και είναι ο μόνος σίγουρος ο οποίος θα οδηγήσει στο να χαθούν όλα τα υπάρχοντα και ίσως να ακολουθήσει και φυλακή / προσωποκράτηση.
Ο μόνος λογικός τρόπος ανάκαμψης είναι η εξασφάλιση και είσπραξη αυτών που δικαιούμαστε ή μας χρωστούν ή που έχουμε δώσει χωρίς αντίκρισμα, καθώς και η παραγωγή καινούργιου εισοδήματος μέσω της εργασίας.
Αυτά τα λογικά επιχειρήματα είναι που χρησιμοποιούν διαστρεβλωμένα για να εμπεδώσουν τον παραλογισμό τους λέγοντας ότι κόβοντας το εισόδημα του Λαού και την απασχόληση του θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν την ανάκαμψη.
Αυτό όμως είναι λάθος από όπου και εάν το δούμε αντικειμενικά : αφ’ ενός είναι λάθος διότι ο Λαός δεν είναι αυτός που χρωστάει στο Κράτος και αφ΄ ετέρου διότι δεν δικαιούται το Κράτος να του επιβάλλει παραπάνω φορολόγηση άνευ αντικειμένου ως χαράτσι / εισπρακτικό μέσο για λογαριασμό ή κάλυψη τρίτων.
Η όποια φοροδιαφυγή γίνεται είναι κυρίως από άτομα που νέμονται το Κράτος μέσω δικτύωσης και διαφόρων χρήσεων του Νόμου με τρόπο που ο Λαός ποτέ δεν γνωρίζει ή γνωρίζει κατόπιν εορτής.
Οι φοροαπαλλαγές που επιφυλάσσει ο Νόμος στις άρχουσες τάξεις καθώς και η κάθε ευνοϊκή προς αυτές αντιμετώπιση (την οποία ο Πολίτης ποτέ δεν απολαμβάνει ) είναι η πραγματική φοροδιαφυγή και μάλιστα αυτά τα άτομα και οι επιχειρήσεις τους κάνουν επιπλέον και τυπική φοροδιαφυγή αποφεύγοντας να καταβάλλουν τα πενιχρά ( σε σύγκριση με τα χαριζόμενα σε αυτούς ) ποσά φόρων που τους ζητούνται.
Εκεί λοιπόν είναι αυτά που δικαιούται το Κράτος και τα χρωστούμενα του. Σε άτομα όπως ο κάθε βουλευτής τύπου Βουλγαράκη, οικογένειες όπως τύπου Αγγελόπουλου, δωρεές σε φιλανθρωπικές οργανώσεις που όμως πουλούν την φιλανθρωπία τους τύπου Εθνικών Φιλανθρωπικών Καταστημάτων Κωνσταντινουπόλεως ( ΕΦΚ ) οι οποίες ήταν ο πρόδρομος και ο πιλότος των σημερινών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων ( ΜΚΟ ). Αυτές οι ΜΚΟ είναι που αφαιμάζουν την οικονομία μας και την περιουσία μας με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ επιχορηγήσεων τον χρόνο, για να υπεξαιρούν λειτουργίες του Δημοσίου τομέα και να κλέβουν τις δουλειές των Δημοσίων Υπαλλήλων συν τοις άλλοις. Επί του παρόντος δεν θα εξετάσουμε σε αυτό το άρθρο τις άλλες Εθνικού και πολιτειακού τύπου υπονομεύσεις που κάνουν όχι μόνο οι ΜΚΟ αλλά και όλοι οι άλλοι που περιγράφουμε στο άρθρο αυτό ως καταχραστές του Δημοσίου χρήματος.
Εάν πράγματι στόχευαν οι κατέχοντες των αξιωμάτων της Ελλάδας στην ανάκαμψη, θα ζητούσαν πίσω και θα απαιτούσαν όλα αυτά τα κεφάλαια ( που είναι τα χρήματα του Λαού από τις φορολογίες και τις εισφορές του και που ο Λαός δεν γνωρίζει ότι έχουν δοθεί εκεί ), καλύπτοντας έτσι πολλαπλάσια τα ποσά που αυτή την στιγμή δανείζονται με ενέχυρο ή ακόμα και εκποίηση την Ανεξαρτησία και την Ελευθερία – Αυτοδιάθεση του Ελληνικού Λαού.
Επίσης, εάν πραγματικά εφήρμοζαν την αρχή της αναλογικότητας που επιτάσσει το Σύνταγμα της Ελλάδας στην φορολόγηση, όλοι οι εφοπλιστές, μεγαλοκεφαλαιούχοι, τραπεζίτες, βιομήχανοι, χρηματιστές και άλλοι ( που αυτή την στιγμή αυτό-διορίζονται ως τιμητές και δυνάστες της μεσαίας τάξης ) έπρεπε να είναι αυτοί που θα καλούνταν να στηρίξουν το Κράτος, δίνοντας αυτοί τα κεφάλαια που τρέχει να δανειστεί τώρα ο κάθε υπουργός από ξένους για να ξεπουλήσει στην πραγματικότητα την Ελλάδα πρίν μπορέσει ο Λαός να αντιδράσει και να συνειδητοποιήσει ότι θα έχει να ρίξει όχι μια κυβέρνηση αλλά έναν αγοραστή του.
Λένε στους Αγρότες όπως θα πουν και στους Δημοσίους Υπαλλήλους, στους Συνταξιούχους, στους Γιατρούς, στους Ελεύθερους Επαγγελματίες, στους Εργάτες, στους Μισθωτούς, και στις άλλες Λαϊκές τάξεις, όπως είπαν και στους Stagiers να ζήσουν ούτε καν με μηδενικό εισόδημα αλλά με αρνητικό για όσο χρειαστεί ‘λόγω κρίσης και ανάγκης του Κράτους’.
Και στρέφουν την μία Λαϊκή τάξη ενάντια στην άλλη λέγοντας στην μία ότι η άλλη είναι οι «τεμπέληδες και χαραμοφάηδες που ροκανίζουν κρατικό χρήμα εις βάρος της» και συνεπώς θα πρέπει να χαίρεται η μία Λαϊκή τάξη που επιβάλλουν στην άλλη να εξαφανισθεί.
Αυτό όμως είναι μία λανθασμένη και συκοφαντική προπαγανδιστική καραμέλα που παίρνει την προσοχή από τους πραγματικούς τεμπέληδες και χαραμοφάηδες που όχι μόνο ροκανίζουν αλλά καταβροχθίζουν το Λαϊκό / Εθνικό χρήμα εις βάρος όλων των τάξεων ( και Αγροτικών και Εργατικών και Επαγγελματικών και Αυτοαπασχολούμενων ) και αυτοί οι πραγματικοί χαραμοφάηδες είναι οι μόνοι δικαιούχοι της μήνης του Λαού. Οι μόνοι που είναι κρατική σαβούρα που όχι μόνο βαραίνει το πλοίο που λέγεται Κράτος αλλά επειδή είναι και τοξική σαβούρα του ανοίγει τρύπες.
Δεν υπάρχει τίποτε που να κάνουν η πολιτική τάξη και τα ανώτατα κοινωνικά στρώματα που να μην το κάνει χίλιες φορές καλύτερα η κάθε άλλη τάξη ακόμα και άνευ εντυπωσιακής εκπαίδευσης. Και αυτό λέγεται με πλήρη συνείδηση της ιδιότητας μου ως ειδικού επί της εκπαίδευσης και ευφυΐας / ικανοτήτων καθώς και με την ιδιότητα της έγκριτης κοινωνικής ερευνήτριας / αναλύτριας, και έχω πληθώρα αποδείξεων που θα έχω την χαρά να μοιρασθώ μαζί σας στα προσεχή άρθρα όπου θα εξετάσουμε ακριβώς το ποιόν και την ποιότητα των τάξεων αυτών, κάτι που επιμελώς δεν εξετάζεται από την κοινωνική επιστήμη για ευνόητους λόγους. ( Οι αναλύσεις με βάση την κοινωνική τάξη τυπικά σταματούν παγκοσμίως στην μεσαία ανωτέρα τάξη ούτε καν στην μεσαία ανωτάτη ).
Και ως προϊδεασμό ας δούμε μαζί τι εστί ο σημερινός υπουργός οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο οποίος μαζί με τον Γ. Παπανδρέου έχουν βγεί στην γύρα κυριολεκτικά για να δανειστούν τεράστια ποσά που θα τα δώσουν σε συγκεκριμένους ημετέρους των ( είτε με την δικαιολογία εξυπηρέτησης του υπάρχοντος χρέους, είτε με την δικαιολογία κινήτρων στους μεγαλοκεφαλαιούχους, είτε με την δικαιολογία της στήριξης του χρηματοπιστωτικού συστήματος / τραπεζών, είτε με την δικαιολογία διαταγών της Ε.Ε. ) και όχι στον Λαό και μετά θα επιβάλλουν στον Λαό να τα πληρώσει με τοκογλυφικούς όρους.
Και τοκογλύφος σημαίνει ότι σου παίρνει την σάρκα σου όπως ο Σάυλωκ του Σαίξπηρ στον Έμπορο της Βενετίας.
Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου λοιπόν έχει μεγαλώσει στην ηγεμονική τάξη με την εκπαίδευση και το περιβάλλον / δικτύωση της τάξης των μεγαλοκεφαλαιούχων, εφοπλιστών, τραπεζιτών και πολιτικών του Αμερικανικού κολλεγίου του Ψυχικού. Παιδικοί του φίλοι και συμμαθητές ή σόι τους είναι όλοι αυτοί που ανέκαθεν αλλά και σήμερα απαιτούν μειώσεις μισθών, συνθήκες ελαστικής εργασίας, κατάργηση του Κράτους Πρόνοιας και Κοινωνικής Ασφάλισης και ατιμωρησία στις επιχειρήσεις. Μεγάλωσε επίσης, στις κοσμοπολίτικες ευρωπαϊκές πόλεις όπου έζησε πάλι με αυτές τις τάξεις και κατόπιν αφού καταρτίσθηκε στα οικονομικά ( δηλαδή στο πώς να μεγιστοποιούν τα κέρδη τους οι επιχειρήσεις της τάξης του ) στην Αγγλία και τις ΗΠΑ, δούλεψε 10 χρόνια στον ΟΟΣΑ με τα γνωστά αποτελέσματα καταπίεσης και οικονομικής σφοδρής λιτότητας που επεβλήθη στην Ελλάδα και αλλού.
Επίσης, ο ίδιος Γιώργος Παπακωνσταντίνου δούλεψε με τον ίδιο τρόπο και σε άλλες αντίστοιχες θέσεις επιβολής οικονομικών αδιεξόδων στους Λαούς όλων των Κρατών που είναι μέλη της Ε.Ε., ενώ το 2004 ήταν μέλος του Δ.Σ. του ΙΣΤΑΜΕ, μίας ΜΚΟ του ΠΑΣΟΚ και ειδικότερα της οικογένειας Παπανδρέου που μόνο το 2004 έλαβε επιχορήγηση από το Ελληνικό Κράτος περί του μισού εκατομμυρίου ευρώ ( χώρια άλλες επιχορηγήσεις για στήριξη συνεργασιών της συγκεκριμένης ΜΚΟ με άλλες ).
Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος που ουδέποτε είχε επαφή και σχέση με κάτι Λαϊκό και η επαφή του με τους Κοζανίτες ήταν αντίστοιχη αυτής του ‘Μαντά, ανηψιού του εφοπλιστή’ με τους νησιώτες στην πασίγνωστη Ελληνική ταινία «Τζένη Τζένη» και που εκπαιδεύτηκε στην λογική που έχει ο κάθε Αλμούνια, Τρισέ, Σόρρος και Πόλσον είναι αυτός ο οποίος έχει το θράσος να λέει στον Έλληνα να ζήσει με χρήματα λιγότερα από ό,τι κάνει η γραβάτα του, και να ‘κάνει κουράγιο’ δουλεύοντας νηστικός όταν ο ίδιος ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου δεν έχει δουλέψει ούτε ένα λεπτό στην ζωή του φοβούμενος για τον επιούσιο, αν πούμε ότι το να μαθαίνεις πώς να χρησιμοποιείς Κρατικά κονδύλια προς όφελος επιχειρήσεων και τραπεζών / χρηματιστών είναι εργασία και όχι παραβατική συμπεριφορά αντικοινωνικού ψυχοπαθούς.
Και βεβαίως, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου έχει και παράδοση που τον δίδαξε και τον τοποθέτησε από όπου έχει περάσει.
Είναι ανηψιός του Μιχάλη Παπακωνσταντίνου ο οποίος ήταν βουλευτής ( και όχι μόνο ) της Νέας Δημοκρατίας και παλαιότερα άλλων σχημάτων ( Ένωση Κέντρου ). Είναι ο θείος του που κράτησε και αυτός υπουργικούς θώκους σε πολιτικά και Εθνικά κρίσιμες περιόδους και μάλιστα επέδειξε και ένα μοντέλο εμπλοκής σε άκρως ευαίσθητα διεθνικά θέματα τις παραμονές μεγάλων ηττών ή τριβών της Ελλάδας με άλλες χώρες όπως η εμπλοκή του στο Κυπριακό η οποία δημιούργησε συνθήκες κλιμάκωσης που εντέλει οδήγησε στην εισβολή που όλοι γνωρίζουμε.
Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για την συμπεριφορά του προς τον τότε πρωθυπουργό των Σκοπίων και τον ρόλο του ως προδρόμου για την πολιτική που κηρύσσει αυτή την στιγμή όχι η Ν.Δ. μόνο αλλά και το ΠΑΣΟΚ και ο Γ. Παπανδρέου. Το ίδιο επίσης και στις σχέσεις / δράσεις του όσον αφορά την Τουρκία.
Εξ άλλου, η δράση του θείου τού Γιώργου Παπακωνσταντίνου υπήρξε ανέκαθεν υπονομευτική προς τον Λαό και τους στόχους του Λαού αφού και νωρίτερα στην καριέρα του προέβη σε δράσεις και κινήσεις που έδωσαν το έναυσμα και την δυνατότητα για να γίνει η λεγόμενη ‘ρήξη’ του τότε παλατιού με την Δημοκρατική κυβέρνηση και έτσι να διευκολύνει την επέλαση της χούντας.
Ο χειρισμός του ατόμου από την χούντα ενώ θεωρητικά τον θεωρούσε εχθρό της υποστηρίζει την ουσιώδη αλήθεια.
Τι δηλαδή βλέπουμε με αυτού του είδους τις περγαμηνές που διαθέτει ο ‘άφθαρτος’ υπουργός οικονομικών ;
Ότι δεν είναι τίποτε άλλο από ένας αντιπρόσωπος αυτής ακριβώς της αχόρταγης κεφαλαιοκρατικής ανώτατης τάξης από την οποία ο πραγματικός Σοσιαλισμός και η πραγματική Δημοκρατία προστατεύουν.
Αυτός ο αντιπρόσωπος έχει παρεισφρήσει στην εξουσία με το να τιτλοφορείται δημοκράτης και σοσιαλιστής για να μπορέσει να πετύχει την αναδιανομή του πλούτου υπέρ της τάξης του, κάνοντας τους φίλους του και συμμαθητές του υπερπλούσιους και καθιστώντας τον Λαό ( με τον οποίο ουδέποτε είχε καμμία σχέση εκτός σχέσεων εκμετάλλευσης του Λαού από αυτόν και την οικογένεια του ) υπερφτωχό, να ζητιανεύει για να φάει και μόνο.
Και αυτός ο οποίος τον έχει προσλάβει για τον ρόλο του χρηματιστή – εκποιητή της περιουσίας του Λαού και του ίδιου του Λαού και της Χώρας, εάν βεβαίως του επιτραπεί, δεν είναι άλλος από τον Γ. Παπανδρέου.
Τον Γ. Παπανδρέου ο οποίος μαθήτευσε στους γονείς και παππούδες του πώς να είναι δουλοπρεπής σε αυτούς για λογαριασμό των οποίων διαλύει την Χώρα των Ελλήνων και τώρα αποπειράται να διαλύσει ακόμα και το Έθνος τους, ενώ εκμεταλλεύεται απάνθρωπα άλλους ανθρώπους για να το επιτύχει και συμπεριφέρεται στον Λαό σαν ηγεμόνας που θεωρεί αυτόν τον Λαό ηλίθιο.
Δηλαδή προσπαθεί να πείσει τον Λαό ότι το να σβήσει οικονομικά και ουσιαστικά και να χάσει την οντότητα του μέσω των απανωτών υποθηκεύσεων, που ο Γ. Παπανδρέου βγήκε στο Νταβός να προωθήσει ως πλειστηριάζων περιουσία σπιτιού του οποίου οι ιδιοκτήτες πέθαναν άκληροι, είναι προς όφελος και μάλιστα και προς καμάρι αυτού του Λαού που εκποιείται και εξευτελίζεται.
ΟΣΟ προβάλλεται από τα ΜΜΕ το ότι να καταδεχθεί ο οποιοσδήποτε ( του οποίου την ταυτότητα κατ’ ουσίαν δεν γνωρίζουμε ) να μας δανείσει τοκογλυφικά είναι τεράστια επιτυχία του Γ. Παπανδρέου και του συνεργάτη του Γ. Παπακωνσταντίνου,
ΟΣΟ θεωρείται καλή επιλογή να συνδανειστούμε με ένα άλλο Κράτος που θα μας κηδεμονεύει / διοικεί παρακάμπτοντας κάθε θέμα αντισυνταγματικότητας – αντιδημοκρατικότητας,
ΟΣΟ οι πραγματικοί υπόλογοι και δράστες της τεράστιας υποκλοπής, κλοπής, υπεξαιρέσεως δεν καλούνται να επιστρέψουν τα κλεμμένα και να σταματήσουν να κλέβουν με παραδειγματική τιμωρία ως προδότες του Κράτους και του Έθνους και εγκληματίες κατά του Ανθρώπου,
ΤΟΣΟ ακόμα ο Λαός θα αφαιμάζεται και θα εξοντώνεται με ολοένα και πιο πρωτοφανείς κακουχίες / συμφορές που θα του επιβάλλονται, ενώ
ΤΟΣΟ ο πλούτος αυτών που αντιπροσωπεύουν οι ‘νέοι’ του ΠΑΣΟΚ και το σύνολο των πολιτικών και κομμάτων θα φτάνει τα όρια του απείρου.
Και ΤΟΣΟ αυτοί θα είναι ακόμα ακόρεστοι.