Δυστυχώς, το παιχνίδι είναι στημένο : ποτέ δεν πρόκειται να μειωθεί το δημοσιονομικό χρέος, ποτέ δεν πρόκειται να βγούμε από την κατάσταση της ανέχειας, ποτέ δεν θα υπάρξει βελτίωση ώστε να σταματήσει ο στραγγαλισμός του Λαού. Αντιθέτως, όσο πιο σκληρά τα μέτρα που ο Λαός ανέχεται και στα οποία πειθαρχεί τόσο βαρύτερο θα γίνεται το έλλειμμα, τόσο πιο απελπιστική η κατάσταση των οικονομικών και τόσο πιο σκληρά τα ‘μέτρα έκτακτης ανάγκης’. Αυτό διότι κανένας δεν ενδιαφέρεται να ‘βγάλει την Ελλάδα από την οικτρή οικονομική κατάσταση της’. Η ‘οικτρή οικονομική κατάσταση’ είναι ακριβώς αυτό που θέλει ο άκρως προδοτικός πολιτικός κόσμος που αντιπροσωπεύει τους οικονομικούς ιμπεριαλιστές : αυτούς που με τα χρήματα και όχι με την βία των όπλων σε αυτή τη φάση έρχονται να μας κατακτήσουν με την ίδια λογική που ο Ναπολέων Βοναπάρτης έχασε κεκτημένα του Γαλλικού Λαού ( δηλαδή την αποικία της Λουϊζιάνα ) πουλώντας τα στις ΗΠΑ για να καλύψει κρατικό χρέος που ο ίδιος δημιούργησε.
Δηλαδή, αυτή την στιγμή εκποιείται η Ελλάδα καταιγιστικά και μαζικά καθώς ο κάθε μειοδότης υπουργός οικονομικών με την προστασία και υποστήριξη του επίσης μειοδότη πρωθυπουργού δανείζεται μανιωδώς ενώ ήδη δηλώνει αδυναμία να πληρώσει τα ήδη υπάρχοντα δάνεια, βάζοντας ενέχυρο κυριολεκτικά ( αυτό σημαίνει η λέξη ‘εγγύηση’ στο τραπεζικό λεξιλόγιο ) το Κράτος, τις Εθνικές γαίες, τις Εθνικές επιχειρήσεις, την Εθνική παραγωγή, τον Λαό και τις ακόμα αγέννητες γενεές των Ελλήνων.
Δηλαδή, όπως όλοι ξέρουμε ότι γίνεται στα δάνεια, όταν πλέον δεν μπορείς να αποπληρώσεις και δεν μπορείς να δανειστείς άλλο, ο δανειστής – τράπεζα επιχειρηματίας – μεγαλοεπενδυτής ( δηλαδή όλοι αυτοί που κρύβονται πίσω από τον όρο- ομπρέλλα «αγορές» ) βγάζει στον πλειστηριασμό την εγγύηση που του έδωσες και η εγγύηση που του έδωσες αποκτάει άλλον ιδιοκτήτη. Δηλαδή, κάθε εγγύηση που έχει δοθεί για κάθε δάνειο είναι πλέον στο έλεος και στην ιδιοκτησία των ξένων «αγορών», δηλαδή, ανά πάσα στιγμή μπορεί ο κάθε επενδυτής τύπου Πόλσον ( John Paulson ) να έρθει και να πει στον Ελληνικό Λαό « μου ανήκεις, σε αγόρασα ». Και θα βγάλει ως απόδειξη τα χαρτιά του δανείου που έχει υπογράψει ο κάθε Παπακωνσταντίνου, Αλογοσκούφης, Παπαθανασίου, Αρσένης, Σημίτης, Μητσοτάκης και κάθε υπουργός οικονομικών με τις ευλογίες του πρωθυπουργού του από την εποχή του εμφυλίου και ιδιαιτέρως την εποχή της χούντας του 1967.
Επειδή το μεγάλο ξεπούλημα είχε προγραμματισθεί για αυτά τα τελευταία 30-40 χρόνια, ψηφίστηκε και φυλάχτηκε ως κόρη οφθαλμού έκτοτε ο περίφημος νόμος περί ευθύνης υπουργών που μάλιστα τον έβαλαν μέσα στο Σύνταγμα των Ελλήνων : ο νόμος που στην ουσία πιστοποιεί την κατάλυση του Συντάγματος και την ομολογία όλων αυτών των πολιτικών ότι περιμένουν πώς ο Λαός θα σηκωθεί και θα απαιτήσει την σκληρή ποινική τους καταδίκη και για αυτό έχουν εξασφαλίσει την ατιμωρησία τους.
Όμως, μέσα στην κουτοπονηριά που χαρακτηρίζει κάθε άτομο που πρόσκειται στο να καταπιέζει, αναλώνει και σχεδιάζει τον θάνατο των άλλων ( δηλαδή, επιδίδεται στο να ‘σκάβει τον λάκκο’ τρίτων ), ακριβώς αυτό το σωσσίβιο που έφτιαξαν για τον εαυτό τους είναι και αυτό που θα τους πνίξει, όπως θα εκθέσουμε παρακάτω του γιατί το παιχνίδι είναι στημένο και με ποιό σκοπό.
Είπαμε στην εισαγωγή ότι όχι μόνο δεν υπάρχει περίπτωση να μειωθεί το έλλειμμα και να βγούμε από την κατάσταση επιτήρησης / κηδεμονίας, αλλά όσο πιο σκληρά είναι τα μέτρα τα οποία ο Λαός δέχεται να ακολουθήσει τόσο πιο πολύ θα φαίνεται το έλλειμμα και θα επιβάλλονται ακόμα περισσότερα. Γιατί αυτό ;
Διότι, το πόσο έλλειμμα φαίνεται ότι έχει η Ελλάδα και το πού χρωστάει είναι μία εικονική πραγματικότητα διότι το τι παρουσιάζεται κάθε φορά ως χρέος είναι στην ευχέρεια της κάθε επιτροπής και του κάθε οικονομικού επιτελείου που καλείται να αποφανθεί επί αυτού. Αυτή την στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο και σύμφωνα με στοιχεία που έχουν δημοσιοποιηθεί στον έντυπο τύπο ( βλέπε άρθρα στην «Καθημερινή» ) ανά πάσα στιγμή το ποσό και ποσοστό του χρέους της Ελλάδας μπορεί να εκτιναχθεί στο διπλάσιο ή πολλαπλάσιο, απλώς εάν αλλάξει η φόρμουλα υπολογισμού και ο ορισμός του τι συμπεριλαμβάνει το δημόσιο χρέος και τίποτα άλλο, με κάθε ουσιαστικό νούμερο απαράλλακτο. Δηλαδή, η κατάσταση που έσπευσε να περιγράψει το ΠΑΣΟΚ με το που βγήκε στη εξουσία ( και άρχισε ο κυκεώνας της επιβολής των ξένων στην Ελλάδα σε τέτοιο εμφανές σημείο ) και η οποία κατάσταση δίνει το άλλοθι στο ΠΑΣΟΚ να εξαθλιώσει και άλλο τον Λαό με τρομακτική φορομπηχτική πολιτική είναι απλώς θέμα φόρμουλας και συμφωνιών. Το δημοσιονομικό, το έλλειμμα μπορεί σήμερα να εμφανιστεί κομμένο στο 50% ή διπλασιασμένο στο 100% ή επαυξημένο όσο θέλουν με μία απλή αλλαγή του υπολογισμού.
Άρα, όσο βλέπουν ότι ο Λαός ανέχεται, δέχεται και πιστεύει ότι το δημοσιονομικό μπορεί να λυθεί με την περίφημη «σκληρή προσαρμογή», τόσο περισσότερο αυτό θα εκτινάσσεται στα ύψη και θα δίνει την δικαιολογία στα προδοτικά επιτελεία που είναι ανθέλληνες και εχθροί γενικώς όλων των Λαών ( το φαινόμενο αυτό δεν περιορίζεται στην Ελλάδα και τον Ελληνικό Λαό ) να αυξάνουν τις απαιτήσεις τους για το τι θα πρέπει να πληρώσει ο κάθε Πολίτης, σε σημείο του να του απαιτήσουν να εκποιήσει την περιουσία του και να γίνει άκληρος, άπορος και άνεργος για χάρη ενός δημοσιονομικού ποτέ δεν μειώνεται.
Και ποιό είναι το κερασάκι σε αυτή την τούρτα προδοσίας ;
Με την κάθε εκτίναξη του δημοσιονομικού που μπορούν να την προκαλέσουν ανά πάσα στιγμή, η Ε.Ε. και κάθε οργανισμός συμβεβλημένος ή μέρος αυτής όπως η comission και η ΕΚΤ, από τις οποίες δανείζεται και / ή εξαρτάται η Ελλάδα μέσω των απανωτών δανείων που ασύστολα παίρνει η κάθε κυβέρνηση και μέλη / συνεργάτες των οποίων είναι και οι ιδιώτες στους οποίους τώρα πάει να δανειστεί με εγγυήσεις – ενέχυρο εμάς και το βιός μας , δίνεται το δικαίωμα να τεθεί η Ελλάδα σε κηδεμονία.
Τι σημαίνει κηδεμονία με άλλη ορολογία ; άλωση, κατοχή, υποταγή, επαρχιοποίηση.
Δηλαδή, ό,τι δεν κατόρθωσαν να πετύχουν με τα όπλα και με απανωτές δικτατορίες και βασιλείες αποπειρώνται τώρα να το πετύχουν με το χρήμα, τον οικονομικό ιμπεριαλισμό, δηλαδή, την οικονομική κατάκτηση. Δηλαδή, να πουν στον Ελληνικό Λαό ότι τον αγόρασαν διότι αυτοί που τον κυβέρνησαν και που άφησε να τον κυβερνήσουν τον πούλησαν κυριολεκτικά.
Όμως η αλήθεια είναι ότι δεν μας αγόρασαν. Συνεργάστηκαν προδότες εκ των έσω με αυτούς για μία εικονική χρεοκοπία / ξεπούλημα και μας την έστησαν, ακριβώς όπως οι κομπίνες που στήνονται στο καζίνο και τα στοιχήματα και χάνονται περιουσίες σε παιχνίδια που ποτέ δεν μπορούν να κερδηθούν αφού δεν ακολουθούν τους κανόνες που ανακοινώνουν. Επίτηδες, κάθε κρατικό και δημόσιο προπύργιο έγινε ζημιογόνο με εξόφθαλμες κινήσεις αυτοκτονίας υπό των διοικητών που διόριζε η κάθε κυβέρνηση ( σχεδόν πάντα μέσα από συγγενείς / συγγενικούς κύκλους των ). Επίτηδες, υπονόμευσαν την κάθε παραγωγή μη αφήνοντας καν ελεύθερη αγορά γιατί γνωρίζουν ότι στην ελεύθερη αγορά θα υπερτερούσε η Ελληνική παραγωγή. Δηλαδή, σε κάθε περίπτωση χρεοκοπίας ή ζημίας θα βρούμε τεράστιες εσκεμμένες κακοδιαχειρίσεις, κλοπές, υπεξαιρέσεις, απάτες, και άλλα οικονομικά παιχνίδια τα οποία γίνονται με την εγγύηση της ατιμωρησίας του συγκεκριμένου νόμου περί ευθύνης υπουργών.
Το Κράτος δεν έπεσε έξω. Το Κράτος το ρίχνουν συνεχώς έξω και πιθανώς απορούν πώς υπάρχει ακόμα. Είναι ο μόνος τρόπος να πείσουν τους Έλληνες να σκύψουν το κεφάλι και να υποταχθούν στην κηδεμονία των πάλαι ποτέ μεγάλων δυνάμεων : δεν είναι πολλές οι δεκαετίες που έχουν περάσει που τα κόμματα δεν ονομαζόταν με διάφορες εκδοχές / βερσιόν της λέξης Δημοκρατία ή Σοσιαλισμός αλλά με εθνική ονομασία της δύναμης που προσπαθούσε να ελέγξει τον Ελληνικό Λαό, όπως Αγγλικό, Γαλλικό, φιλο-γερμανικό, φιλο-αμερικανικό, Ρωσικό. Και τα τωρινά κόμματα ακολουθούν ευλαβικά τις υποδείξεις / διαταγές που έρχονται ακριβώς από αυτές τις πηγές ελέγχου.
Τίποτε δεν έχει αλλάξει από το 1920. Τίποτε δεν έχει αλλάξει από το 1947. Τίποτε δεν έχει αλλάξει από το 1967. Το μόνο που αλλάζει είναι ο τρόπος απόπειρας ελέγχου του Ελληνικού Λαού που αρνείται να υποταχθεί και να αλλοτριωθεί σε κάτι που δεν είναι Ελληνικό : δηλαδή, στην απόλυτη δουλικότητα και αποδοχή ότι ο Λαός πρέπει να ζει για να τρέφει τον κάθε ευπατρίδη, αριστοκράτη, κοσμικό που δεν έχει δουλέψει ούτε ένα δευτερόλεπτο στην ζωή του, εκτός του ορισμού της ‘εργασίας’ ως συμμετοχή σε χοροεσπερίδες, ‘φιλανθρωπίες’ και παντός είδους επιτροπές, μη κερδοσκοπικές επιχειρήσεις, ιδρύματα, οργανισμούς, σωματεία, και κάθε άλλη ομάδα που κόπτεται και μαζεύει χρήμα για το καλό του Λαού αλλά μυστηριωδώς ποτέ δεν μπορεί να βελτιώσει σε μαζικό επίπεδο τίποτα.
Όμως, όπως είπαμε τα άτομα τα οποία χαίρονται να ζούνε από τον πόνο των άλλων ( όλοι με αισιοδοξία ανακοινώνουν στον Λαό πώς θα πονέσει για το καλό του τόπου, αλλά περιέργως ποτέ δεν πονάει η άρχουσα τάξη ) και καλλιεργούν την κοινωνική απελπισία προς όφελος δικό τους και της τάξεως τους, είναι κουτοπόνηρα. Δεν μπορούν να είναι κάτι άλλο αφού συνεχώς παρουσιάζουν κάτι διάτρητο και εμφανές ως την μοναδική κατάσταση και ταυτόχρονα μόνοι τους παραδέχονται το έγκλημα τους κάνοντας κινήσεις για να αποφύγουν τιμωρία. Κανείς που πραγματικά πιστεύει ότι πράττει με διαφάνεια και αγνά κίνητρα δεν προσπαθεί να ‘καλύψει’ τα νώτα του σε περίπτωση που τον ανακαλύψουν, δηλαδή σε περίπτωση που τον πιάσουν να κλέβει ή να εγκληματεί σαν κοινός ποινικός παραβάτης να μην μπορούν να τον τιμωρήσουν.
Εάν απαιτούμε από έναν επαγγελματία ( π.χ. ένα γιατρό ή έναν αρχιτέκτονα αλλά ακόμα και έναν ηλεκτρολόγο ) να αναλάβει την ευθύνη των πράξεων του όταν ασκεί το επάγγελμα του και εάν προκληθεί ζημία ή τραγωδία να διώκεται ποινικά και αστικά για να το αποζημιώσει ( μέχρι και την απώλεια των Πολιτικών του Δικαιωμάτων και της Ελευθερίας του ) θα πρέπει, ακολουθώντας τον νόμο της ισότητος και της αναλογικότητος ( τα οποία εξασφαλίζονται τόσο στο Σύνταγμα όσο και στα Ανθρώπινα Δικαιώματα ) να ζητήσουμε πολλαπλάσιες ευθύνες από αυτούς που δηλώνουν ικανοί να χειρισθούν τις τύχες εκατομμυρίων Ανθρώπων όπως οι πολιτικοί, οι τραπεζίτες, οι σχεδιαστές κοινωνικής / οικονομικής πολιτικής και συναφείς τιτλούχοι.
Επειδή το γνωρίζουν αυτό, αλλοίωσαν το Σύνταγμα κατά την διάρκεια της χούντας με τον νόμο που τους απαλλάσσει από αυτήν την Δίκαια και ανάλογη συνέπεια η οποία οφείλει να ισχύει σε κάθε Κράτος που προσυπογράφει τα Ανθρώπινα Δικαιώματα πόσο μάλλον μία Δημοκρατία.
Και αυτή ακριβώς η κουτοπονηριά είναι και ο πιθανός χαμός τους ( και των μεγαλοκεφαλαιούχων που τους υποστηρίζουν ) εάν ο Λαός καταλάβει τι χρυσό έχει στα χέρια του με τον νόμο περί ευθύνης υπουργών σε συνδυασμό με τις ακροτελεύτιες διατάξεις του Συντάγματος.
Το Σύνταγμα μας λέει ότι εάν καταλυθεί με οποιονδήποτε τρόπο, και ως κατάλυση ορίζει την μη υποταγή στις βασικές του διατάξεις που δεν μπορούν να αναθεωρηθούν, ο,τιδήποτε διαπράττεται είναι παράνομο. Ο έλεγχος της παρανομίας, λέει το Σύνταγμα, και οι όποιες συνέπειες λαβαίνουν χώρα μετά την αποκατάσταση του Συντάγματος και της Δημοκρατίας και άρα κάθε αίτημα παραγραφής μπορεί να θεμελιωθεί μόνο αφού περάσει ο απαιτούμενος χρόνος από την αποκατάσταση του Συντάγματος και της Δημοκρατίας.
Ο νόμος περί ευθύνης υπουργών καταλύει το Σύνταγμα και την Δημοκρατία διότι καταλύει την αρχή της ισότητος και αναλογικότητος, θέτοντας μονομερώς ορισμένους πολίτες σε προνομιακή θέση από όλους τους άλλους και δεν επιτρέπει στον Νόμο να τους αγγίξει, πόσο μάλλον να τους φερθεί ισότιμα με όλους τους άλλους Πολίτες.
Άρα, από την στιγμή που θεσπίστηκε ο νόμος αυτός περί ευθύνης υπουργών, το Σύνταγμα καταλύθηκε και μέχρι να καταργηθεί ο νόμος αυτός το Σύνταγμα και η Δημοκρατία έχουν εκπέσει. Συνεπώς, ό,τι έχει λάβει χώρα από την θέσπιση του νόμου αυτού μέχρι την ώρα της κατάργησης του ΕΙΝΑΙ ΕΚΝΟΜΟ, ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΡΑΦΕΤΑΙ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΑΦΟΥ ΕΠΑΝΕΛΘΕΙ ΤΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΑΡΟΔΟ ΧΡΟΝΟΥ ΑΠΟ ΤΟΤΕ.
Δηλαδή, κάθε μειοδοσία, κάθε εκποίηση, κάθε κερδοσκοπία μεγαλοεπιχειρηματιών σε βάρος του Δημοσίου, κάθε επιχορήγηση, κάθε άδικος φόρος, κάθε κακοδιαχείριση, κάθε ανταλλαγή / πώληση / δωρεά / αξιοποίηση Εθνικής και Δημόσιας περιουσίας, κάθε πτώχευση κάθε Ταμείου ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΡΑΦΕΤΑΙ, ΑΝΤΙΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΟΔΗΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΜΕ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΠΟΙΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΟΠΩΣ ΝΟΜΟΣ ΟΡΙΖΕΙ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ( ΚΑΠΟΥ ΜΈΣΑ ΣΤΗΝ 7ΕΤΊΑ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ) ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ Ή ΟΠΟΤΕ Ο ΛΑΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΝΑ ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΤΕΛΕΥΤΙΑ ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΜΑΣΤΙΖΟΥΝ, ΜΑΣ ΕΧΘΡΕΥΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΑΠΕΙΝΩΝΟΥΝ ΚΑΘΩΣ ΜΑΣ ΑΠΟΜΥΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΜΑΣ ΩΣ ΚΡΑΤΟΣ.
Τι θα πρέπει δηλαδή να θυμόμαστε από όλα αυτά ;
1. η υποταγή / πειθαρχία / ανοχή στα σκληρά φορομπηχτικά μέτρα αντεθνικής πολιτικής και απάνθρωπης επιβολής θα επιφέρει μόνο ακόμα πιο σκληρά μέτρα και ακόμα μεγαλύτερο έλλειμμα τεχνητά αυξομειούμενο.
2. ο νόμος περί ευθύνης υπουργών είναι το εισιτήριο για την σύλληψη και εξαναγκασμό επιστροφής των κλοπιμαίων δημοσίων υπαρχόντων και χρήματος όλων όσων τα καταχράστηκαν, τόσο των πολιτικών τουλάχιστον των τελευταίων 50 ετών όσο και των συνεργατών τους τραπεζιτών, εφοπλιστών, και μεγαλο- επιχειρηματιών.
3. τίποτε δεν μπορεί να παραγραφεί πρίν να επανέλθει η αρχή της ισότητας και αναλογικότητας που έχει καταλυθεί.
4. κανείς δεν θα μπορέσει να τα επαναφέρει αυτά εκτός από τον ίδιο τον Ελληνικό Λαό και την απειθαρχία που τόσο πολύ φοβούνται εντός και εκτός των συνόρων μας.
5. στήριξη στην δικαιοσύνη του παραδικαστικού συστήματος και της σιωπής των υπολοίπων συναδέλφων τους μπροστά στην κοινωνική απανθρωπιά που έχουν ορκιστεί να πολεμούν με όπλο το Σύνταγμα και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα δεν μπορεί να υπάρξει. Η Δικαιοσύνη θα πρέπει να απονεμηθεί μόνο από τον Κυρίαρχο Λαό και την κοινή του λογική, που είναι και η βάση της επιστημονικής σκέψης.
6. κανένας πολιτικός δεν είναι εμπιστοσύνης και είναι στην λίστα υπόπτων για εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας και κυρίως του Ελληνικού Λαού με τους τρόπους που έχουμε αναφέρει παραπάνω αλλά επίσης έχουμε αναλύσει και σε άλλα άρθρα και ομιλίες μας και θα συνεχίσουμε να αναλύουμε.
7. κανένας υπερ-πλούσιος ιδιώτης, διανοούμενος, καλλιτέχνης, κοινωνικός αναλυτής – συγγραφέας – δημοσιογράφος ο οποίος έχει περιουσία ίση με το πολλαπλάσιο δια βίου εισόδημα του μέσου Πολίτη ( εντός και εκτός της χώρας με οποιαδήποτε μορφή και κάλυψη ) δεν είναι εμπιστοσύνης και είναι επίσης στην λίστα υπόπτων που είναι και οι πολιτικοί συνεργοί τους.
Και όπως πάντα σας φέρνουμε παραδείγματα και αποδείξεις, στην ιστοσελίδα μας ξεκινώντας από την επόμενη εβδομάδα θα σας παρουσιάσουμε τέτοια παραδείγματα από την ατελείωτη λίστα που έχουμε για να δείτε με τι αίμα και τι έγκλημα η κάθε ‘κυρία’ καλής θελήσεως ή η κάθε πρέσβειρα, ο ‘επιτυχημένος’ σύζυγος της, ο ‘ιδιοφυής’ ‘αυτοδημιούργητος’ επιχειρηματίας / ταλαντούχος καλλιτέχνης / ‘αδέσμευτος’ ‘δημοκράτης’ διανοούμενος έχει το χρήμα που έχει και την δυνατότητα που αυτό της δίνει να περιφρονεί τις πραγματικές κυρίες και τους πραγματικούς κυρίους από τους οποίους η ίδια και οι όμοιοι της έχουν κλέψει τους κόπους και το εισόδημα όχι μόνο μιας ζωής αλλά σε βάθος γενεών.
Είναι ο μόνος τρόπος να αποκτήσουμε την οικονομική και Εθνική ευημερία για την οποία έχουμε αγωνισθεί και εμείς και οι πατέρες μας και ποτέ δεν φαίνεται να αποκτούμε. Και μόνο έτσι θα αρχίσουν να μας φοβούνται και να μας σέβονται όλοι αυτοί που τώρα πιστεύουν ότι μπορούν να μας λοιδορούν ατιμώρητα και να λένε ότι οι Έλληνες δεν αξίζουν τον κόπο.