Ενόψει των αυριανών εκλογικών καταμετρήσεων και αποτελεσμάτων αύριο, πρέπει ως Πολίτες αλλά και ως Λαός να έχουμε υπ’ όψιν μας τα εξείς θέματα και ενδείξεις τις οποίες θα αναλύσουμε με μεγαλύτερη λεπτομέρεια στην επόμενη ενότητα άρθρων μας ( όπως διαφαίνεται ότι θα προκαλέσει και η επικαιρότητα ) με γενικό θέμα την αλληλεπίδραση των κρατούντων και κυβερνητικών με τον Λαό και πώς να το βλέπουμε.
Συγκεκριμένα, θα πρέπει πάντα να έχουμε υπ’ όψη μας ότι σε μία σχέση που δεν είναι καθαρή και που υπάρχει απόπειρα εκμετάλλευσης / καταρράκωσης / χειραγώγησης / κλπ. τίποτε δεν μπορούμε και δεν πρέπει να λάβουμε ως δεδομένο ή ασφαλές, έτσι ώστε να μπορούμε να αποφεύγουμε τουλάχιστον ένα μέρος της χειραγώγησης και της επίθεσης που μας γίνεται.
Πολλοί λίγοι ( και ύποπτοι ) θα ισχυρισθούν ότι ο εκλογικός νόμος με την τωρινή του μορφή και όποια άλλη εκτός των μορφών που εξυπηρετούν την απλή λογική ( π.χ. διάφορες εκφάνσεις της απλής αναλογικής ) είναι ένας νόμος και ένας τρόπος υπολογισμού του αποτελέσματος που εξυπηρετεί την Δημοκρατία. Αντιθέτως, όπως μπορούμε να υποστηρίξουμε, τόσο οι περιοχές / εκλογικές περιφέρειες όσο και το πόσο εισακούεται η κάθε μεμονωμένη ψήφος, πέρα από το γεγονός ότι είναι άδικο ( ορισμένες έχουν περισσότερη ισχύ στην αποκρυστάλλωση του αποτελέσματος από άλλες, χωρίς αυτό να δικαιολογείται ) δίνει και την εντύπωση φέουδου / φεουδαρχίας όπου η τύχη της συγκεκριμένης περιοχής κρίνεται από ετεροδημότες που ψηφίζουν πολιτικούς που δεν μένουν ή ασχολούνται ή έχουν δείξει οποιανδήποτε ωφελιμότητα για την συγκεκριμένη περιοχή. Εξ’ άλλου, με την τάση και επιβολή του να ψηφίζουν Έλληνες της Διασποράς, ή άλλες ομάδες που είτε δεν επηρεάζονται είτε επηρεάζονται με δευτερεύοντα τρόπο από το πολιτικό σκηνικό της Ελλάδος, το εκλογικό αποτέλεσμα επηρεάζεται από ανθρώπους που στην καλύτερη περίπτωση δεν έχουν ιδία γνώση / εμπειρία της καθημερινότητας στην Ελλάδα τώρα ή ενδιαφέρονται για τις όποιες πελατειακές σχέσεις και συμφέροντα και επιδιώκουν να εξυπηρετηθούν από την όποια κυβέρνηση που υποστηρίζουν.
Αυτές οι παράμετροι και μόνο, εάν την εκλογική αναμέτρηση έκριναν επιστημονικοί ερευνητές, θα ήταν αρκετές για να απορρίψουν την εκλογική αναμέτρηση ως μη αντιπροσωπευτική και αναξιόπιστη βάσει του σχεδιασμού της : μιλάμε βεβαίως για σοβαρούς επιστημονικούς ερευνητές οι οποίοι είναι αδιάβλητοι, ενδιαφέρονται να μάθουν την πραγματική επιλογή του Λαού όποια και εάν είναι, και δεν ενδιαφέρονται να σχεδιάσουν ένα σύστημα καταμέτρησης το οποίο να μπορεί να ‘βγάζει κυβέρνηση’ ακόμα και με ποσοστά μειοψηφίας.
Όμως, δεν είναι καν μόνο αυτές οι παράμετροι που θα πρέπει να μας απασχολήσουν όσον αφορά την φερεγγυότητα των εκλογών : από τους εκλογικούς καταλόγους όπου υπάρχουν εγγεγραμμένοι νεκροί, Άνθρωποι που έχουν μετοικήσει, διπλο / τριπλο-εγγεγραμμένοι, και τις αδιαφανείς Ελληνοποιήσεις ανθρώπων που στην καθημερινή τους ζωή δεν δηλώνουν καν Έλληνες, έως τον τρόπο ψηφοφορίας ( που τώρα έχει γίνει ακόμα πιο διαβλητός και αδιαφανής τουλάχιστον σε τυπικούς ελέγχους ), τα πάντα δείχνουν τρόπους αλλοίωσης ενός εκλογικού αποτελέσματος και νοθείας.
Και γιατί να χρειάζεται να υπάρχει αυτή η δυνατότητα νοθείας και αλλοίωσης ;
Ο Λαός σχεδόν πάντα στις πρόσφατες κυβερνήσεις διαφωνεί ή ανοιχτά απορρίπτει και κατακρίνει πρακτικές κυβερνήσεων ή και κυβερνήσεις ολόκληρες. Για αυτό τον λόγο η ‘αυτοδυναμία’ είναι τόσο απαραίτητη : η αυτοδυναμία είναι στην ουσία λευκή επιταγή και μορφή κοινοβουλευτικής δικτατορίας, ιδιαίτερα μετά τον περιορισμό των εξουσιών του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Όταν λοιπόν έχουμε γενική απαξίωση όλου του πολιτικού σκηνικού, η σαφής αναμενόμενη απάντηση στις εκλογές, εάν δεν διαμορφωνόταν από τις παραπάνω αλλοιώσεις και νοθείες, θα ήταν η μη εκλογή αυτοδύναμης κυβέρνησης, χαμηλά ποσοστά σε όλα τα κόμματα ( λίγο πολύ ίδιου επιπέδου ) και πολλά κόμματα εντός της Βουλής. Η κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να είναι αμιγής από ένα κόμμα ή ανεξέλεγκτη. Η εύνοια ή μη του Λαού ανά πάσα στιγμή θα έπαιζε τον ρόλο του ρυθμιστικού παράγοντα χωρίς να χρειάζεται η κατάσταση του θυμού και της αγανάκτησης και της ανυπακοής να παίρνει τις διαστάσεις που πήρε τώρα.
Βεβαίως, εάν κάτι τέτοιο συμβαίνει δεν μπορεί μετά να πεισθεί ο Λαός ότι είναι αδύναμος, έρμαιο, ανεύθυνος, αδαής, ανεγκέφαλος, ανώριμος, υπανάπτυκτος και απολιτικοποίητος ( όπως προσπάθησε να ισχυρισθεί η υποψήφια Φ. Πιπιλή ως δικαιολογία γιατί απερρίφθη η παράταξη της και αναγκάσθηκε να προκηρύξει πρόωρες εκλογές, δηλαδή να πέσει ).
Μόνο εάν ο Λαός αισθάνεται ότι δεν μπορεί να επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα και κατ’ επέκταση τα πολιτικά δρώμενα μπορεί να πεισθεί για τα παραπάνω, κάτι δηλαδή που επετεύχθη το 2007 μετά τις πρώτες καταστροφικά γενικευμένες πυρκαγιές.
Ο κάθε ένας Πολίτης που δεν μπορούσε να πιστέψει πώς είναι δυνατόν οι άλλοι συμπολίτες του να εκλέξουν ξανά αυτόν που αποδείχθηκε καταστροφέας, ανίκανος και προδότης, μετά δεν θα μπορούσε και δεν μπορεί να αισθανθεί ταύτιση με τους συμπολίτες αυτούς οι οποίοι και αυτοί αισθάνονται το ίδιο. Έτσι, κανείς δεν υποθέτει ότι το αποτέλεσμα που με πάσα επισημότητα τους παρουσιάσθηκε δεν μπορεί να είναι αντικειμενικό αφού δεν είναι λογικό και υγιές και συνεπώς αυτοί που επωφελούνται ( από τους πολιτικούς μέχρι τους μεγαλοκεφαλαιούχους και τραπεζίτες ) επιδίδονται στο γνωστό τρίκ στρατηγικής «διαίρει και βασίλευε».
Συνεπώς, αυτές τις εκλογές ας έχουμε υπ’ όψιν ότι διακυβεύεται όλο το πλέγμα εκμετάλλευσης που καλλιεργήθηκε τόσο σχολαστικά γύρω από τον Λαό και συνεπώς αφού πρόκειται για πολλά δις ευρώ και πώς δεν θα τα δώσουν στον Λαό αλλά θα τα κλέψουν / υπεξαιρέσουν / κατασπαταλήσουν / ‘επενδύσουν’ δεν πρόκειται να έχουν κανένα φραγμό να χρησιμοποιήσουν ό,τι μπορούν για να πείσουν τον Λαό να μην αμφισβητήσει αυτό που επιδιώκουν : μία κυβέρνηση που θα σταθεί ανάμεσα σε αυτούς και την μήνη του Λαού πάντα υπέρ αυτών.
Από τις έρευνες μας και τις αναφορές που μας δίνονται είναι σαφές ότι ο Λαός δεν είναι θετικά προσκείμενος σε κανένα κόμμα, ούτε από τα δύο μεγάλα ούτε και από τα υπόλοιπα. Είναι επίσης σαφές ότι υπάρχει αναταραχή και μαχητικότητα η οποία πηγάζει από το ότι είναι πλέον ορατή η καταστροφή που επέρχεται με την Λαϊκή παθητικότητα. Ο μόνος λοιπόν τρόπος να την παροπλίσουν αυτή την αναταραχή και ενεργητικότητα του Λαού έστω και για λίγο είναι να πείσουν τον κάθε Έλληνα Πολίτη ότι είναι μόνος του ή μοναδικός όχι μόνο στις σκέψεις του αλλά και στις πράξεις του απόρριψης / ανυπακοής.
Ο καλύτερος τρόπος είναι οι εκλογές : να πείσουν τους Έλληνες ότι οι συμπολίτες τους εννοούν μαζοχιστικά και ανεγκέφαλα / παράλογα να επανεγκαθιδρύουν αυτούς που τους εξαθλιώνουν, αντί να αποτινάξουν τον φόβο της ‘ακυβερνησίας’ που στην ουσία δεν υφίσταται καθ’ ότι ιστορικά ο Λαός έχει αποδείξει ότι αυτοδιοικείται πολύ καλύτερα από ότι κυβερνείται.
Ένα παράλογο εκλογικό αποτέλεσμα ( δηλαδή αυτοδυναμία ) υπέρ της μίας ή της άλλης παράταξης του δικομματισμού θα καταρρακώσει το ηθικό του Λαού και τον αυτοσεβασμό των Ελλήνων. Θα οδηγήσει σε μία κατάσταση καταθλιπτική η οποία δεν είναι σίγουρο πώς θα εκφραστεί ( λαβαίνοντας υπ’ όψη ότι η αγανάκτηση, η απελπισία και ο θυμός δεν θα έχουν βρεί διέξοδο ) αλλά σίγουρα θα κοστίσει στον Λαό περισσότερο και πιθανώς θα επιφέρει διάσπαση ώστε να μπορέσουν να βασιλεύσουν για λίγο ακόμα οι κρατούντες αντι-ανθρωπιστές που υποστηρίζουν και εξαγοράζουν τους πολιτικούς.
Στην ουσία, εξαντλώντας όλα τα όρια ανοχής του Λαού θα προσπαθήσουν να τον κάνουν να ξεχάσει και να μην λάβει υπ’ όψη του το εξής γεγονός : όπως μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου το 1973 παρήλθαν 8 μήνες μέχρι την πτώση της δικτατορίας με άλλες δικαιολογίες, έτσι και τώρα μετά από τα Δεκεμβριανά γύρω από την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου παρήλθαν 8 μήνες μέχρι την πτώση της κυβέρνησης. Τότε για να εκδικηθούν τον Ελληνικό Λαό που χωρίς όπλα κατόρθωσε να ρίξει μία ολόκληρη δικτατορία, παρουσίασαν ως ελευθερωτή τον άκρως δεξιό, μικρο-δικτάτορα και συνεχιστή της ίδιας κατάστασης ( άτυπα αλλά ουσιαστικά ) τον κατ’ ουσίαν ηθικό αυτουργό της δολοφονίας Γρ. Λαμπράκη Κ. Καραμανλή ( θείο ). Τώρα φέρνουν τον Γ.Α. Παπανδρέου ( αυτόν που φρόντισε για την άλωση της παιδείας των Ελλήνων ώστε να ολοκληρωθεί η δολοφονία του σοσιαλισμού στην συνείδηση των Ελλήνων την οποία ξεκίνησε ο πατέρας του ), ως συνεχιστή της κατάστασης και τον καλύτερο υποψήφιο για να ολοκληρωθεί η τιμωρία των Ελλήνων, και όπως τότε αποσχίστηκε τόσο αιματηρά η Κύπρος έτσι και τώρα να μπούμε σε αντίστοιχες περιπέτειες.
Μετά τα αποτελέσματα των εκλογών, θα αναλύσουμε τι μήνυμα επιχειρείται να διαδοθεί και τι να κάνουμε με αυτό.