Όλο και πιο έντονα, όλο και πιο συχνά αναφέρεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης πώς η οικονομική κρίση στην οποία έχουμε εισέλθει παγκοσμίως είναι και θα είναι χειρότερη από εκείνη του 1930 και πιθανώς μεγαλύτερης διάρκειας. Αυτό, πέρα από το γεγονός ότι αποτελεί είδος τρομοκρατικής προπαγάνδας είναι και ένας τρόπος προλείανσης του εδάφους ώστε τα εγκληματικά μελλοντικά γινόμενα να γίνουν δεκτά από τον Λαό απανταχού της υφηλίου ως απόρροια αυτής της ζοφερής αναγγελλόμενης κατάστασης.
Όμως, αυτό το οποίο συνεχώς διαφαίνεται όλο και περισσότερο είναι ότι η οικονομική αυτή κρίση η οποία αποτελεί πραγματικό και σοβαρό κίνδυνο για τον μέσο Πολίτη δεν είναι ένα είδος κοσμικής ή υπερφυσικής ή ανεξήγητης κατάρας που ξαφνικά έπεσε επί της γής, αλλά μία πλήρως ελεγχόμενη και κατασκευασμένη κατάσταση η οποία είναι τεχνητή.
Μία επιδημία έχει ορισμένα χαρακτηριστικά από τα οποία μπορούμε να κρίνουμε κατά πόσον έχει επιτραπεί εσκεμμένα η εξάπλωση της ή είναι αποτέλεσμα μιάς άλλης συνισταμένης που δεν περιλαμβάνει δόλο. Όταν μία επιδημία παίρνει διαστάσεις υπερβολικά μεγάλες για τον συνήθη ρυθμό εξάπλωσης, όταν βήματα για την αναχαίτιση της επιδημίας αυτής δεν λαμβάνονται ή βήματα τα οποία διευκολύνουν την εξάπλωση της λαμβάνονται αντί των σωστών και εν τέλει όταν αποφεύγεται να δοθεί εξήγηση για τον λόγο της εξάπλωσης της και η πηγή / αιτία αυτής είναι μυστηριώδης, τότε έχουμε μία τεχνητή επιδημία της οποίας η εξάπλωση έχει επιτραπεί και διευκολυνθεί εσκεμμένα.
Αυτό ακριβώς παρατηρείται με την επιδημία της οικονομικής κρίσης που αντιμετωπίζουμε παγκοσμίως :
1. ο λόγος της έναρξης της κρίσης παραμένει ασαφής και μυστηριώδης.
2. ο τυπικός λόγος / αφετηρία της κρίσης, δηλαδή το γεγονός ότι οι τράπεζες ανά την υφήλιο έφτασαν ή και ξεπέρασαν το χείλος της χρεοκοπίας αντί να παταχθεί ώστε να σταματήσει, αντιθέτως ενισχύθηκαν και τους δόθηκε ευκαιρία και προτροπή για ακόμα μεγαλύτερη και πιο καταστροφική δράση.
3. η κατάσταση άλλων παραγόντων που έχουν αναφερθεί ότι συνέβαλαν στην κρίση, όπως π.χ. κολοσσοί εκμετάλλευσης πετρελαίου, αυτοκινήτων, και άλλων πολυεθνικών, υποστηρίζονται και προωθούνται χωρίς μέτρο και έλεγχο και συνεπώς υποβοηθείται η χειροτέρευση της οικονομικής κρίσης γενικότερα.
4. οργανισμοί οι οποίοι διεθνώς εδώ και χρόνια επιφορτίζονται για την εγγύηση της σταθερότητας της οικονομίας παγκοσμίως, ανοιχτά παραδέχονται εσφαλμένη πολιτική και σωρεία λαθών. Όμως, αντί είτε να διαλύσουν τους οργανισμούς αυτούς οι οποίοι προκάλεσαν τουλάχιστον εν μέρει την οικονομική κρίση ή να απαιτηθεί αλλαγή πλεύσης με δραματική αλλαγή πολιτικής και την παγκόσμια παραγωγή έργου προς αποζημίωση των Πολιτών άμεσα και όχι έμμεσα μέσω της αποκατάστασης των ζημιών σε προσωπικό επίπεδο, οι οργανισμοί απλώς ακολουθούν την ίδια πολιτική με πολλές φορές ταχύτερους ρυθμούς και πιο μεγάλων διαστάσεων ‘λάθη’ στην πράξη.
5. παρ’ όλο που εγγυήσεις όπως το λεγόμενο Σύμφωνο Σταθερότητος ( το οποίο εγγυούταν την οικονομική ευμάρεια των κρατών που το είχαν υπογράψει, την λεγόμενη Ευρωζώνη ) απέδειξαν την οικτρή αποτυχία τους να κάνουν αυτό το οποίο εγγυούταν, οι χώρες που υπέστησαν τεράστιες ζημίες λόγω αυτού συνεχίζουν να το ακολουθούν χωρίς να απαιτούν ούτε αποζημιώσεις ούτε αλλαγή των παραμέτρων.
Και οι πέντε παραπάνω θέσεις που ακολουθούνται παγκοσμίως είναι άκρως και οφθαλμοφανέστατα παράγοντες οι οποίοι φυσικά και θα επιδεινώσουν την κρίση σε σημείο τρομακτικό ή και ακραίο, όχι μόνο και απλώς χειρότερο του 1930. η πρακτική η οποία ακολουθείται είναι τουλάχιστον ισότιμη του να προσπαθούμε να γιατρέψουμε την κύρωση του ύπατος με τεράστιες ποσότητες αλκοόλ, τον καρκίνο των πνευμόνων με αύξηση στο κάπνισμα και τον διαβήτη (ζάχαρο) με τεράστιες ποσότητες σιροπιού. Σαφώς ο ασθενής όχι μόνο θα πέσει σε κώμα αλλά δεν θα προλάβει καν να φθάσει στο νοσοκομείο.
Βεβαίως όποιος επιδίδεται σε τέτοιου είδους πολιτικές αντιμετώπισης είναι δολοφόνος ή βλάξ.
Αυτοί οι οποίοι είναι υπέρμαχοι της εγκληματικής και / ή βλακώδους πολιτικής όπως περιγράφηκε παραπάνω είναι βεβαίως οι πολιτικοί και κάθε είδους σχολιαστές / αρχηγοί – διευθυντές οργανισμών / μεγαλοεπιχειρηματίες / αρχηγοί παντός είδους κινημάτων πολιτικής ή όχι κατεύθυνσης και γενικώς όλοι όσοι με συνέπεια επαναλαμβάνουν την ‘καραμέλα’ « δεν υπάρχουν εγγυήσεις / δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις / λύση είναι ο δανεισμός / στοιχηματίζουμε …. / θα πειραματιστούμε / κλπ ».
Βεβαίως, το γεγονός ότι όλοι αυτοί δεν χάνουν τίποτε από τις περιουσίες τους, τις αποδοχές τους και τα προνόμια τους, δεν συμβιβάζουν ή περιορίζουν καθόλου τον τρόπο ζωής τους και δεν επηρεάζονται καθόλου σε προσωπικό, οικογενειακό και κοινωνικό επίπεδο από την οικονομική κρίση δείχνει ότι δεν είναι βλάκες αλλά δολοφόνοι και απλώς επιζητούν ταχύτερη και πιο αποτελεσματική εξολόθρευση / υποδούλωση του Λαού και όλων των κοινωνικοικονομικών τάξεων που περιλαμβάνονται σε αυτόν και τον οποίο θεωρούν και αντιμετωπίζουν πραγματικά ως ανεγκέφαλο.
Για την αντιμετώπιση, περιορισμό και εξαφάνιση μίας επιδημίας, το πρώτο που γίνεται είναι η απομάκρυνση των στοιχείων που την ευνοούν και που την καλλιεργούν. Κατόπιν, λαμβάνονται βήματα τα οποία άμεσα ανακουφίζουν τα συμπτώματα που έχουν εκδηλωθεί ενώ ταυτόχρονα λαμβάνονται τα μέτρα για την αντιμετώπιση και εξάλειψη της πηγής του προβλήματος. Η αγωγή ελέγχεται μόνο από το κατά πόσο φέρνει άμεσα αποτελέσματα και όχι από ‘ προθέσεις’, ‘ ευχολόγια’, ‘ δηλώσεις’, και πειραματισμούς.
Ο πραγματικός τεχνοκράτης και ειδικός επί της όποιας επιδημίας δεν πειραματίζεται και σαφώς δεν είναι αβέβαιος. Αντιθέτως, ανακοινώνει όχι μόνο την πολιτική / αγωγή που πρέπει να ακολουθηθεί, αλλά και τα προγνωστικά, τον χρόνο τέλεσης και επίτευξης του αποτελέσματος και εγγυάται για αυτό με προσωπικό κόστος ή έλλειψη αμοιβής. Ακόμα και στις περιπτώσεις που μία επιδημία είναι καινούργια ο τεχνοκράτης γνωρίζει τον τρόπο να προστατεύσει από την εξάπλωση, να περιορίσει το φαινόμενο και να συντηρήσει τον πληγέντα πληθυσμό μέχρι να ανακαλύψει την λύση του προβλήματος. Επ’ ουδενί δεν ακολουθεί μεθόδους σαν και αυτές που παραθέσαμε παραπάνω και οι οποίες, εάν ακολουθούνταν στο παρελθόν, είτε στον τομέα της οικονομίας είτε σε οποιονδήποτε άλλο θα είχε εξαλειφθεί η Ανθρωπότητα όπως την γνωρίζουμε, και όποτε ακολουθήθηκαν για βραχύ χρονικό διάστημα ( όπως γίνεται και τώρα ) όντως φτάσαμε στα όρια της εξάλειψης ως είδος.
Συνεπώς, για να αποφύγουμε αλυσίδα γεγονότων όπως αυτά τα οποία ακολούθησαν το 1930 οφείλουμε τόσο μεμονωμένα όσο και ομαδικά να ανακόψουμε την πορεία της επιδημίας ξεκινώντας με αυτούς που την επιζητούν και την καλλιεργούν.