Κύριε Υπουργέ,
Διαβάζοντας την ομιλία σας στο πλαίσιο της Προημερησίας Διατάξεως Συζήτησης στην Βουλή για την Παιδεία και ως πλέον ειδική επί της εκπαίδευσης και της διαδικασίας μάθησης, θα ήθελα να επισημάνω συγκεκριμένα πράγματα με βάση τα σημεία που θέσατε καθώς και αυτά που δεν θέσατε.
Συγκεκριμένα, μέσα στο σύνολο της πολιτικής έκφρασης της ομιλίας σας η οποία απευθυνόταν αποκλειστικά και μόνο στους πολιτικούς σας συναδέλφους, ορθώς θέσατε και παραδεχθήκατε δύο βασικές αρχές που διέπουν την Παιδεία και μέσω αυτής την ίδια την κοινωνία, την Πολιτεία και την ύπαρξη μας ως Άνθρωποι :
1. Ότι η Παιδεία είναι « πρωταρχικός μοχλός, ως βασική προτεραιότητα οικονομικής ανάπτυξης…, δείκτης πολιτισμού…. [ και ] παράλληλα η Παιδεία είναι αυτή και το εκπαιδευτικό σύστημα που καθορίζουν τις επιδόσεις όλων μας, τόσο σε επίπεδο κοινωνίας όσο και σε επίπεδο οικονομίας.»
2. Ότι « το Εθνικό σχέδιο για την Παιδεία ανήκει σε όλους μας και πρωτίστως ανήκει και θα ανήκει στην Ελληνική κοινωνία».
Οι δύο παραπάνω αρχές σαφώς είναι σωστές και θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητες. Ο συνδυασμός αυτών, ξεκινώντας με τη δεύτερη μας οδηγεί στο εξής λογικό συμπέρασμα :
Αυτός ο οποίος πρέπει να ωφελείται άμεσα και ουσιαστικά από το σύστημα Παιδείας είναι ο Έλληνας Πολίτης, αφού η Παιδεία ανήκει στην Ελληνική κοινωνία, και ο δείκτης από τον οποίο θα μπορεί να κρίνεται η ωφέλεια είναι :
Α) η οικονομική ευμάρεια και ευρωστία του Έλληνα Πολίτη
Β) η ουσιαστική μόρφωση του Έλληνα Πολίτη ανεξαρτήτως επαγγέλματος και ειδικότητας
Γ) η πολιτική και κοινωνική συνείδηση του Έλληνα Πολίτη
Δ) η αίσθηση ικανοποίησης του μαθητή και η πεποίθηση του ότι μέσα στο σύστημα Παιδείας πρόκειται να προοδεύσει και να εξασφαλίσει το μέλλον του, αφού θα έχει μάθει να αποκτάει τα σημεία Α, Β, και Γ.
Δεν χρειάζεται να υπάρξει συζήτηση στο ότι αυτή την στιγμή η παιδεία δεν εξυπηρετεί ούτε επιτρέπει στον Έλληνα Πολίτη να επιτύχει ο,τιδήποτε από τα παραπάνω, γεγονός άλλωστε το οποίο και εσείς παραδέχεστε αλλά και που δεν θα μπορούσατε να μην παραδεχθείτε δεδομένης της καθημερινότητας και της εμπειρίας που όλοι έχουμε από αυτήν.
Κατά την διάρκεια της ομιλίας σας, πέρα από τις διάφορες ιδεολογικές και μάλλον ασαφείς ως προς τον τρόπο εφαρμογής τοποθετήσεις σας, λέτε ορθώς ότι το σύστημα της παιδείας οφείλει να είναι σταθερό και μη αναλώσιμο για τις όποιες κομματικές / εκλογικές σκοπιμότητες. Όμως, επίσης συμπεριλαμβάνετε και την αντίφαση, στα μάτια των περισσοτέρων, της « ανάγκης στην παιδεία να υπάρχει μία διαρκής μεταρρύθμιση ».
Αυτό όχι μόνο είναι εσφαλμένο αλλά και παραπλανητικό διότι, είτε λόγω έλλειψης πείρας είτε λόγω άλλης σκοπιμότητας, παρουσιάζετε συγκεχυμένα και αδιαίρετα την έννοια του συστήματος της Παιδείας αφ’ ενός και του περιεχομένου της αφ’ ετέρου. Τα δύο αυτά είναι τελείως διαφοροποιημένα πράγματα και πτυχές της εκπαίδευσης και η μίξη των δύο είναι ακριβώς αυτό το οποίο ευθύνεται, τουλάχιστον εάν υπολογίσουμε μόνο τις πληροφορίες που παρουσιάζονται από τα ιδρύματα περί του σχεδιασμού της Παιδείας και του Υπουργείου και όχι άλλες πτυχές της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, για την νόθα κατάσταση που αυτή τη στιγμή καταστρέφει τα παιδιά μας, την κοινωνία μας, και τα προγνωστικά μας ως Έθνος πολιτιστικά και Κράτος οικονομικά και αναπτυξιακά.
Η ορθή οργάνωση της Παιδείας προβλέπει πρωτίστως σταθερότητα και λογική. Αυτό σημαίνει ότι το σύστημα των τάξεων, των απαιτήσεων καθώς και των στόχων και της μεθοδολογίας της επιτεύξεως των σε όλη την εκπαιδευτική κλίμακα από τον παιδικό σταθμό έως και το μεταπτυχιακό επίπεδο και την δια βίου εκπαίδευση, θα πρέπει να είναι σταθερό και σαφές ανεξάρτητα από το περιεχόμενο της ύλης που διδάσκεται. Δηλαδή, θα πρέπει να είναι πλήρως γνωστό πώς διαρθρώνεται η κλίμακα των βαθμίδων, τι επιτυγχάνει το άτομο με την ολοκλήρωση τους, σαφή μεθοδολογία βήμα προς βήμα για τον τρόπο της επιτεύξεως των στόχων, σαφείς οδηγίες στους εκπαιδευτικούς ΧΩΡΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΝΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΙΚΑΝΟΤΗΤΩΝ ΠΟΥ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΕΣ και ένα πλήρες δίκτυο υποστήριξης καθ’ όλη την διάρκεια του χρόνου ( όχι μόνο της εκπαιδευτικής περιόδου ) από ειδικευμένους επιστήμονες για όλους τους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα μπορέσει ο εκπαιδευτικός να αισθανθεί σίγουρος ότι θα μπορέσει να αντιμετωπίσει επιτυχώς ο,τιδήποτε παρουσιασθεί εντός και εκτός της τάξης, και η δική του ευθύνη και υποχρέωση να είναι αυστηρά και μόνο στο αντικείμενο του, δηλαδή να διδάσκει με μεταδοτικότητα και επιτυχία σε όλους ανεξαιρέτως τους μαθητές που αναλαμβάνει χωρίς να του ζητείται να εκτελεί χρέη ψυχολόγου, ερευνητή, αναπτυξιολόγου, γενετιστή, ειδικού αξιολογητή ευφυΐας και καθοριστικού και αμετάκλητου κριτή της όλης ύπαρξης ενός παιδιού ή ατόμου γενικότερα. Το σύστημα της Παιδείας θα πρέπει σταθερά και απαράλλακτα να εξασφαλίζει στον εκπαιδευτικό την δυνατότητα να εκπαιδεύσει και μορφώσει αντί να προσποιείται ότι το κάνει ενώ στην ουσία απλώς δρά ως εξεταστής / αξιολογητής των μαθητών του. Με αυτό τον τρόπο το σχολείο μετατρέπεται από μέρος εξέλιξης και μάθησης σε αρένα ή στίβο όπου μαθητές – αθλητές ανταγωνίζονται για την εύνοια του δασκάλου / καθηγητή ώστε να εξασφαλίζουν καλή βαθμολογία και κύρος στην τάξη με την ουσιαστική μάθηση σε Τρίτη ή τέταρτη μοίρα εάν καν υπάρχει στην λίστα στόχων και προτεραιοτήτων έτσι όπως είναι η κατάσταση στην παιδεία σήμερα με την συνεχή αλλαγή – πειραματισμό που οποιοσδήποτε ειδικός επί της εκπαίδευσης μπορεί να δεί ( εάν πραγματικά ενδιαφέρεται να το κάνει ) ότι ούτε σχέδιο έχει ούτε στόχο που να έχει σχέση με τους στόχους που αναφέραμε παραπάνω αλλά και που το κράτος εγγυάται στα πρώτα άρθρα του Συντάγματος και μέσω της επικύρωσης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Το πρώτο σκέλος λοιπόν, το οποίο και οφείλετε να δεσμευτείτε ότι άπαξ και μορφωθεί δεν θα αλλάζει ανά τετραετία είναι το παραπάνω και είναι βασικά η υποδομή, τα θεμέλια που στηρίζουν την όποια εγγύηση ενός συστήματος όταν υπάρχουν.
Το δεύτερο σκέλος, αφορά το περιεχόμενο, δηλαδή όχι μόνο την ύλη που χρειάζεται αν διδαχθεί ανά βαθμίδα αλλά και τα άτομα τα οποία επανδρώνουν, υποστηρίζουν και προωθούν την Παιδεία ώστε να προσφέρει στους εκκολαπτόμενους Πολίτες του Ελληνικού Κράτους τα τέσσερα σημεία που αναφέρονται στην αρχή της επιστολής μου προς εσάς.
Συγκεκριμένα, όλοι ανεξαιρέτως οι εκπαιδευτικοί, είτε προσληφθέντες στο δημόσιο είτε απασχολούμενοι στον ιδιωτικό τομέα είτε αυτοαπασχολούμενοι είναι ζωτικής σημασίας για το Κράτος και το Έθνος αφού μορφώνουν και εκπαιδεύουν τους μελλοντικούς Πολίτες και ως εκ τούτου πρέπει άμεσα να είναι και να θεωρούνται εξέχοντα μέλη της κοινωνίας μας. Αυτό δεν μεταφράζεται μόνο με μία απλή εύφημο μνεία αλλά με ουσιαστική και χειροπιαστή ευγνωμοσύνη από το Κράτος : οι αποδοχές των εκπαιδευτικών πρέπει αν είναι ισάξιες των ευθυνών που αναλαμβάνουν στο λειτούργημα τους και συνεπώς να επαρκούν για άνετη συντήρηση της οικογενείας τους χωρίς την ανάγκη περαιτέρω εργασίας, ώστε να μπορούν να ξεκουράζονται και να έχουν ενέργεια ώστε να ασχολούνται με την βελτίωση τους και την πλήρη αποτελεσματικότητα τους ως εκπαιδευτικοί. Αυτό είναι πλήρως εφικτό χωρίς να επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό εάν όντως το Κράτος υπό την όποια κυβέρνηση θεωρήσει την Παιδεία τόσο ζωτική όσο εσείς ισχυρίζεστε ότι το κάνετε με τα λεγόμενα σας. Άλλωστε το έχετε αποδείξει μέσω του χειρισμού άλλων κατηγοριών της κοινωνίας της Ελλάδος όπως π.χ. οι τραπεζίτες και οι διοικητές και τα συμβούλια των ΔΕΚΟ.
Επίσης, πρώτοι και αποφασιστικοί εκπαιδευτικοί στην ζωή ενός ατόμου είναι οι γονείς που πρέπει και να υποβοηθούνται και να προστατεύονται στα πλαίσια της εκπαιδευτικής πολιτικής από την αρχή της συλλήψεως και σίγουρα καθ’ όλη τη διάρκεια της εκπαίδευσης των τέκνων τους τουλάχιστον μέχρι την ενηλικίωση τους. Αυτό σημαίνει υποχρεωτικά σεμινάρια και ελεύθερη πρόσβαση σε ειδικούς εκπαιδευτικούς και / ή οικογενειακούς ψυχολόγους, συγκεκριμένη και συστηματική εκπαίδευση των γονέων ώστε να προετοιμάζουν τα παιδιά τους για την εκπαιδευτική εμπειρία και σίγουρα αρωγή από το κράτος ώστε να δίνεται στους γονείς η δυνατότητα να το κάνουν.
Μόνο με τον παραπάνω τρόπο μπορούμε να εγγυηθούμε ότι το σταθερό μας σύστημα Παιδείας θα επανδρωθεί με την άριστη ποιότητα που όλοι οι Έλληνες μπορούν να επιτύχουν και θα αποσοβήσουμε τον φόβο, την αντιπαλότητα και τον ανταγωνισμό που υπονομεύει και τους δασκάλους / καθηγητές και τους μαθητές / φοιτητές. Τότε και μόνο τότε είμαστε σε θέση να συζητήσουμε επί της καθεαυτό γνωσιακής / γνωστικής ύλης που θα διδάσκεται σε κάθε βαθμίδα, θέμα το οποίο είναι και αυτό μείζον καθ’ ότι οι μαθητές θα πρέπει πραγματικά και να την αφομοιώνουν και να την χρησιμοποιούν εποικοδομητικά σε όλη την διάρκεια της ζωής τους και όχι μόνο για να πάρουν έναν βαθμό ή να εξασφαλίσουν μία θέση. Ένα απλό παράδειγμα είναι η κοινωνική και πολιτική αγωγή ως μάθημα : κανείς ποτέ δεν αφομοιώνει ( εάν ποτέ εκτεθεί στην ύλη ) ζωτικής σημασίας γνώση που θα τους γλυτώσει χρόνο, χρήμα και ψυχικό άλγος αφού δεν θα αφήνουν να τους καταπατούνται δικαιώματα και οι ίδιοι επίσης δεν θα καταπατούν άλλων. Δυστυχώς, σήμερα πολύ λίγοι, αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν, γνωρίζουν έστω και τα Συνταγματικά τους Δικαιώματα και Υποχρεώσεις, γνώση που είναι βασική και απαραίτητη τόσο για τον Πολίτη όσο και για την προάσπιση και διατήρηση της Δημοκρατίας.
Δυστυχώς, και μόνο από την μεθοδολογία σας και τα λεγόμενα σας στον λόγο σας είναι εμφανές ότι δεν έχετε ούτε πείρα ούτε και αντίληψη του τρόπου με τον οποίο προσεγγίζουμε κάτι το οποίο θέλουμε να μεταρρυθμίσουμε / βελτιώσουμε : ζητάτε διάλογο από άτομα τα οποία έχουν επανειλημμένως αποδείξει είτε την ανεπιτυχία τους είτε αποτυχία τους επί του θέματος, επίσης στρέφεστε σε άτομα τα οποία είτε δεν έχουν την εκπαίδευση να οργανώσουν ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα – curriculum είτε τα αποτελέσματα του σχεδιασμού τους είναι είτε πενιχρά είτε έχουν συμβάλει στην δημιουργία και εξάπλωση μαθησιακών δυσκολιών και εκροή από τις διάφορες εκπαιδευτικές βαθμίδες σε έναν Λαό που ιστορικά έχει αποδείξει ότι έχει υπάρξει και μπορεί να συνεχίσει αν υπάρχει στις υψηλότατες θέσεις μορφωτικού επιπέδου, επίτευξης, δημιουργικότητας και νοημοσύνης.
Ο συγκεχυμένος τρόπος και το μεθοδολογικό λάθος να θεωρείτε μηδενική την βάση μίας συζήτησης που προσπαθεί να λύσει τα προβλήματα του λυκείου – πανεπιστημίου ενώ αυτά έχουν δημιουργηθεί λόγω της κάκιστης ποιότητας υλικού και οργάνωσης από μέρους σας στις πρώτες βαθμίδες του δημοτικού και του γυμνασίου ( για το οποίο κανείς εκπαιδευτικός δεν ευθύνεται ) δείχνει ακριβώς αυτό που ισχυρίζεστε ότι δεν κάνετε και δεν θέλετε να κάνετε, δηλαδή να δημιουργήσετε αναταραχή και σπασμωδικές, στην καλύτερη περίπτωση κακοσχεδιασμένες αλλαγές που θα υπονομεύσουν τις προσπάθειες γονέων, μαθητών και εκπαιδευτικών ακόμα μία φορά προς όφελος πιθανώς κυβερνητικών και σίγουρα κομματικών συμφερόντων, προσφέροντας επίσης ευκαιρίες για περαιτέρω διάβρωση της αρχής της Δωρεάν Παιδείας ( το οποίο είναι Συνταγματικό Δικαίωμα που καταπατείται ) αφού θα ωθηθούν οι γονείς να επενδύσουν ακόμα περισσότερο σε επιπλέον βοηθήματα, βιβλία και άλλες παροχές της παραπαιδείας.
Υπουργέ Σπηλιωτόπουλε, ήδη με τα πρώτα σας βήματα δείξατε την επιπολαιότητα που θα διαβρώσει με τους ίδιους ρυθμούς των προκατόχων σας, ασχέτως κομματικού προσανατολισμού, ένα ήδη υπό κατάρρευση σύστημα το οποίο δεν πρόκειται να ωφεληθεί με την διαιτησία σας σε καυγάδες ακαδημαϊκών – προέδρων , φορέων και εκπροσώπων – συνδικαλιστών με μόνο στόχο σας τον διάλογο και όχι την υπεύθυνη επιστημονική – τεχνοκρατική επίλυση ενός κατ’ ουσίαν απλού οργανωτικού προβλήματος και των προβλέψεων, δεσμεύσεων και κυρώσεων που απαιτούνται για την λειτουργία αυτού.
Άνευ αναμονής αποτελέσματος, αφού δυστυχώς έχετε δείξει τις προθέσεις σας
Όλγα Γεωργίου Γεριτσίδου
Σύνδεσμοι: