Όπως και η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, τα διάφορα κρούσματα πυροβολισμών σε όλη την Αθήνα, έτσι και τώρα η επίθεση ενάντια στον αστυνομικό Διαμαντή Μαντζούνη χρησιμοποιείται στην ίδια κατεύθυνση και με τον ίδιο σκοπό από τους εκτελεστές του σχεδιασμού που έχουμε πολλάκις περιγράψει στο site αυτό και τα διάφορα άρθρα του.
Στην ανάλυση που θα κάνουμε σήμερα, με τα δεδομένα μόνο της πρώτης ημέρας θα δούμε πώς ακόμα ένα άτομο θυσιάζεται για να μπορέσει να δειχθεί εντός και εκτός της Ελλάδος μία κατάσταση που θα επιτρέψει δικαιολογίες για το πέρασμα στην αποκάλυψη του ολοκληρωτισμού χωρίς προπέτασμα δημοκρατικότητας.
Το βασικό προφίλ του Αλέξη Γρηγορόπουλου ήταν :
1. ήταν 15 χρονών.
2. ήταν μαθητής και αντιπρόσωπος της νέας γενιάς.
3. ήταν καλός / ήρεμος / κοινωνικός.
4. διασύρθηκε μέσω του ίδιου του εκτελεστή του με ψέματα τα οποία είναι αποδείξιμα ως συκοφαντίες / λιβελλολογίες.
5. ανήκε στην μεσαία / εύπορη κοινωνική τάξη.
Ο θάνατος του παρουσιάστηκε ως ‘ λάθος ώρα και λάθος τόπος’ για αυτό το παιδί ενώ η υπεράσπιση του δράστη υποστήριξε ότι πήγαινε γυρεύοντας.
Κατά την διάρκεια των εορτών σημειώθηκαν διάφορα βίαια περιστατικά, από τον τραυματισμό άλλου μαθητή στο χέρι μέχρι επίθεση σε συνδικαλίστρια καθαρίστρια νοσοκομείων με βιτριόλι και διάφορους πυροβολισμούς ενάντια σε κλούβες και τραίνα.
Αυτού του είδους η συνεχής παρουσίαση τέτοιων περιστατικών τα οποία αναφέρονταν ως ανεξέλεγκτα και με αδύναμο τον κρατικό μηχανισμό να πράξει ο,τιδήποτε, καλλιεργούν και καλλιέργησαν για ένα μήνα την αίσθηση ότι η κατάσταση στην Αθήνα ( και σε όλη την Ελλάδα ) είναι έκρυθμη, ανεξέλεγκτη και άκρως επικίνδυνη / αναρχική / τρομοκρατική. Η διαθεσιμότητα όπλων αρχίζει να αναφέρεται ότι είναι άφθονη και ο κάθε ένας μπορεί αν προμηθευτεί ένα όπλο ακόμα και στρατιωτικού τύπου με την ίδια ευκολία που θα αγοράσει μπανάνες και γίνεται προσπάθεια να πεισθεί η κοινή γνώμη ότι αν και ουδέποτε μέχρι τώρα δεν υπήρξε η έννοια των ακροβολιστών εντός της Αθήνας ή οπουδήποτε στην Ελλάδα, η βία αυτού του τύπου ήταν πάντα παρούσα, τουλάχιστον για τα τελευταία δύο χρόνια.
Σήμερα, ο τίτλος των ρεπορτάζ γύρω από την επίθεση κατά της ζωής του νεαρού αστυνομικού ήταν ‘ η τρομοκρατία είναι εδώ’ με διάφορες παραλλαγές. Με βάση ότι έχει ειπωθεί και στο παρόν άρθρο αλλά και σε όλα τα άλλα στα οποία κάνουμε επιστημονικές προβλέψεις βάσει δεδομένων είναι εμφανές ότι ο τραυματισμός αυτός που μπορεί να καταλήξει και σε θάνατο είναι το νόμισμα με το οποίο επιχειρούν να επισημοποιήσουν μία άκρως τεχνητή κατάσταση για την κοινωνική και πολιτική θέση της Ελλάδος.
Το προφίλ του Διαμαντή Μαντζούνη μας βοηθάει να δούμε παραπέρα γιατί δεν είναι δυνατόν να μην είναι ένα αποτρόπαιο μεν αλλά εμφανές στο επιστημονικό μάτι επικοινωνιακό τρικ :
1. είναι 21 χρονών.
2. είναι νεαρός εργαζόμενος, χαμηλόμισθος και αντιπροσωπεύει την νέα γενιά της παραγωγικής τάξης στην Ελλάδα ( ‘η γενιά των € 600- 700’ ).
3. είναι αστυνομικός και αφοσιωμένος στην υπηρεσία.
4. είναι αριστούχος ακαδημαϊκά ( αν και τα ΜΜΕ διίστανται επ’ αυτού του σημείου όπως και στην περίπτωση του Αλέξη ).
5. έχει στοιχεία ηρωϊσμού ( φώναξε στους συναδέλφους του να καλυφθούν και εκείνος δεν πρόλαβε ).
6. έχει οικογένεια ήδη χαροκαμένη με τον ίδιο τρόπο
7. ανήκει στην εργατική – μικρομεσαία κοινωνική τάξη
Ο βασικός λόγος του θανάσιμου τραυματισμού του παρουσιάζεται ως εγκληματική χρήση όπλου για το οποίο δεν είχε εξοπλισμό και το ότι δεν φορούσε αλεξίσφαιρο.
Και μόνο με αυτά τα στοιχεία φαίνεται πως τα άτομα αυτά στάλθηκαν για εκτέλεση καθ’ ότι δεν φορούσαν αλεξίσφαιρα ενώ ήταν σκοποί στα Εξάρχεια και μάλιστα σε υπουργείο εν μέσω των θεωρητικών ταραχών και αφού η κρατική γραμμή για την αστυνομία είναι να είναι « αμυντική». Η άμυνα σημαίνει ότι προστατεύουμε ακόμα και εάν δεν επιτιθόμαστε γεγονός το οποίο δεν συνέβη για τα άτομα αυτά παρ’ όλο που η σκοπιά τους ήταν σε ώρες επικίνδυνες.
Ποιόν ωφελεί το αίμα τόσο του Αλέξη όσο και του Διαμαντή ;
Μέσω του Διαμαντή γίνεται μία απόπειρα να ταυτιστεί η κοινή γνώμη με την αστυνομία, το κράτος καταστολής και τους πολιτικούς αυτούς που το έχουν επιδιώξει συνειδητά να είναι έτσι ώστε να μπορούν να έχουν εξουσίες δικτατορικές παρακάμπτοντας τις επιταγές του Συντάγματος.
Αυτό έγινε διότι οι καταστροφές οι οποίες έλαβαν χώρα κατά την διάρκεια του Δεκέμβρη με την δικαιολογία της ορθής κατακραυγής του Λαού ο οποίος διαδήλωσε ειρηνικά ενώ συγκεκριμένες ομάδες υπό τον πλήρη έλεγχο του κράτους τις εκτελούσαν απροκάλυπτα ( οι κουκουλοφόροι είναι σαφώς και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις όπως θα αναλύσουμε σε προσεχές άρθρο τμήμα της αστυνομίας ειδικευμένο στην υπονομευτική δράση με πολιτικά ), δεν λειτούργησε ευεργετικά για την κυβέρνηση και τις απολυταρχικές τάξεις ούτε πέτυχε την ταύτιση του Λαού με την αστυνομία ή όποιους κυβερνητικούς.
Σκοτώνοντας ή βαριά τραυματίζοντας ένα παιδί το οποίο στην ουσία δεν είχε ενταχθεί ενεργά στην αστυνομία αφού είχε τρομερά μικρό χρονικό διάστημα εν υπηρεσία, προσπαθούν να πετύχουν αυτό το οποίο απέτυχε κατά τον Δεκέμβρη παρουσιάζοντας τον Διαμαντή ως αντιπρόσωπο της αστυνομίας ενώ ακόμα είναι αντιπρόσωπος των φοιτητών και των νεοπροσληφθέντων σε οποιαδήποτε υπηρεσία, πολυεθνική, ή άλλη εταιρεία και πλήρως αναλώσιμοι αφού είναι νέοι, χαμηλόμισθοι και δοκιμαστικοί ( σύμφωνα με τον Κώδικα ).
Ο Αλέξης και ο Διαμαντής έχουν πολύ περισσότερα κοινά από ότι θέλουν να παρουσιάσουν και για αυτό το αίμα και των δύο έχει χυθεί ως νόμισμα για την πολιτική η οποία όπως έχουμε δείξει επανειλημμένως εννοεί με κάθε τρόπο να άρει ο,τιδήποτε δημοκρατικό, ειρηνικό, ανθρωπιστικό κεκτημένο του Λαού το οποίο στέκεται εμπόδιο στον ολοκληρωτισμό έστω και κατ’ όνομα, στρέφοντας Πολίτες ενάντια σε Πολίτες και Έλληνα ενάντια σε Έλληνα ( είτε ένστολο είτε όχι ) όπως το έχουν κάνει και άλλες φορές στην ιστορία της Ελλάδας καθ’ όλη την διάρκεια του 20ου αιώνα όπως στα Δεκεμβριανά.
Σε προσεχή μας άρθρα αυτή την εβδομάδα θα αναλύσουμε τόσο την πραγματική ταυτότητα των κουκουλοφόρων και παντός είδους ‘τρομοκρατών’ όσο και την απόπειρα όλων των πολιτικών να στηριχθούν με το αίμα το οποίο έχυσαν.