Φίλοι,
Μας ευλόγησαν με το να ζήσουμε σε ενδιαφέρουσες εποχές! Φυσικά οι σκέψεις και οι προσευχές μας πηγαίνουν στους φίλους μας στο Τέξας και την Λουϊζιάνα που τους κατέστρεψε η φύση σήμερα. [Σ. Μτφ. Το άρθρο γράφτηκε στις 13 Σεπτεμβρίου]
Οι σκέψεις μας επίσης πάνε στους φτωχούς που γεύονται τέσσερις φορές περισσότερο τις φυσικές και ψυχικές ασθένεις, προβλήματα διαζυγίου και με τα παιδιά τους (η μεγαλύτερη έννοια του γονέα) και πρόσφατα αύξησαν τους αριθμούς τους εξ’ αιτίας της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής.
Οι σκέψεις μας πάνε στην μεσαία τάξη που συρρικνώθηκε εξ αιτίας της νέας φιλοσοφίας και πολιτικής της Αμερικής και γιατί οι έμμεσοι φόροι (5,6% πληθωρισμός, 7% ανεργία, των διεθνών χαμηλόμισθων προσλήψεων, αυξημένη μόλυνση και συνεπαγόμενα κόστη για αντιμετώπιση προβλημάτων του περιβάλλοντος και της υγείας οικονομικά, αποκοπή κρατικών προγραμμάτων και μετάθεση του κόστους σε πολιτείες που πρέπει να πληρώσουν τις υπηρεσίες και τα λήμματα, κλπ). Ποτέ δεν έχουμε φορολογηθεί τόσο πολύ και με τόσο ύπουλους τρόπους και αυτό στραγγαλίζει την μεσαία τάξη. Τα ανοιχτά σύνορα, η απελευθέρωση της αγοράς, το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, η εθελούσια αγνόηση στο ότι προϊόντα φτιάχνονται από επιχειρήσεις εκμετάλλευσης ανθρώπινου μόχθου σε επίπεδο δουλείας (sweat shops) για να ικανοποιήσουν τον ηδονισμό και τα μεγάλα σόου με ζήλο αντί να υπάρχει τρόπος σκέψης πιο πολύ παράλληλος με τον Χριστό, τον Βούδα, τον Μωάμεθ, τον Θεό. Η άποψη των αετονύχηδων και η λατρεία των στρατιωτικών έχουν γίνει η ταυτότητα και το σύστημα αξιών στην Νέα Αμερική η οποία επαναπροσδιορίζει κάθε έννοια ώστε να ακούγεται προς όφελός μας αντί να διατηρεί μια πίστη στην πραγματικότητα.
Επιτρέπουμε στις Κυβερνήσεις να κατασκοπεύουν, βασανίζουν, να κινούνται γύρω από τους νόμους με το πιο διάτρητο προπέτασμα λογικής και συνέπειας σε αυτούς. Δικαιολογούμε προληπτικούς πολέμους, βαναυσότητα, κλοπή περιουσιών, ψεύδη και χειραγωγήσεις ως «απαραίτητες για την ασφάλεια και τον πατριωτισμό». Αυτά τα αξιώματα τα ανεχόμαστε και τα δεχόμαστε καθώς ο κόσμος ωθείται προς τον αφανισμό.
Οι σκέψεις μας πάνε στα γουρούνια που γίνονται η καλύτερη αναλογία (το να βάζεις κραγιόν σε ένα γουρούνι- δηλαδή να ντύνεις κάτι άσχημο και να το κάνεις αποπροσανατολιστικά όμορφο επιφανειακά και να το αφήνεις άσχημο και ζωώδες κατά βάθος) για το σκεπτικό μας και το στυλ της αντιμετώπισης των προβλημάτων μας.
Πουλάμε φάρμακα σαν να είμαστε όλοι διακινητές ναρκωτικών. Μόλις έγραψα μία έκθεση στις τάσεις στις συνταγογραφήσεις των ψυχοδραστικών και παυσιπόνων φαρμάκων και τις μελέτες με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο για το πώς μεταλλάζουν τα κύτταρα CNS (πολύ δραστικά- και πιθανώς πραγματικά προκαλούν την θετική αλλά και αρνητική επίδραση της ανακοπής της δράσης των κυττάρων και της μεταγραφής DNA). Παρ’ όλα αυτά καθόμαστε και επιτρέπουμε στις τηλεοράσεις να διαποτίζονται από πωλητές φαρμάκων, οι γιατροί μας δεν επιβλέπονται και υπερ-χορηγούν κατά τουλάχιστον 40% της Αμερικής και δεν έχουν ούτε ευθύνη ούτε μέτρο ούτε νοιάζονται να κάνουν τους ασθενείς να «αναπτύξουν καινούριους νευρώνες και επαναλαμβανόμενη και επικεντρωμένη ανάδραση και μάθηση». Καθόματε άεργοι καθώς 1-2 από κάθε 10 ασθενείς γίνονται εξαρτημένοι από τους διακινητές φαρμάκων του δρόμου και στο σύστημα υγείας και ένα στα τρία από τα παιδιά μας σε σχολική ηλικία είναι υπό επήρεια φαρμάκων. Καθόμαστε άεργοι ενώ νοσοκομεία, κέντρα πρώτης βοηθείας, υπηρεσίες νοσηλείας, και τοπικά κέντρα υγείας δεν έχουν καν κριτήρια για να έχουν ψυχολόγους και ρεαλιστικές μη-φαρμακευτικές προσεγγίσεις διαθέσιμες ή πρωτοπορία σε προγράμματα που μπορούν πραγματικά να βελτιώσουν το μυαλό με θετικούς τρόπους. Με απάθεια παρακολουθούμε το σύστημα υγείας μας και το πολυεθνικό φαρμακευτικό σύστημα να ταΐζει τα μυαλά του πληθυσμού μας και το μέλλον μας για κάτι τόσο παροδικό και επιφανειακό όπως τα «λεφτά». Τους βοηθάμε να βάλουν Κραγιόν στο Γουρούνι με το να αγνοούν την επιστήμη, να υιοθετούν καταπραϋντικές αντί για ιαματικές προσεγγίσεις και τους απαλλάσσουμε όταν υπάρχουν ασθένειες και η ίαση τους που οφείλονται σε συμπεριφορικά αίτια και στον τρόπο ζωής και τις τεράστιες επιρροές που επιβάλλει το σύστημα και οι πολυεθνικές.
Φίλοι μου, το κραγιόν είναι επάνω μας! Κοιτάμε στον καθρέφτη και βλέπουμε το κραγιόν και δεν βλέπουμε παραπέρα και την απάθεια, παθητικότητα, έλλειψη αφοσίωσης στην λογική και στην επιστήμη, και αποτυγχάνουμε να ασχοληθούμε με αυτά που εισβάλλουν στις τηλεοράσεις μας, τα σχολεία μας, τα οικονομικά μας συστήματα, το εργατικό μας δυναμικό, τους νόμους μας που φθείρονται, τις αξίες μας που αλλοιώνονται προς λάγνες κατευθύνσεις και τα παιδιά μας που κληρονομούν χρέη, την απέχθεια του κόσμου, την απώλεια του χαρακτήρα και ηθικών αρχών. Αφήνουμε την επόμενη γενεά πιο μπερδεμένη, πιο παθητική, πιο ανεκτική στα ανυπόφορα, και πιο έτοιμοι να δεχθούν την μοίρα του αφανισμού.
Ζούμε σε ενδιαφέρουσες εποχές! Παρ’ όλα αυτά, όταν ξεκινώ να σκέφτομαι τα εμπόδια και τις προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσει η ψυχολογία, θυμάμαι αυτά τα πράγματα και χαίρομαι ότι τα προβλήματά μας (στο ΑΡΑ, δηλ. τον Σύλλογο Αμερικανών Ψυχολόγων) ωχριούν μπροστά στα γενικά προβλήματα της Αμερικής!