Μεγάλο σχολιασμό προκάλεσε, πρίν καν αρχίσει η ομιλία του Κ. Καραμανλή, η βεβήλωση, όπως όλα τα ΜΜΕ την χαρακτήρισαν, των εικόνων ενός παρεκκλησίου στο κέντρο της πόλης της Θεσσαλονίκης. Πάνω από το τζάμι των εικόνων με ασημί / άσπρο σπρέϋ είχανε ασπρίσει τα πρόσωπα των αγίων που απεικονίζονταν ή είχαν σχηματίσει το σύμβολο ‘Α’ της αναρχίας.
Όλοι οι παρουσιαστές, οι ρεπόρτερ και οι σχολιαστές ορθά χαρακτήρισαν την πράξη αυτή βάρβαρη και καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ανθρώπων που ακολουθούν το χριστιανικό ορθόδοξο δόγμα / θρησκεία λέγοντας σε διάφορες παραλλαγές ότι « μπορείς να πιστεύεις ό,τι θέλεις αλλά δεν μπορείς να καταστρέφεις ή να προσβάλεις αυτό που πιστεύει ο άλλος».
Πέρα από το γεγονός ότι είναι απορίας άξιο πώς ανακάλυψαν και έτρεξαν να καταγράψουν εικόνες από τον μικρό αυτό ναΐσκο και τους ξέφυγε η τεράστια ειρηνική πορεία την οποία δεν κατέγραψαν, είναι εμφανές ότι το συμβάν της βεβήλωσης αυτής χρησιμοποιείται επικοινωνιακά για την απαξίωση των Πολιτών οι οποίοι ουδέποτε δεν θα προσέβαλαν τα Θεία για πράξεις πολιτικές που κάνουν οι άνθρωποι.
Αυτό είναι εξακριβώσιμο από την γενική αντιμετώπιση που κάνουν τα ΜΜΕ όταν βεβηλώνονται ιερά σύμβολα και προσωπικότητες από διάφορα κρούσματα θεωρητικής ‘τέχνης’ όπου ο κάθε άθεος ( ή που δηλώνει άθεος για λόγους επαγγελματικής προώθησης ) δεν σέβεται αυτά που πιστεύουν οι άλλοι και τα καταστρέφει και τα προσβάλλει μέσω χυδαίων αναγνωσμάτων ( όπως το ‘Μ εις την Ν’ του Ανδρουλάκη, ο ‘ κώδικας Ντα Βίντσι’ του Ντάν Μπράουν , κ. ά ), προσβλητικότατων απεικονίσεων ( όπως κόμιξ, πίνακες όπου ασελγούν μορφές επάνω σε θρησκευτικά σύμβολα, διαφημίσεις που καπηλεύονται θρησκευτικά σύμβολα για να προωθήσουν μαγιό, make-up , ποτά , και άλλα προϊόντα ) και προσβλητικών φράσεων / καταστάσεων προς οποιοδήποτε δόγμα / θρησκεία αλλά κυρίως της Χριστιανικής / Ιουδαϊκής / Μουσουλμανικής . Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις τα ΜΜΕ όχι μόνο δεν νοιάζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα αισθήματα κάθε ανθρώπου που ακολουθεί ασπάζεται και κάνει κατάθεση ψυχής και ζωής σε αυτές τις θρησκείες που προσβάλλονται αλλά αντίθετα προβάλλουν αυτή την βεβήλωση και προσβολή των συμβόλων ως τέχνη, πολιτισμό και πρόοδο.
Συνεπώς το μόνο που μπορούμε να συνάγουμε για το όλο συμβάν και τον σχολιασμό του είναι προπαγανδιστικό και επικοινωνιακό τρίκ υπέρ της άκρως αντι-ανθρωπιστικής δράσης και πολιτικής της κυβέρνησης και μόνο. Το γεγονός ότι όλα τα ρεπορτάζ, διαφημίσεις και πολιτιστικές εκπομπές και σειρές ελέγχονται και παίρνουν έγκριση από το κράτος και κυβερνητικά στελέχη πρίν μεταδοθούν σύμφωνα με τον νόμο, καθώς και το πανομοιότυπο ρεπορτάζ μέχρι και τις βασικές φράσεις και ιδέες σαν να είχαν γραφτεί από ένα χέρι για όλα τα κανάλια υποδεικνύει ότι υπάρχει κρατική καθοδήγηση και υπαγόρευση και όχι ελευθερία του τύπου γεγονός το οποίο είναι αντισυνταγματικό και παράνομο και γνώρισμα ολοκληρωτικών και δικτατορικών καθεστώτων.