Οι διάφοροι αντιπρόσωποι των δύο μεγάλων κομμάτων προσπάθησαν να αποκρύψουν το αντικοινωνικό τους προφίλ επιχειρώντας να δώσουν διάφορες εξηγήσεις και δικαιολογίες για την απαράδεκτη κατάσταση στην οποία συνεχίζουν να διάγουν οι πυρόπληκτοι κάτοικοι του νομού Ηλείας.
Ο αντιπρόσωπος της κυβέρνησης επί του θέματος, ο πρόεδρος του ειδικού ταμείου αντιμετώπισης εκτάκτων αναγκών Π. Μολυβιάτης, ισχυρίσθηκε ότι ήταν αδύνατο να ξαναχτιστούν τα σπίτια που κάηκαν μέσα σε ένα χρόνο, ότι η καθυστέρηση οφείλεται στο γεγονός ότι ούτε οι μισοί ιδιοκτήτες των κατεστραμμένων σπιτιών δεν είχαν υποβάλλει αιτήσεις για χρηματοδότηση και ότι αυτό οφείλεται στο ότι οι περισσότεροι κάτοικοι της περιοχής έχουν μετοικίσει εδώ και πολλά χρόνια. Επίσης ανέφερε ότι έχουν δαπανήσει μέχρι σήμερα κονδύλι € 400.000.000 για την βοήθεια και στήριξη των πυροπλήκτων.
Οι ισχυρισμοί αυτοί είναι πλήρως αβάσιμοι και ψευδείς εκτός του γεγονότος ότι τα χρήματα μας όντως δαπανήθηκαν, αλλά όπως είναι εμφανές όχι για την πραγματική αρωγή των συμπολιτών μας.
Μέσα σε έναν χρόνο είναι πλήρως δυνατό και εντός των χρηματικών περιορισμών που ετέθησαν να :
1. αντικαταστήσουν όλα τα σπίτια με λυόμενα ή ημιλυόμενα, αναθέτοντας την κατασκευή και τοποθέτηση τους στο στρατό, παρέχοντας έτσι βιώσιμα, λειτουργικά και σύγχρονα σπίτια σε όλους τους πυροπαθείς εντός 40 ημερών το αργότερο. Κατόπιν τούτου, επισκευές ημικατεστραμμένων σπιτιών με υλικά ταχείας εφαρμογής ( όπως τούβλα ytong, σιδηροδοκούς, κλπ ) θα έπρεπε και ήταν εφικτό να έχουν ολοκληρωθεί εντός του Οκτωβρίου του 2007 ( δηλαδή μέσα σε 60 ημέρες έτσι ώστε να είναι προφυλαγμένοι και προετοιμασμένοι οι πυρόπληκτοι για τον χειμώνα).
2. χρησιμοποιώντας τον στρατό και εθελοντισμό, τον οποίο έχουν αποδείξει με τους Ολυμπιακούς του 2004 ότι μπορούν να μαζέψουν και οργανώσουν, θα έπρεπε καθ’ όλη την διάρκεια του φθινοπώρου να προετοιμασθεί όλο το έδαφος των κατεστραμμένων ελαιώνων και αμπελώνων χρησιμοποιώντας τις πληροφορίες στο υποθηκοφυλακείο της περιοχής ή των αρχείων της πολεοδομίας ή της δηλώσεις του Ε-9 της εφορίας για να οριοθετηθούν ξανά και να καταμετρηθούν σε κάθε ένα αγρότη πυρόπληκτο και η έκταση του οικοπέδου του ( για να αποφευχθούν καταπατήσεις ) και η καταμέτρηση των ριζών αμπελιών , ελαιών ή άλλων δένδρων που θα έπρεπε και πρέπει να του αντικατασταθούν δωρέαν ) ώστε να μην καταστραφεί πλήρως και να ανακάμψει άμεσα η παραγωγή ελαίου και σταφυλιών η οποία ήταν και είναι πολύ σημαντική πλουτοπαραγωγική πηγή της χώρας μας και η οποία πολεμάται από αντίπαλα συμφέροντα που προωθούν αντίστοιχα προϊόντα άλλων χωρών .
Η παραπάνω διαδικασία η οποία αποτελεί το πρώτο μόνο στάδιο της αρωγής των πυροπαθών εάν οι αξιωματούχοι του κράτους πραγματικά ενδιαφερόταν να υποστηρίξει τους Πολίτες που τους τρέφουν, δεν θα χρειαζόταν επένδυση παραπάνω από € 100.000.000 και σαφέστατα δεν απαιτεί την επένδυση € 1.500.000 για την ανοικοδόμηση του δημαρχείου στο οποίο αναφέρθηκαν.
Επίσης είχε το θράσος να πεί ότι οι πυρόπληκτοι δεν είχαν περισσότεροι αρωγή διότι οι ίδιοι δεν είχαν κάνει αιτήσεις, γεγονός που αποδεικνύει την υποκρισία και εγκληματικότητα όλων όσων το ισχυρίζονται αυτό αφού δήλωση / αίτηση χρειάζεται μόνο όταν ο Πολίτης χρειάζεται να γνωστοποιήσει ή να ζητήσει κάτι από το κράτος το οποίο δεν θα του δοθεί εάν το κράτος δεν λάβει γνώση και όχι σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης όπου όλη η υφήλιος γνωρίζει το πρόβλημα και τις αυτονόητες ανάγκες και είναι αντι-ανθρωπιστικό και ύπουλο να ζητάς ο,τιδήποτε γραφειοκρατικό να είναι πρωτοβουλία ενός ανθρώπου υπό σόκ κατόπιν τεράστιας τραυματικής εμπειρίας ( αντί να τα συμπληρώσεις εσύ και να στείλεις τους υπαλλήλους σου με πολύ ευγένεια να βρούν τους ανθρώπους για την τελική έγκριση πραγμάτων των οποίων δεν συμπεριλαμβάνονται στις πρώτες ανάγκες ).
Ο πρόεδρος της αντιπολίτευσης Γ. Παπανδρέου είχε το θράσος να παρουσιάσει ως ανθρωπιστική συνεισφορά / προσφορά στους πυρόπληκτους ( 1 χρόνο αργότερα ενόψει εκλογών και προς εξευμένιση των θυμωμένων πολιτών ) το 30% ( αντί για το 100% ή το 70% που κράτησε ) της τακτικής κρατικής χρηματοδότησης του κόμματος του ( δηλαδή χρήματα που έχει απαιτήσει αυθαιρέτως από όλους τους Πολίτες, για ίδια συμφέροντα συμπεριλαμβανομένων και των πυροπλήκτων) , προσπαθώντας να δείξει κοινωνική προσφορά με τα χρήματα των παθόντων τα οποία όπως και τα υπόλοιπα κόμματα και πολιτικοί υπεξαιρούν χωρίς την γνώση του Λαού.
Όσον αφορά για τη δράση του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού ο οποίος αυτή τη στιγμή ντροπιάζει τον πατέρα του Ερρίκο Ντυνάν και όσους ακολούθησαν πραγματικά τις αρχές του Ανθρωπιστικού αυτού συμβόλου που εκλάπη από τον δημιουργό του, θα έπρεπε να ασχολείται με τους ανθρώπους και όχι με τα σύμβολα εξουσίας ( δημαρχείο ) που εξυπηρετούν και υπενθυμίζουν την ύπαρξη και της εικονική δύναμη των ‘ευπατρίδων / αριστοκρατών’ στους οποίους ανοικτά πλέον αναφέρθηκαν με τον αντιπρόσωπο τον Π. Μολυβιάτη, ο οποίος συντηρείται από και νέμεται από το κρατικό χρήμα επισήμως τουλάχιστον από την μεταπολίτευση, με τα οποία πληρώνει για την αμφίεση του και μόνο πολύ παραπάνω από το ετήσιο εισόδημα μίας οικογένειας της μεσαίας τάξης στην Ελλάδα. Το ίδιο ισχύει για όλους τους ‘αντιπροσώπους’ του Λαού οι οποίοι για πρώτη φορά ονομάζονται δημοσίως ευπατρίδες, κάτι το οποίο ουδέποτε είχε γίνει ανεκτό στην Ελλάδα ή από το σύνταγμα της και συνεπώς αντικατοπτρίζει ποιους πραγματικά αντιπροσωπεύουν όλοι αυτοί που καπηλεύονται και ατιμάζουν τα έδρανα της Βουλής τα οποία ο Ελληνικός Λαός θεμελίωσε με το αίμα του ενάντια σε ευγενείς της κατηγορίας τους.