Ο ανασχηματισμός είναι ένα εργαλείο το οποίο δίνεται από το δημοκρατικό σύστημα με την ίδια λογική της δυνατότητας που δίνεται σε έναν διευθύνοντα σύμβουλο μιάς εταιρείας να αντικαταστήσει κάποιον ο οποίος δεν πληρεί τις προϋποθέσεις για ένα πόστο με κάποιον άλλον.
Αυτό σημαίνει, όταν χρησιμοποιείται σωστά ότι μία θεωρία δεν έχει γίνει πράξη, άρα υπάρχουν ευθύνες που δεν φροντίστηκαν, υπηρεσίες που δεν υπηρετήθηκαν και λάθη τα οποία δεν έπρεπε να γίνουν και ως εκ τούτου αλλάζει ο ανίκανος ή δόλιος υπάλληλος με κάποιον άλλο ο οποίος είναι ικανός και σωστός.
Όμως, σαφώς αυτό δεν γίνεται ποτέ αλλά αντιθέτως χρησιμοποιείται για να δώσει μία ψευδή αίσθηση ανταπόκρισης της κυβερνήσεως στην δυσφορία ή άμεση κατακραυγή του Λαού, χωρίς να υπάρχει κανένα άλλο κίνητρο από το να εμπαιχθεί ο Λαός και να εξυπηρετηθούν ακόμα περισσότεροι από τους παράγοντες που διαιωνίζουν και επιβαρύνουν / καλλιεργούν την άκρως απολυταρχική, αντι-ανθρωπιστική και καταστροφική κοινωνική κατάσταση που βιώνουμε καθημερινώς.
Εάν μιλούσαμε για συνειδητή προσπάθεια της κυβέρνησης / των κυβερνώντων να αποκαταστήσουν την τάξη, μαζί με τον ανασχηματισμό, στον οποίον δεν θα συμπεριλαμβανόταν υπουργοί και επιτελεία τα οποία αποδεδειγμένα είχαν καταστροφική / εγκληματική δράση, θα υπήρχε και σειρά πειθαρχικών διαδικασιών ενάντια στα συγκεκριμένα άτομα τα οποία αντικαθίστανται ώστε να υπάρξει δικαιοσύνη αφ’ ενός και αποκατάσταση της τάξεως εμπράκτως αφ’ ετέρου.
Απλή αποπομπή ή αλλαγή πόστου δεν σημαίνει κατ’ αρχάς δυσμενή αντιμετώπιση των συγκεκριμένων ατόμων αλλά άκρως προστατευτική προς αυτά και ευνοϊκή αφού δεν καλούνται αν αποζημιώσουν τίποτε από αυτά τα οποία έκαναν ή δεν έκαναν, δεν τους κατακρατούνται μισθοί και ο,τιδήποτε άλλο χρειάζεται και δεν τους αφαιρείται το δικαίωμα να συμμετάσχουν στα κοινά ξανά αλλά αντιθέτως είναι σαφές ότι θα επιστρέψουν ή θα συνεχίσουν αλλού το καταστροφικό τους έργο.
Επίσης, δεν γίνονται κυρώσεις όχι μόνο σε κανέναν υπουργό αλλά ούτε και σε αυτόν ο οποίος είναι ο πλέον αρμόδιος και υπεύθυνος για την σωστή και καλή λειτουργία της κυβέρνησης, του κράτους, και των Πολιτών γενικότερα : τον πρωθυπουργό.
Σύμφωνα με τους Νόμους και το Σύνταγμα, το κράτος έχει μία διάρθρωση ακριβώς όπως μία οποιαδήποτε εταιρεία ή επιχείρηση : υπάρχει ο γενικός διευθυντής ο οποίος επιστατεί επί όλων των διευθυντών των διαφόρων τμημάτων της εταιρείας και είναι υπεύθυνος τόσο για την επιλογή των στις θέσεις αυτές όσο και για τις αποφάσεις που παίρνουν αυτοί οι διευθυντές. Ο γενικός διευθυντής αυτός είναι υπόλογος στους μετόχους της εταιρείας, δηλαδή αυτούς οι οποίοι έχουν επενδύσει τα χρήματα τους και δικαιούνται τα οφέλη από τα κέρδη της εταιρείας. Σε αυτούς ο γενικός διευθυντής παρουσιάζεται, δίνει αναφορά και αναλαμβάνει όλη την ευθύνη για ό,τι έχει συμβεί και είτε έχει αστικές είτε ποινικές κυρώσεις εάν αυτός ή κάποιοι από τους διευθυντές του δεν κάνουν την δουλειά τους ή βρεθούν ένοχοι εγκληματικών ενεργειών. Αφού δε αναλάβει τις ευθύνες και πληρώσει για ό,τι έχει συμβεί, ο γενικός διευθυντής αποπέμπεται δια παντός και θεωρείται ‘καμένο χαρτί’ στην αγορά γενικώς. ( δηλαδή, κανείς δεν τον προσλαμβάνει όχι μόνο ως γενικό διευθυντή αλλά ούτε και ως απλό υπάλληλο ).
Ο γενικός διευθυντής φοβάται πολύ τους μετόχους και πρώτη του μέριμνα είναι να τους κρατήσει ευχαριστημένους, δείχνοντας ότι κάνει την δουλειά την οποία ανέλαβε.
Το ίδιο και στο κράτος ο γενικός διευθυντής είναι ο πρωθυπουργός και είναι ο πειθαρχικώς προϊστάμενος για όλους τους υπουργούς και ως εκ τούτου υπόλογος όχι μόνο για τις δικές του πράξεις αλλά και για όλων των ανθρώπων που διάλεξε για κάθε πόστο και που διατάζει να επιστατήσουν ώστε να ακολουθηθεί η γενική στρατηγική που ο ίδιος έχει επιλέξει από όλα τα πόστα, για να οδηγηθεί συνολικά το κράτος στους στόχους που οι μέτοχοι του, ο Λαός έχει επιτάξει.
Ανάγκη να γίνει ανασχηματισμός σημαίνει ότι ο πρωθυπουργός ήδη απέτυχε παταγωδώς στους παρακάτω τομείς, όλοι νευραλγικοί και αρκετοί ο κάθε ένας για βρεθεί στα μαύρα κατάστιχα δια παντός ο υπαίτιος εάν κατορθώσει να διατηρήσει την ελευθερία του, την περιουσία του και τα πολιτικά του δικαιώματα :
1. επιλογή ανθρωπίνου δυναμικού : ο πρωθυπουργός απέτυχε πλήρως στην δοκιμασία επιλογής σωστού ανθρώπινου δυναμικού, δηλαδή των ανθρώπων οι οποίοι θα ήταν έμπιστοι και ικανοί Πολίτες με τα σωστά προτερήματα και την σωστή προϋπηρεσία που να αποδεικνύει τις ικανότητες του καθενός από αυτούς να ευεργετήσουν όχι τους εαυτούς και τους οικείους τους αλλά το κοινωνικό σύνολο στην ολότητα του.
2. επιλογή σωστής στρατηγικής : ο πρωθυπουργός απέτυχε πλήρως στην δοκιμασία επιλογής της στρατηγικής η οποία θα απέφερε ευεργετικές συνθήκες διαβίωσης για όλους τους Πολίτες ανεξαιρέτως και έδειξε ότι δεν είναι ικανός ούτε καν να αντιληφθεί το γεγονός.
3. εφαρμογή στρατηγικής : ο πρωθυπουργός απέτυχε πλήρως στο να συντονίσει και να πειθαρχήσει τους υφισταμένους του και έδειξε ότι δεν έχει καν την ικανότητα να επισκοπεί επ’ αυτών ώστε να μην περιπίπτουν σε ατασθαλίες, ανομίες, παρανομίες και εγκλήματα. Αντιθέτως έχει δείξει ότι δεν έχει καθόλου πυγμή ή επιβολή ή σθένος ώστε να μην υποκύψει στις διάφορες πιέσεις και συναλλαγές, στην ουσία γινόμενος φερέφωνο ορισμένων από τους υφισταμένους του.
4. έχει δείξει πλήρη αφερεγγυότητα και ανικανότητα εγγύησης σε σημείο που ο ίδιος να γίνεται φαιδρός όταν ‘εγγυάται’ και όλοι να είναι σίγουροι ότι η εγγύηση είναι ότι θα γίνει το αντίθετο από αυτό που λέει.
Δηλαδή, εάν υποθέσουμε ότι ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής αυτή την στιγμή δρά ‘ καλή τη πίστη’ τότε σύμφωνα με τα απλούστατα των διαγωνισμάτων και κριτηρίων επιλογής ανθρώπινου δυναμικού και ευφυΐας ο πρωθυπουργός :
1. είναι εντελώς ανίκανος στην διοίκηση επιχειρήσεων
2. είναι εντελώς ανάρμοστος και ανίκανος στην επιλογή προσωπικού
3. είναι εντελώς ανάρμοστος και ανίκανος να προστατεύσει τα συμφέροντα της επιχείρησης
4. είναι εντελώς ανάρμοστος στο να επιβάλει τον σεβασμό ως προσωπικότητα και την πειθαρχία στους υφισταμένους του
5. είναι τελείως ανεύθυνος, και δεν έχει αντίληψη της πραγματικότητας σε σημείο πλήρως εμφανές από όλους.
6. είναι άνευ ηθικής αφού δεν αισθάνεται ότι δεσμεύεται ο ίδιος από τους δικούς του λόγους και υποσχέσεις, όπως έχει εξακριβωθεί πολλάκις τα 5 τελευταία χρόνια. Επίσης, ψεύδεται κατά συρροή με την ίδια ανερυθρίαστη συμπεριφορά που είχε στην έκθεση της Θεσ/κης το 2007 μετά τις πυρκαγιές που κυριολεκτικά αποψίλωσαν τεράστιο ποσοστό της χώρας με την ανοχή / απάθεια / συναίνεση του.
Σε περίπτωση που, όπως είναι σαφέστατα πολύ πιο πιθανό, δεν δρά ‘καλή τη πίστη’ αλλά για αλλότρια και ίδια συμφέροντα ενάντια του Λαού που έχει ορκισθεί να υπηρετεί κατόπιν δικής του αιτήσεως και παράκλησης επισταμένως και με μεγάλες δαπάνες που ο λαός πληρώνει προεκλογικά για αυτόν, ο πρωθυπουργός, σύμφωνα με τα βασικά τέστ ανθρωπίνου δυναμικού και ευφυΐας :
1. είναι αντικοινωνική, νοσηρή, εγκληματική φύση σύμφωνα με το DSMIV ( εγχειρίδιο όλων των ψυχολογικών παθολογιών και νόσων )
2. είναι μετρίας στην καλύτερη περίπτωση ευφυΐας αφού δεν έχει την δυνατότητα να καλύψει τα εγκλήματα που κάνει αλλά τα αφήνει έκθετα
3. είναι θρασύς και χωρίς όρια, όπως έχει αποδείξει επανειλημμένως μέσω των διαταγών σύμφωνα με τις οποίες έχουν δράσει οι οικονομικοί του υφιστάμενοι ( βλ. υπουργεία οικονομικών, ανάπτυξης, κοινωνικών ασφαλίσεων, ειδικοί εντεταλμένοι του διοικητές / διευθυντές / γενικοί γραμματείς/ προϊστάμενοι ΔΕΚΟ και ΝΠΔΔ )
4. είναι εμφανώς ανήθικος ακόμα και για περιπτώσεις καταπάτησης του βασικού ηθικού Κώδικα ( π.χ. σεξουαλική εκμετάλλευση και εκβιασμός λόγω κυβερνητικής εξουσίας που ο ίδιος παραχώρησε και στη συνέχεια κάλυψε και επέβαλε )
5. είναι εμφανώς προστάτης εγκληματιών του κοινού Ποινικού Δικαίου ( βλ. υπεξαίρεση και άμεση κλοπή κρατικού χρήματος τόσο από ΔΕΚΟ και Ασφαλιστικά Ταμεία όσο και από συναλλαγές άκρως ζημιογόνες προς το κράτος )
6. είναι προδοτικός και ανθέλληνας τόσο κατ’ ουσίαν ( με υποκίνηση / ηθική αυτουργία, συνεργεία, συγκάλυψη και υπόθαλψη αυτών που εκποιούν εθνική περιουσία και αλλοιώνουν τις κοινωνικές συνθήκες στις οποίες διαβιούν οι Έλληνες )
Πέρα από το παραπάνω προφίλ, η συμπεριφορά του όσον αφορά την παρουσία του καθώς και την αντιμετώπιση των ευθυνών του δείχνει τεράστια δειλία αφού αφήνει άλλους να φαίνονται ως οι μόνοι υπαίτιοι για κάθε σκάνδαλο και έγκλημα και ει δυνατόν εξαφανίζεται πλήρως από την πολιτική σκηνή ( όπως στην περίπτωση Ζαχόπουλου, Βατοπεδίου, Πυρκαγιών ) μέχρι ο λαός να ‘ξεθυμάνει’ ή επικεντρωθεί η μήνη του λαού σε ένα ή δύο αναλώσιμα άτομα.
Το γεγονός ότι ο ανασχηματισμός γίνεται αυτή την ώρα και την στιγμή που ο Λαός και η μήνη του έχει αρχίσει να επικεντρώνεται στον ίδιο είναι επιβεβαίωση των παραπάνω. Το γεγονός ότι στον ανασχηματισμό τα άτομα που προέρχονται από σαφείς οικογενειακές δυναστείες από την εποχή της τουρκοκρατίας, των κοτζαμπάσηδων και της αποικιοκρατίας ( βλ. Χατζηγάκη / δυναστεία Αβέρωφ, Πετραλιά / δυναστεία Πετραλιά, Σαμαρά / δυναστεία Μπενάκη, Μπακογιάννη / δυναστεία Μητσοτάκη, κ. ά. ) δείχνει την προσπάθεια του να ικανοποιήσει αυτού του είδους τους κρατούντες και τους κύκλους από τους οποίους προέρχονται και ταυτόχρονα να προσπαθήσει να κερδίσει χρόνο κοροϊδεύοντας τον Λαό.
Επειδή έχει δείξει την αποφασιστικότητα του να παραμείνει πάση θυσία στην εξουσία και να επιβληθεί στον Λαό χωρίς καν έξυπνους ελιγμούς όπως έκαναν προκάτοχοι του τους οποίους προσπαθεί να αντιγράψει όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου, προμηνύει την μεγάλη επικινδυνότητα του για τον Λαό επειδή τελικά ο μόνος τρόπος να παραμείνει στην εξουσία νομίμως και να αποφύγει εκλογές και δημοκρατικές διαδικασίες : την δημιουργία μεγίστου / μείζονος Εθνικού προβλήματος ( εξωτερικής ή εσωτερικής φύσεως ) που θα θέσει την χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.