Τεράστια ονομάζουν τα ΜΜΕ την λεγόμενη ‘ μαύρη τρύπα’ των ταμείων του κράτους καθώς και του συνόλου του προϋπολογισμού εσόδων- εξόδων του κράτους, δηλαδή το τεράστιο έλλειμμα που παρ’ όλη την βαρύτατη σε βαθμό σκληρότητας και απανθρωπιάς φορολόγηση όλων των κοινωνικών τάξεων από την μεσαία και κάτω, αυξάνεται και πληθύνεται αντί να μειώνεται.
Οποιοσδήποτε άνθρωπος ο οποίος γνωρίζει απλή προσθαφαίρεση γνωρίζει ότι όταν έχουμε έναν άδειο κουβά και συνεχώς και με αύξοντα ρυθμό ρίχνουμε μέσα άμμο, σε κάποια φάση γεμίζει. Το πόσο γρήγορα εξαρτάται αλλά αυτό το οποίο σίγουρα δεν συμβαίνει ποτέ στον άδειο κουβά είναι να αδειάζει δυό φορές πιο γρήγορα από τον ρυθμό με τον οποίο ρίχνουμε μέσα άμμο.
Αυτό σημαίνει, εάν συμβαίνει σε ένα κουβά, ότι κάπου υπάρχει μία τρύπα ή πολλές τρύπες οι οποίες αδειάζουν τον κουβά πολύ πιο γρήγορα από ότι μπορούμε να τον γεμίσουμε.
Αν μεταφέρουμε αυτό το παράδειγμα στο κράτος και παρομοιάσουμε με τον κουβά μας το ταμείο του κράτους δεν μπορούμε να παρομοιάσουμε τα διάφορα ταμεία, συνταξιοδοτικούς οργανισμούς, πετρελαιακές τιμές και παρόμοιους αποδέκτες του κρατικού χρήματος ως τρύπες του κουβά διότι δεν είναι τρύπες αλλά μικρότερα κουβαδάκια τα οποία και αυτά γεμίζουν. Και τα κουβαδάκια αυτά γεμίζουν όχι μόνο από τον μεγάλο κουβά του κράτους αλλά και από τις εισφορές, τέλη, ειδικές φορολογήσεις και τιμολογήσεις που επιβάλλεται στον Λαό ακριβώς για να γεμίσει ο Λαός τα κουβαδάκια αυτά και όχι το κράτος. Ο κουβάς του κράτους δεν γεμίζει από αυτά τα κουβαδάκια αλλά από την καθαρή φορολογία του κράτους η οποία είναι έμμεση ( π.χ. ΦΠΑ, διόδια ) και άμεση ( φόρος επί του εισοδήματος, τέλη κυκλοφορίας, τέλη κληρονομιάς / ακινήτων, κλπ ), χωρίς να υπολογίσουμε και άλλους πόρους από διεθνείς οργανισμούς, και άλλα συγκεκριμένα επιχειρησιακά σχήματα.
Βλέπουμε λοιπόν ότι σε όλα τα κουβαδάκια μπαίνει άμμος και ξεχωριστά μπαίνει άλλη άμμος στον μεγάλο βασικό κουβά του κράτους. Ακόμα και στην περίπτωση που το μικρό κουβαδάκι πρέπει να δώσει άμμο, η περισσότερη άμμος που πρέπει να δώσει ήδη έχει μπεί από τις εισφορές του Λαού σε βαθμό που να μην δικαιολογεί τέτοια τέλεια πτώχευση ενόσω οι εισφορές που απαιτεί συνεχίζονται να καταβάλλονται και να αυξάνονται.
Ερχόμαστε λοιπόν στις τρύπες. Οι τρύπες διαφέρουν από τα κουβαδάκια διότι δεν έχουν πάτο και άρα ποτέ δεν πρόκειται ούτε να κορεσθούν ούτε και να κλείσουν διότι όσο πιο πολύ άμμος περνάει ( δηλαδή χρήμα ) τόσο μεγαλύτερη γίνεται η διάμετρος της τρύπας. Στην μεταφορά του κράτους από το παράδειγμα του κουβά που έχει τρύπες, τρύπες θα ονομάσουμε όχι κάποια απρόσωπη οικονομική κρίση αλλά πολύ συγκεκριμένα άτομα που υπάρχουν και νέμονται οργανισμούς ειδικά σχεδιασμένους, όπως μπορούμε να δούμε σε διάφορα ΦΕΚ να απορροφούν τεράστια ποσά του κρατικού εισοδήματος χωρίς να δίνουν ουσιαστικά λογαριασμό διότι ακόμα και εάν βρεθούν υπόλογοι τα χρέη ή οι υπεξαιρέσεις τους παραγράφονται καθώς και ο,τιδήποτε άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί, ξεκινώντας από φοροαπαλλαγές σε εφοπλιστές, μεγιστάνες, διοικητές, προέδρους πολιτιστικών και αθλητικών σωματείων / συλλόγων / εκδηλώσεων, ειδικά κίνητρα για επενδύσεις σε επιχειρήσεις που νέμονται ιδιώτες αλλά πλήρη ευθύνη φέρει το κράτος ( π.χ. ΔΕΗ, ΕΠΑΕ, διόδια, πολιτιστικά / πολιτικά / προσωπικά ιδρύματα, όπως π.χ. ίδρυμα Μητσοτάκη / Παπανδρέου / Καραμανλή / Μερκούρη, κλπ, κ.ά. ), ειδικά οικονομικά πλαφόν και μέτρα για κατασκευαστικές εταιρείες, ειδικά μέτρα και σχεδόν πλήρη φοροαπαλλαγή για ναυτιλιακές εταιρείες καθώς και παχυλές επιχορηγήσεις οι οποίες δεν ελέγχονται εάν επιχορηγούνται σωστά, ειδικές αναθέσεις σε εκδοτικούς οίκους πανάκριβων εκτυπώσεων φυλλαδίων / εντύπων και βιβλίων ( αντί να δημιουργηθούν κρατικές θέσεις εργασίας για όλα αυτά τα επαγγέλματα ) παρ’ όλο που το κράτος διαθέτει εκτυπωτικά μηχανήματα και υποδομές, πλήρης ανάληψη του βάρους του τεράστιου οικονομικού κόστους για ανέγερση νοσοκομείων, γηπέδων και άλλων κτιρίων τα οποία είναι ιδιόκτητα από πάμπλουτους ανθρώπους οι οποίοι έχουν τον πλήρη έλεγχο και εκμετάλλευση τους χωρίς δέσμευση στο κράτος αντί να επενδύσει τα χρήματα αυτά για να επανδρώσει τα κρατικά νοσοκομεία στα οποία πεθαίνουν Έλληνες Πολίτες λόγω ελλείψεως προσωπικού την στιγμή που πτυχιούχοι γιατροί μαστίζονται από την ανεργία και τελούν όμηροι των διοικητών των πανεπιστημιακών και κρατικών νοσοκομείων για το εάν θα τους δοθεί η δυνατότητα να ασκήσουν το επάγγελμα / λειτούργημα που τόσο πάσχισαν να σπουδάσουν.
Δηλαδή η ‘μαύρη τρύπα’ της οποίας μόνο μέρος έχουμε ακόμα εξερευνήσει δημιουργείται αντισυνταγματικά και ενάντια στα ανθρώπινα δικαιώματα από τους ίδιους τους κρατικούς οργανισμούς μέσω καταχρηστικών και αντισυνταγματικών νόμων φτιαγμένων από τα συγκεκριμένα άτομα των διαφόρων πολιτικών οικογενειών που αναρριχώνται περιοδικά σε κυβερνητικές θέσεις καθώς και από σωρεία υπουργικών αποφάσεων και ενεργειών άνευ καλύψεως νόμου με τις οποίες μοιράζουν χιλιάδες, εκατοντάδες, εκατομμύρια και δισεκατομμύρια ευρώ σε διάφορους αποδέκτες οι οποίοι είναι και αυτοί που λαμβάνουν μέρος και οργανώνουν τους διάφορους ‘φιλανθρωπικούς / πολιτιστικούς / αθλητικούς’ οργανισμούς / χορούς / γεύματα / εράνους για να μαζέψουν από τον Λαό που ήδη τον έχουν απομυζήσει χρήματα προσχηματικά για άλλους Πολίτες οι οποίοι δικαιούνται πλήρη κάλυψη και αποκατάσταση από την Πολιτεία, χωρίς να χρειάζεται αν ζητιανεύουν από τους συμπολίτες τους.
Τα πάντα όσα εκθέσαμε είναι αποδείξιμα και εμπεριστατωμένα με αναφορές από το πόθεν έσχες των πολιτικών και των οικογενειών τους, από τα βιογραφικά τους σημειώματα καθώς και κρατικά έγγραφα όπως ΦΕΚ και νομοθεσίες καθώς και μία εμπεριστατωμένη έρευνα των βιογραφικών των λεγομένων ‘επιφανών’ προσωπικοτήτων και ευεργετών.
Λόγω έκτασης θα αναφέρουμε στο επόμενο άρθρο νέων μόνο ένα παράδειγμα το οποίο είναι και επίκαιρο και όλα τα υπόλοιπα παραδείγματα θα υπάρχουν πολύ σύντομα στους τομείς ενημέρωσης.