Σε κάθε μυθοπλασία φουτουριστικής ολοκληρωτικής κοινωνίας με καθολικό έλεγχο του Λαού, παρουσιάζεται πανταχού παρούσα σε κάθε ιδιωτικό και κοινόχρηστο χώρο η προπαγάνδα του καθεστώτος και ο έλεγχος της σκέψης μέσω απομόνωσης διαφόρων ειδών. Αυτό εφαρμόζεται πλήρως στις πραγματικές κοινωνίες παγκοσμίως μέσω της διασκέδασης, δηλαδή των μαζικών τρόπων διασκέδασης που προβάλλονται ως οι σωστοί και προοδευτικοί / μοντέρνοι / ‘in’.
Ανέκαθεν ο τρόπος με τον οποίο διασκέδαζε ο κόσμος αντανακλούσε το επίπεδο διανόησης, κριτικής σκέψης και κοινωνικής δύναμης που διαχειριζόταν ανά κοινωνική τάξη. Δηλαδή, το πόσο ξοδεύει ο Άνθρωπος τον ελεύθερο του χρόνο με το να είναι μόνο δέκτης και παθητικός πομπός είναι άμεσα ανάλογο με το πόσο έχει κοινωνική ισχύ ως προσωπικότητα. Με τον όρο κοινωνική ισχύ εννοούμε την δυνατότητα ενός Ανθρώπου ή μιας ομάδας να επηρεάσει άλλους Ανθρώπους ή κοινωνικές καταστάσεις με τις πράξεις του. Η διασκέδαση στην κοινωνία τώρα ( δηλαδή η ποπ μουσική, οι δημοφιλείς ταινίες, οι δημοφιλείς τρόποι διασκέδασης με φίλους, τα δημοφιλή βιβλία και το ραδιόφωνο και η τηλεόραση ) συμβάλλει στην πολιτική με το να καλλιεργεί παθητικότητα, κατάθλιψη, αδράνεια, αλλοτρίωση και απομόνωση στα άτομα ενώ ταυτόχρονα ενσταλλάσσει την πολιτική προπαγάνδα που θα επιτρέψει στο πολιτικό σκηνικό όπως το περιγράψαμε να υπάρξει.
Συγκεκριμένα, στην τωρινή εποχή υπάρχει συνεχής καλλιέργεια σε βαθμό υδροκεφαλισμού της αφοσίωσης του ατόμου σε έναν μόνο τομέα : την σεξουαλικότητα μόνο όμως σε μορφή καταναλωτισμού, δηλαδή όχι μόνο σπρώχνεται ο Άνθρωπος από την πιο τρυφερή ηλικία να ασχολείται με τρόπους και αγαθά που θα του επιτρέψουν την προσέλκυση σεξουαλικών συντρόφων αλλά και ωθείται στο να υπερ-καταναλώνει σεξουαλικούς συντρόφους μέχρι το τέλος της ζωής του. Τα πάντα που προσφέρονται για διασκέδαση και χαλάρωση περιστρέφονται γύρω από αυτό, από τους στίχους των τραγουδιών έως τις δημοφιλείς ταινίες ( δεν νοείται ταινία χωρίς πληθώρα σεξουαλικών σκηνών ή τουλάχιστον αφιέρωση χρόνου σε ανάλυση ερωτικών / σεξουαλικών σχέσεων ), τις συζητήσεις προβλημάτων και την θεματολογία των best seller βιβλίων. Τα έργα που δεν κατηγοριοποιούνται έτσι πέφτουν στην δεύτερη μεγάλη κατηγορία ή οποία είναι συναφής με την πρώτη και αφορά την μεγάλη επιθετικότητα και μαθαίνει τον Άνθρωπο να επιδιώκει και να περιμένει απόπειρες επιβολής και υποταγής στις Ανθρώπινες σχέσεις για να μπορέσει να τις εκτιμήσει και να τις επεξεργαστεί.
Το παραπάνω προφίλ το οποίο ενσταλλάσσεται και διδάσκεται στον Άνθρωπο μέσω της διασκέδασης είναι άκρως πολιτικό διότι μαθαίνει στον Άνθρωπο να περιμένει και ίσως και να επιδιώκει στην περίπτωση της ηγεσίας να του γίνει αισθητή μόνο εάν υπάρξει επιβολή, επιθετικότητα και κατάχρηση αλλιώς δεν αισθάνεται ότι έχει πληρωθεί η σχέση και συνεπώς την απορρίπτει. Δηλαδή με άλλα λόγια μαθαίνει να μην μπορεί να υπάρχει και να λειτουργεί σε περιβάλλον πραγματικής Δημοκρατίας.
Το παραπάνω είναι άμεση εφαρμογή των πιο κλασσικών ψυχολογικών μεθόδων μάθησης ( behavioural learning treatment ).
Σε παλαιότερες εποχές, που υπήρχε υψηλή πολιτικοποίηση στον Λαό και διεκδικήθηκαν και κατακτήθηκαν πολλά κοινωνικά Δικαιώματα και προστασίες, υπήρχε και πάλι αυτό το είδος της διασκέδασης αλλά ταυτόχρονα / παράλληλα υπήρχε και ένα άλλο επίπεδο όπου ο Άνθρωπος ( και συνεπώς οι ταινίες, τα τραγούδια, τα βιβλία, οι συγκεντρώσεις, ο τρόπος διασκέδασης με φίλους ) επέτρεπε την ύπαρξη κριτικής σκέψης και ενασχόλησης με θέματα που άπτονταν της κοινωνίας και του τρόπου βελτίωσης της, δηλαδή ήταν πολιτικοποιημένη η διασκέδαση ( π.χ. στην Ελλάδα οι επιθεωρήσεις πρίν την δικτατορία ήταν αμιγώς πολιτικοποιημένες χωρίς ίχνος βωμολοχίας ή καταφυγής σε κατώτατης ποιότητας χιούμορ bourlesque που δεν κάνει καμμία κοινωνική προσφορά παρά μόνο καλλιεργεί την επιθετικότητα, ικανό ποσοστό ταινιών του Ελληνικού κινηματογράφου ιδιαίτερα πρίν την δικτατορία σκιαγραφούσαν και ασκούσαν κριτική επί κοινωνικών καταστάσεων και προβλημάτων, λαϊκά άσματα με θεματολογία πολιτικής κριτικής δημιουργούνταν σε ικανή συχνότητα μαζί με τα ερωτικά τα οποία και αυτά είχαν όρια, κοινωνική υπόσταση και ταυτότητα, κ. ά. ).
Δηλαδή, ο πιο ισχυρός μοχλός ελέγχου του Ανθρώπου ως κοινωνικό ον και συνεπώς ως πολιτικό ον είναι ο ίδιος ο Άνθρωπος εάν πεισθεί ή μάθει να παραιτείται από την πολιτική του δυνατότητα και δεν μπορεί να συνάψει καμμία σχέση υγιή, δηλαδή μία στην οποία να μην είναι ούτε εξουσιαστής ούτε εξουσιαζόμενος αλλά ισότιμος συνεργάτης με σαφή όρια, Δικαιώματα, Υποχρεώσεις και Ευθύνες.
Και ο πιο εύκολος τρόπος να αναθρέψεις τέτοιου είδους ανολοκλήρωτους Ανθρώπους είναι να τους κάνεις συνεχή πλύση εγκεφάλου όπως περιγράφηκε παραπάνω ενώ ταυτόχρονα τους στερείς την πραγματική εκπαίδευση και το πλήρες φάσμα των εμπειριών ( όχι σεξουαλικών αλλά υπαρξιακών σε όλα τα επίπεδα ) που ένας Άνθρωπος πρέπει να έχει για να μπορεί να σκέφτεται.
Στα προσεχή άρθρα θα εκθέσουμε το πώς αυτό επιτυγχάνεται στην εκπαίδευση και στον έλεγχο των εμπειριών.