Ένα διαχρονικό και σύνηθες φαινόμενο της λεγόμενης ‘pop’ κουλτούρας είναι η χρήση και κατάχρηση εννοιών και μεθοδολογιών από τον τομέα της πραγματικής επιστήμης. Πραγματική επιστήμη είναι η διαδικασία ανεύρεσης της αλήθειας με στόχο την βελτιστοποίηση της ποιότητας ζωής του ευρέως κοινού, ασχέτως της γνωστικής περιοχής που εστιάζει ο κάθε πραγματικός επιστήμονας.
Σε αντίθεση με αυτό η ποπ κουλτούρα εστιάζει στην ικανοποίηση του πλέον αρχέγονου και αρνητικού κινήτρου που μαστίζει την ανθρωπότητα : της αλαζονικής απαίτησης καταπίεσης / καταπάτησης ενός από τον άλλον. Επειδή αυτό είναι ειδεχθές αλλά ακόμα αποτελεί ανάγκη ( ομολογημένη ή ανομολόγητη ) όλων των μη εξελιγμένων γνωσιακά, πολιτισμικά και υπαρξιακά ανθρώπων ασχέτως εθνότητας, κοινωνικής τάξης και εκπαίδευσης, η ποπ κουλτούρα είναι αυτή που έχει επιστρατευθεί για να βρει εύσχημους τρόπους να δικαιολογήσει γιατί κάτι αποκρουστικό είναι μάλλον καλό και θεμιτό : δηλαδή, την πλήρη στρέβλωση κάθε αρχής και αξιώματος.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που μπορούμε να αναφέρουμε αλλά θα εστιάσουμε στο πλέον επίκαιρο και άκρως επικίνδυνο θέμα του ρατσισμού – περιθωριοποιήσεως όσον αφορά την ύπαρξη λαθρομεταναστών – μεταναστών – προσφύγων στην Ελλάδα και την αντιμετώπιση των από τους Έλληνες.
Εδώ και 10 τουλάχιστον χρόνια υπάρχει μία συνεχής προπαγάνδα μέσω κάθε φορέα της ποπ κουλτούρας ( τραγούδια / τραγουδιστές, ειδήσεις / δημοσιογράφοι, περιοδικά / έντυπος τύπος, συγγραφείς για παιδιά και μεγάλους, κλπ. ) και της εκκλησίας προς υποστήριξη της τεράστιας εισροής ανεξέλεγκτων ατόμων πάσης ηλικίας με έναν τρόπο άκρως επιθετικό και απαιτητικό ο οποίος από μόνος του απαγορεύει μια φυσιολογική διαδικασία ένταξης του κάθε μετανάστη ( λαθραίου ή όχι ) στην γηγενή κοινωνία και την γηγενή κουλτούρα. Ένα ολόκληρο κράτος φέρεται να δίνει προτεραιότητα και προστασία σε άτομα που δεν είναι Πολίτες ούτε κυνηγιούνται από πολιτικά καθεστώτα τρίτων κρατών σε βαθμό που ξεπερνά τις διατάξεις των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που οφείλει να ακολουθεί και που υπονομεύει και καταπατεί τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και το καλώς έχειν των Πολιτών που έχει ορκιστεί να υπηρετεί ως πρώτη προτεραιότητα.
Συγκεκριμένα, ένα πραγματικό Κράτος Δικαίου που όντως νοιάζεται και για τους Πολίτες του και για τους Ανθρώπους γενικότερα οφείλει να προστατεύει τα δικαιώματα των Πολιτών του σε πρώτη προτεραιότητα. Μετανάστες, λαθραίοι και μη, δεν μπορούν να έχουν Πολιτικά Δικαιώματα ούτε μπορούν να επιτίθενται ή να προσβάλλουν την κουλτούρα, το θρήσκευμα και τις επιδιώξεις του Λαού από τον οποίο επιζητούν φιλοξενία. Το πραγματικό Κράτος Δικαίου οφείλει να προστατεύει τόσο τους Πολίτες του όσο και τους ίδιους τους μετανάστες με το να μην επιτρέπει να υπάρχει πληθυσμός τέτοιος που να εξαναγκάζεται να ανταγωνίζεται τον γηγενή πληθυσμό σε σημείο τριβής. Αντιθέτως, αυτός ο οποίος θα έπρεπε να είναι υπεύθυνος για τα άτομα αυτά είναι τα κράτη στα οποία τα άτομα αυτά είναι Πολίτες και οφείλουν να τολμήσουν να απαιτούν τα δίκαια τους από τα κράτη που όντως τους ανήκουν.
Το Κράτος Δικαίου έχει ευθύνη να κάνει διαβήματα στις χώρες αυτές από τις οποίες πραγματοποιείται η εισροή και να απαιτήσει άμεση λύση των όποιων συνθηκών / προβλημάτων προκαλούν την τεράστια αυτή μετανάστευση. Κράτη τα οποία επιτρέπουν τέτοιου είδη κινήσεις πληθυσμών οι οποίες στην ουσία μεταθέτουν την ευθύνη της συντήρησης των Πολιτών τους σε άλλα κράτη είναι το λιγότερο ανεύθυνα ή συμμέτοχοι σε στρατηγικές εχθρικές προς τα συγκεκριμένα αυτά άλλα κράτη.
Φυσικά αυτού του είδους η αντιμετώπιση και πολιτική, που είναι και ανθρωπιστική και αντάξια του πνεύματος της Ελλάδας ( χρήση ερεθισμάτων ή ευκαιριών για εξάπλωση της ειρήνης και της ορθότητας ), θα προϋπέθετε ηγεσία και κρατικό μηχανισμό που δεν θα ήταν προδοτική και εχθρική προς τον Ελληνικό Λαό και την κουλτούρα του. Μία τέτοια ηγεσία και κρατικός μηχανισμός όπως αυτή που υπάρχει τα τελευταία 17 χρόνια ( και όχι μόνο ) η οποία επιδιώκει την πλήρη διάβρωση και εξάρθρωση της Ελλάδας σε όλα τα επίπεδα ( από το οικονομικό μέχρι το πολιτισμικό ) επιτρέπει και χρησιμοποιεί πέρα από την έλλειψη εφαρμογής των Νόμων και την κακή αστυνόμευση ( όχι ελλειπή αστυνόμευση ) την ποπ κουλτούρα η οποία εμποδίζει και παροπλίζει ατομικά τον κάθε Πολίτη στο θέμα της αυτοπροστασίας και της ορθότητας.
Το πρώτο όπλο της ποπ κουλτούρας είναι η εσκεμμένα λάθος εφαρμογή ορισμών σε έννοιες και συνεπώς η λάθος κατηγοριοποίηση εννοιών και καταστάσεων από το ευρύ κοινό, γεγονός το οποίο οδηγεί πολύ λογικά σε διαφορετική αντιμετώπιση καταστάσεων πλήρως αδόκιμη σε αντικειμενικό επίπεδο.
Η ποπ κουλτούρα ονομάζει μετανάστες όλα αυτά τα άτομα τα οποία εισρέουν από τα τουρκικά παράλια στην Ελλάδα, με λαθραίες μεθόδους και αμφίβολες σχέσεις με τρίτους οι οποίοι φέρονται ως εκμεταλλευτές – δουλέμποροι.
Όμως, ο μετανάστης είναι ανεξάρτητος Άνθρωπος ο οποίος ακόμα και εάν δεν έχει νόμιμη άφιξη επιδιώκει την νομιμότητα και την εναρμόνιση με τον γηγενή πληθυσμό με στόχο την καλυτέρευση της ζωής του από έναν μηχανισμό – κουλτούρα που δεν επιδιώκει να καταστρέψει αφού είναι το σωσίβιο σωτηρίας του. Επίσης, ένας μετανάστης κατ’ εξοχήν είναι άκρως αδύναμος οικονομικά κατά τη διάρκεια της μετανάστευσης του. Εάν ένας επίδοξος μετανάστης μπορούσε να μαζέψει χιλιάδες δολάρια σε χώρες που το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι μερικές εκατοντάδες, σαφώς δεν θα χρειαζόταν να μεταναστεύσει ή τουλάχιστον όχι με τις συνθήκες μετανάστευσης που προσφέρουν οι εκμεταλλευτές – δουλέμποροι. Άρα λοιπόν είναι αφελές αν όχι γελοίο να θεωρούμε ότι είναι μετανάστες τα άτομα τα οποία έρχονται στην χώρα μας με αυτόν τον τρόπο.
Ο πρόσφυγας, όπως επιδιώκουν να ονομάσουν τα άτομα αυτά τώρα, είναι ένα άτομο που φεύγει είτε λόγω πολιτικής διώξεως είτε λόγω πολέμου. Και πάλι το άτομο αυτό διακατέχεται από την ανάγκη προστασίας και άρα δεν είναι εχθρικό ούτε υπονομευτικό στον μηχανισμό – κράτος – Λαό που του προσφέρει άσυλο αλλά είναι πλήρως συνεργάσιμο και εάν θέλει να επιδοθεί σε ακτιβισμό είναι με στόχο την καλυτέρευση των συνθηκών στην χώρα προέλευσης του και όχι αλλού, φυσικά με στόχο τον επαναπατρισμό του. Ως Λαός γνωρίζουμε την ανάγκη επαναπατρισμού προσφύγων που εκριζώθηκαν από τέτοιες συνθήκες, τόσο από τα άσματα του Λαού μας για αυτές τις περιπτώσεις όσο και για την πού πραγματική λαχτάρα ακόμα και των απογόνων προσφύγων της Μικρασιατικής καταστροφής, της απόβασης της Κύπρου και της γενοκτονίας των Ποντίων να επιστρέψουν στα Πάτρια εδάφη τους ακόμα και τώρα εάν τους δινόταν η ευκαιρία.
Εάν όχι μετανάστες ή πρόσφυγες τι είναι αυτοί οι άνθρωποι που εισρέουν σε κύματα ;
Η εχθρότητα με την οποία φέρονται από την αρχή, το εύρος των απαιτήσεων που ένας Έλληνας Πολίτης δεν τολμάει να έχει ενώ είναι Πολίτης της χώρας του, το ύψος της εγκληματικότητας καθώς και το γεγονός ότι προκαλούν τρομοκρατία στους γηγενείς Πολίτες όπως πολλάκις έχει παρουσιαστεί στην επικαιρότητα δεν υποδεικνύει ούτε μετανάστες ούτε πρόσφυγες, ορθά παραδείγματα των οποίων μπορούμε να δούμε στις περιπτώσεις τόσο του Ελληνικού κύματος μετανάστευσης στην Γερμανία όσο και στο αντίστοιχο της Αμερικής και της Αυστραλίας.
Η εχθρότητα και το προφίλ που μόλις περιγράψαμε παραπέμπει σε δύο κατηγορίες ανθρώπων, που δεν είναι απλοί εγκληματίες : αφ’ ενός παραπέμπει σε στρατιωτικά τάγματα και αφ’ ετέρου σε επιθετικό εποικισμό όπως ο εποικισμός που πραγματοποιήθηκε από τους Άγγλους στις διάφορες αποικίες τους και τους Αμερικανούς στην Βόρεια Αμερική η οποία ήταν ( και κατ’ ουσίαν είναι ) ιδιοκτησία και ιστορική γαία των Βορειοαμερικανικών νομαδικών Φυλών και Πολιτισμών που εμείς λάθος ονομάζουμε ‘Ινδιάνους’. Η εξάλειψη τους και ο περιορισμός τους σε καταυλισμούς ενώ ήταν οι κύριοι της συγκεκριμένης Ηπείρου δείχνει ακριβώς πώς λειτουργεί μία κατ’ ουσίαν πολεμική επιχείρηση η οποία όμως ποτέ δεν ονομάζεται έτσι.
Άρα λοιπόν οι άνθρωποι αυτοί μπορούν να ονομασθούν μόνο εισβολείς και εποικιστές οι οποίοι προστατεύονται από ένα προδοτικό κράτος το οποίο από το 1992 χρησιμοποιεί την αστυνομία για να προστατέψει και να περιφρουρήσει την παραπάνω διαδικασία απειλώντας τους Έλληνες Πολίτες είτε με τον χαρακτηρισμό του ρατσιστή είτε με αντίποινα μαφιόζικου τύπου ή νομικού τύπου.
Ο ρατσισμός και η περιθωριοποίηση :
Η ποπ κουλτούρα επίσης στοχοποιεί τον γηγενή Ελληνικό πληθυσμό ως ρατσιστές που περιθωριοποιούν τα ‘θύματα’ που είναι οι ‘μετανάστες’ : τα άτομα δηλαδή αυτά που περιγράψαμε παραπάνω.
Όμως ο ρατσισμός, μας λέει η πραγματική επιστήμη, είναι πράξη αβάσιμης διαφοροποίησης σε βάρος μιας κοινωνικής ομάδας λόγω γνωρισμάτων που δεν άπτονται των παραμέτρων της κατάστασης γύρω από την οποία γίνεται η διαφοροποίηση. Ρατσισμός δηλαδή είναι να προτιμηθεί ένας Έλληνας Πολίτης από έναν άλλον επειδή είναι π.χ. Χριστιανός ενώ ο άλλος είναι Εβραίος ή Μουσουλμάνος ενώ τα προσόντα τους για εργασία είναι τα ίδια και η κουλτούρα των τριών κατηγοριών δεν παίζει κανένα ρόλο ούτε στην απόδοση ούτε στον γενικό αντίκτυπο κοινωνικά ( δηλαδή, εάν από δύο χειρούργους προτιμηθεί ο Χριστιανός χωρίς αυτός να είναι ο καλύτερος, έχουμε ρατσισμό. Εάν από δύο δασκάλους για Χριστιανική κοινωνία προτιμηθεί ο Χριστιανός δεν υπάρχει ρατσισμός αλλά απλή ανάγκη συγκεκριμένων γνωρισμάτων που εξυπηρετούν καλύτερα τον στόχο. Και πάλι ανάλογα με τα άτομα και τον διδακτικό στόχο το παράδειγμα μπορεί να χρειάζεται διαφοροποίηση αλλά αυτή είναι η βασική έννοια ).
Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχουμε ρατσισμό διότι σε ένα Ελληνικό Κράτος είναι λογικό και αναμενόμενο να επιβάλλεται η προτεραιότητα των Ελλήνων Πολιτών στις πηγές και παροχές του κράτους σε σχέση με τους όποιους μετανάστες / πρόσφυγες. Είναι η ίδια ακριβώς περίπτωση των παιδιών μιας οικογένειας και των φιλοξενουμένων παιδιών : τα παιδιά της οικογένειας είναι αυτά με την πρώτη προτεραιότητα και πρόσβαση και στα παιδιά αυτά έχει η οικογένεια υποχρέωση να προσφέρει και να διατηρεί το καλό επίπεδο ζωής τους. Τα φιλοξενούμενα παιδιά δεν είναι υιοθετημένα τέκνα ( οπότε και τα τέκνα αυτά οφείλουν πίστη και ακολουθία στην οικογένεια σε όλα τα επίπεδα ) αλλά περιστασιακοί επισκέπτες. Αφού οι ανάγκες των παιδιών έχουν ικανοποιηθεί τότε ικανοποιούνται οι ανάγκες των φιλοξενουμένων. Εάν οι συνθήκες δεν επιτρέπουν στην οικογένεια να συντηρήσει φιλοξενούμενους χωρίς να μειώσει το καλό επίπεδο ζωής των παιδιών της, το Ανθρωπιστικό είναι ( και για τα παιδιά της και για τους φιλοξενούμενους ) να αρνηθεί φιλοξενία και να παραπέμψει αυτόν που την επιζητεί στις οικογένειες που μπορούν να την δώσουν ή στους γονείς που δημιούργησαν τα παιδιά αυτά.
Ο μόνος ρατσισμός που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι ενάντια στους Έλληνες και παρά το Σύνταγμα των Ελλήνων. Είναι πρωτοφανές πως το Σύνταγμα της δικής μας χώρας περιφρονείται από αυτούς που ορκίστηκαν να το τηρούν ενώ διατυμπανίζουν τον σεβασμό τους σε Συντάγματα άλλων χωρών που δεν οφείλουν να λαβαίνουν υπόψη και δεν τους αφορούν, όπως το Σύνταγμα των Σκοπίων.
Η εχθρότητα που διαφαίνεται πλέον, μετά από 17 χρόνια στον κάθε Έλληνα Πολίτη προς τους ‘μετανάστες’ είναι προϊόν της κάκιστης και με δόλο σχεδιασμένης μεροληπτικής πολιτικής του κράτους που επιδιώκει να δείχνει συνεχώς στους Έλληνες ότι η καθημερινή ποιότητα ζωής τους έχει υποβαθμιστεί από την ύπαρξη των μεταναστών αυτών και δεν υπάρχει καμμία πρόθεση κρατικής παρέμβασης για επανόρθωση της κατάστασης. Είναι άκρως λογική και καμμία σχέση δεν έχει με ρατσισμό αφού το ίδιο θα συνέβαινε με οποιοδήποτε κοινωνικό σύνολο ( Ελληνικής Εθνότητας και μη ) λάμβανε εμφανώς την θέση των μεταναστών : εάν προβαλλόταν η μεροληπτική διαχείριση των βουλευτών, υπουργών, αξιωματούχων και άλλων πολιτικών με τον ίδιο τρόπο, η εχθρότητα και έλλειψη ανοχής των από τους Έλληνες θα ήταν πρωτοφανής, γεγονός το οποίο το γνωρίζουν και γι’ αυτό χρησιμοποιούν δημοσιογράφους όπως ο Μ. Τριανταφυλλόπουλος, ο Ν. Χατζηνικολάου, ο Ν. Ευαγγελάτος, ο Κ. Χαρδαβέλλας, κ. ά., καθώς και διάφορες εκπομπές δήθεν ποιοτικής σάτιρας και αντίστασης όπως του Λ. Λαζόπουλου για να αποπροσανατολίσουν την προσοχή σε θέματα που τους θέτουν σε δευτερεύουσα θέση σε σχέση τους πρωταγωνιστές των θεμάτων αυτών.
Τέλος, ας απαντήσουμε και μια λογική ερώτηση η οποία δημιουργείται από την σωστή κατηγοριοποίηση των δήθεν μεταναστών / προσφύγων ως εποικιστές και εισβολείς : και γιατί να θέλουν να εισβάλουν και να εποικίσουν την Ελλάδα ;
Έχει πολλάκις ειπωθεί από αυτούς που επηρεάζουν την παγκόσμια τάξη ότι οι Έλληνες είναι ένας απρόβλεπτος και επικίνδυνος Λαός ο οποίος έχει αποδείξει ότι μπορεί να αναδείξει συνοχή και σθένος σε ανύποπτο χρόνο ώστε να διατηρήσει την ανεξαρτησία που θα του επιτρέπει τις δικές του διεργασίες. Αυτό επίσης το οποίο διαθέτει ο Λαός αυτός είναι η αίγλη του παρελθόντος και το κύρος της μοντέρνας επιβίωσης του μέχρι και σήμερα με διαφόρων ειδών επαναστάσεις που η ελλειπής εκπαίδευση απαγορεύει στους Έλληνες να θυμούνται ή να γνωρίζουν. Η Ιστορία έχει επίσης δείξει ότι το Ελληνικό πνεύμα είναι μεταδοτικό, και διαθέτει τους σπόρους της Ελευθερίας κατ’ αρχάς του πνεύματος. Αυτά είναι πράγματα που πρέπει αν εκλείψουν ώστε να μπορέσει να γίνει επανορισμός της ιστορίας με διαφορετική καταγραφή ( βλ. Σκόπια, Τουρκία, Βουλγαρία, κλπ ) και να επέλθει η παγκοσμιοποίηση με τον τρόπο που επιδιώκουν οι μεγάλες πολυεθνικές. Η τοποθεσία της Ελλάδος επίσης και ο πλούτος των εδαφών της δεν επιτρέπει την απομόνωση και περιθωριοποίηση του κράτους από την διαδικασία της παγκοσμιοποίησης, γεγονός που καθιστά απαραίτητη την αλλοίωση σε επίπεδο εξαφάνισης του πληθυσμού σε όλους τους τομείς : οργανικό, οικονομικό, πολιτισμικό.