Πολλοί από τους πλέον σκεπτόμενους κοινωνικούς αναλυτές ανά τους αιώνες είχαν πεί με διάφορους τρόπους την εξής αλήθεια : ο άνθρωπος αντιστέκεται στην καταπίεση που έχει την ταμπέλα της καταπίεσης αλλά σκύβει το κεφάλι όταν η καταπίεση έχει ταμπέλα δημοκρατική ή φιλελεύθερη.
Όσο λοιπόν η κάθε ενέργεια καταπίεσης, εγκλήματος κατά του Λαού, αντιανθρωπισμού και ασυδοσίας γίνεται στο όνομα της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και της Ασφάλειας τότε όλες οι δικτατορικές και απάνθρωπες τακτικές θα γίνονται δεκτές από έναν Λαό που θα τον χαρακτηρίζει η κατάθλιψη και η νωθρότητα αφού θα πιστεύει ότι η κόλαση στην οποία ζεί είναι δημοκρατική.
Από την στιγμή που η ουσία είναι αυτή στην οποία ο Λαός στηρίζεται για να δράσει αντί για την κάθε ταμπέλα, και να αφήνει τους χαρακτηρισμούς να έπονται των γεγονότων ώστε να είναι και αντικειμενικοί ή να στηρίζονται σε δεδομένα οπότε πάλι να είναι αντικειμενικοί τότε θα έχουμε πραγματικά εισέλθει στο πρώτο βήμα προς την πραγματική Δημοκρατία, Ελευθερία, Ανθρωπισμό και Ασφάλεια.
Αυτή την εποχή και από την πρώτη φορά που ακούστηκε στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης η λέξη λιτότητα βιώνουμε το εξής παράλογο σκηνικό το οποίο μας παρουσιάζεται μέσω της προπαγάνδας ως λογικό, ακριβώς όπως ο σχιζοφρενής παρανοϊκού τύπου παρουσιάζει ως λογική την ασύνδετη ζεύξη άσχετων ιδεών για να πλάσει τον κόσμο που εξυπηρετεί τις διάφορες τάσεις του και ανασφάλειες του : ότι ο Λαός θα πρέπει να σπαράζεται οικονομικά και συνεχώς να αφαιμάζεται για το δικό του καλό, το οποίο είναι καλό ακόμα και στις περιπτώσεις που οδηγείται στην απελπισία και μέσω αυτής σε απονενοημένα διαβήματα. Είναι για το καλό του Λαού, σύμφωνα με αυτή την σχιζοφρενοτυπική λογική να υπερκερδίζουν οι τράπεζες, οι έχοντες και κατέχοντες και οι εφοπλιστές / επιχειρηματίες που απαιτούν να τους δωροδοκεί ο Λαός για να προσφέρουν υπηρεσίες που τους θησαυρίζουν και ταυτόχρονα είναι καταστροφικό για τον Λαό να απαιτεί μία διαβίωση πάνω από το όριο της φτώχειας.
Δεν είναι να προκαλεί έκπληξη που ο μέσος όρος ψυχοπάθειας, νευρωτικής συμπεριφοράς και κατάθλιψης στον πληθυσμό έχει ανέβει σε τέτοιο βαθμό που για να κρύψουν το επίπεδο νόσησης του έχουν ορίσει ως όρια του υγιούς αυτό που κάποιες δεκαετίες πρίν απαιτούσε μέχρι και φαρμακευτική αγωγή.
Όποιος έχει διαβάσει μέχρι αυτή την στιγμή το παρόν άρθρο πρέπει να έχει ήδη καταλάβει το αυτονόητο : ο Λαός όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και απανταχού στις τουλάχιστον δυτικού τύπου κοινωνίες χειραγωγείται για να αντέξει και να υιοθετήσει αυτό το οποίο αποτίναξε όταν υπήρξε η απόπειρα να του επιβληθεί με τη βία : ο ναζισμός σε όλα τα επίπεδα με το ναζιστικό κόμμα και τα μέλη του να νέμονται τα πάντα από την δικαιοσύνη έως τα τρόφιμα και όλοι οι υπόλοιποι Λαοί να υπακούουν στο δόγμα ότι είναι κατώτεροι και δεν τους αξίζει μία ανθρώπινη ζωή σαν αυτή των ναζιστών.
Ο οποιοσδήποτε αντέχει συναισθηματικά την αντικειμενική εκτίμηση της παραπάνω αλήθειας άμεσα θα σκεφτεί και θα βρεί πίσω από τις ταμπέλες τους τους πραγματικούς ναζί : ποια είναι η ουσιαστική διαφορά ενός Πολίτη ( όχι μόνο της Ελλάδας ) ο οποίος δουλεύει ασταμάτητα, παράγει έργο και χρήμα το οποίο του υφαρπάζεται πρίν μπορέσει να το χρησιμοποιήσει επ’ απειλεί στερήσεως Ανθρωπίνων του Δικαιωμάτων ( Ελευθερία, Εργασία, Στέγη, Απόκτησης Οικογένειας, κλπ. ) και αφού καταβάλει τα ποσά αυτά και πάλι βρίσκεται επ’ απειλεί στερήσεως Ανθρωπίνων του Δικαιωμάτων όπως Αξιοπρεπή Διαβίωση, Οικονομική και Ατομική Αξιοπρέπεια, κλπ. . Ταυτόχρονα, αυτή η υφαρπαγή με την ταμπέλα ‘φόροι και εισφορές’ δεν επιστρέφει σε εκείνον σε καμμία μορφή παρά άμεσα καταναλώνεται και κατατρώγεται από μέλη του ναζιστικού κυρίαρχου κόμματος – στρώματος ( το οποίο δεν περιορίζεται σε μία ταμπέλα αλλά έχει κατακλείσει όλες τις δημοκρατικές ταμπέλες από πολιτικά κόμματα έως μη κερδοσκοπικές και κοινωφελείς αρχές ), τα οποία απολαμβάνουν ατιμωρησία, ασυδοσία και έπαρση ανωτερότητος λόγω γέννησης ή συμπερίληψης στο κόμμα αυτό, όπως και τόσοι που αυτοπαρουσιάζονταν ως « οι υπέρτατη ανώτατη Αρεία φυλή η οποία είναι δικαιωματικά η μόνη που έχει δικαίωμα να κυβερνάει και όλοι οι άλλοι Λαοί και φυλές υπάρχουν μόνο για να χρησιμοποιούνται και να τρέφουν τους Άρειους ».
Όσο και να θέλουμε να το αρνηθούμε διότι ο θυμός και η συναισθηματική ταραχή μπροστά στο γεγονός ότι οι ναζί ακόμα υπάρχουν και ακόμα νέμονται την υφήλιο είναι τεράστια, εάν παραβλέψουμε τις ονομαστικές ταμπέλες και δούμε την ουσιαστική δράση και πραγματικότητα μόνο και μόνο από την αποτύπωση της στην οικονομική αντιμετώπιση όχι απλώς κοινωνικών τάξεων αλλά όσων συνεργάζονται στο σύνολο των ναζί και μόνο ( όπως κάποτε οι ναζιστικές νεολαίες και τα συναφή κόμματα / οργανώσεις ) σε σύγκριση με όλους τους υπόλοιπους, θα δούμε την πολύ άσχημη αλλά πραγματική κατάσταση.
Και έχουμε και την απάντηση στην πολύ φυσική αντίδραση – ερώτηση « πώς είναι δυνατόν να έχει συμβεί αυτό ;» μόνο με την ανάλυση που έχουμε κάνει έως τώρα : διότι ο ναζισμός και οι Άρειοι αποδύθηκαν και έθαψαν πολύ βαθιά, μακριά από κάθε προπαγάνδα, τις ταμπέλες – ορισμούς «ναζί, ναζισμός, Άρειος, φασίστας» και καπηλεύθηκαν και χρησιμοποίησαν αυτό που ο Λαός έχυσε αίμα για να επιβάλει :
« Δημοκρατία, Ελευθερία, Ισότητα, Δικαιοσύνη ».
Όταν κάποιος επιβάλει ναζιστικές πολιτικές αλλά λέει ότι είναι δημοκρατικές, ποιος δημοκράτης ο οποίος όμως είναι απαίδευτος και εμπιστεύεται αντιπροσώπους και προπαγανδιστές θα τολμήσει να πάει ενάντια στο δήθεν ‘δημοκρατικό’ φιρμάνι, αφού όποιος πάει ενάντια στην ‘δημοκρατία’ ονομάζεται ‘φασίστας’ και περιθωριοποιείται χωρίς να εξεταστεί το περιεχόμενο των λόγων του ;
Ερχόμαστε λοιπόν και στα ουσιαστικά παραδείγματα : η Ε.Ε. μέσω της ευρωζώνης κατάφερε αυτό που οι φασίστες και οι ναζί δεν μπόρεσαν να εγκαθιδρύσουν στην Ευρώπη : την οικονομική υποδούλωση όλων των κρατών – μελών όσον αφορά τους Λαούς τους και μόνο, όχι τους δάκτυλους του ναζιστικού κινήματος το οποίο κρύβεται πίσω από κόμματα και διάτρητες εκλογικές διαδικασίες οι οποίοι δάκτυλοι αμείβονται πλουσιοπάροχα από τα κλοπιμαία και το αίμα του κάθε Λαού που απομυζούν.
Τα σκληρά μέτρα που εξαγγέλλει ως αρχή η Ε.Ε. αφορούν αποκλειστικά και μόνο και πάντα τον Λαό. Ποτέ δεν υπάρχει επιταγή στις κυβερνήσεις για άλλα σκληρά μέτρα όπως φορολόγηση των υπερακτίων, φορολόγηση των ανωτάτων στρωμάτων, περιορισμό των αμοιβών και των παροχών προς τους πολιτικούς και τα κόμματα, πάταξη της φοροδιαφυγής μέσω του μαύρου χρήματος της λαθρομετανάστευσης, αποχή από δραστηριότητες / συμμετοχές σε εκστρατείες τρίτων χωρών που όμως εξασθενούν ακόμα περισσότερο το κάθε κράτος ( όπως στρατιώτες στο Αφγανιστάν και πλήθος άλλες χώρες που επιτάσσει η Αμερική και το ΝΑΤΟ με πλήρη επιβάρυνση του κράτους για όλη την στρατιωτική επιχείρηση που δεν προσφέρει τίποτα στο κράτος αυτό ), παύση κάθε επιχορήγησης ιδιωτικής επιχειρήσεως και παροχής ‘κινήτρων’ σε μεγιστάνες, παύση επιχορήγησης έργων σε άλλα κράτη όταν ο Λαός είναι υπό πτώχευση, παύση επενδύσεων σε έργα που νέμονται ιδιώτες, παύση εκδηλώσεων που κοστίζουν πολύ ενώ ο Λαός φτωχαίνει ( όπως π.χ. η γιορτή για την ‘πτώση’ του τείχους του Βερολίνου που κόστισε χρήματα τέτοιου ύψους που θα μπορούσε να βοηθήσει Γερμανούς Πολίτες να ξεφύγουν έστω και για λίγο από την ανέχεια, και όπως οι διάφορες γιορτές / οργανώσεις / εκδηλώσεις / στην Ελλάδα που κοστίζουν εκατομμύρια ή δις την στιγμή που για να μαζευτούν ο Λαός στενάζει ), παύση κάθε επιχορήγησης – πληρωμής αθλητικών ομίλων, ομάδων και οργανώσεων τα έσοδα των οποίων καθώς και η διαχείριση πάνε σε ιδιώτες, και πλήθος άλλων πραγματικών μέτρων για εξυγίανση της κάθε κρατικής οικονομίας.
Αντιθέτως, τα σκληρά μέτρα είναι τυπικά μέτρα φεουδαρχίας όπου ο κάθε βασιλίσκος υπακούει στον μεγάλο βασιλιά και τρελαίνει στην φορολογία τους σέρφους του.
Και πώς τα ανέχεται όλα αυτά ο Λαός που μπόρεσε να αντιταχθεί σε όπλα, ιερές εξετάσεις και αυτοκράτορες – τυράννους παντός είδους ;
Πολύ απλά, διότι ο μεγάλος βασιλιάς ονομάζεται ‘αιρετός εκπρόσωπος / αντιπρόσωπος / κλιμάκιο / δημοκράτης / πρόεδρος / πρωθυπουργός / κυβέρνηση / βουλή / γερουσία / τεχνοκράτης / κλπ’ και λέει στον Λαό ότι αυτός, ο Λαός τον διάλεξε και συνεπώς πρέπει να τον λουστεί διότι αυτό λέει η δημοκρατία.
Και ο Λαός τώρα αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι δεν είναι επιλογή η παράθεση ατόμων που προέρχονται από τους ίδιους κοινωνικούς κύκλους, τα ίδια τζάκια, τις ίδιες οικογένειες από τις οποίες προήλθαν δικτάτορες, προδότες, μειοδότες, αποστάτες, μεγιστάνες, τα ίδια ονόματα που δεν επιτρέπουν σε κανένα πραγματικά εκτός ναζιστικού κόμματος ( δηλαδή εκτός κομματικής ή επιχειρησιακής δικτύωσης ) να αγωνισθεί για την ψήφο του Λαού ισότιμα. Ούτε είναι δημοκρατία η επιβολή των θελήσεων των λίγων ( βλέπε ΣΕΒ, κλιμάκια ξένων, πολιτικοί, τραπεζίτες, κλπ ) επί των πολλών.
Ούτε υπάρχει δημοκρατία όταν επιβάλλεται κάτι προαιρετικό ως νόμος και μάλιστα επιβαλλόμενο από αλλοεθνείς όπως μια φορά και έναν καιρό, στο νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος κουμάντο δεν έκανε ο Λαός αλλά οι αντιπρόσωποι των μεγάλων δυνάμεων.
Ούτε υπάρχει και ισάξια, αμφίδρομη και δίκαιη αντιμετώπιση της σχέσεως της κάθε χώρας ( και ιδιαιτέρως της Ελλάδας ) με τον κάθε διακρατικό συνασπισμό / ένωση όταν ευθύνες για πολιτικές που επιβλήθηκαν και που οδήγησαν στον οικονομικό μαρασμό δεν ζητούνται νομικά από τους έξω ( την Ε.Ε. και τους συγκεκριμένους επιτρόπους ) ακριβώς όπως οι έξω μας ταπεινώνουν και μας καταλύουν το κυρίαρχο Κράτος μας επικαλούμενοι οικονομικές μας ευθύνες και στο όνομα αυτών καταστρατηγώντας την δημοκρατία που ισχυρίζονται ότι προστατεύουν και σέβονται.
Ούτε λόγος για ουσιαστικό σεβασμό στα Ανθρώπινα Δικαιώματα εκατομμυρίων Πολιτών ολόκληρων Λαών που αργοπεθαίνουν από την οικονομική εξαθλίωση που τους επιβάλλουν, παρ’ όλο που ορκίζονται σε αυτά.
Ο Ναζισμός επικαλείτο και δικαιοσύνη και ανθρώπινα δικαιώματα και χρηστά ήθη και κάθε τι θετικό υπέρ του Ανθρώπου ακόμα και μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο κάθε ένας μπορεί να συγκρίνει την ναζιστική προπαγάνδα για τα στρατόπεδα αυτά της εποχής και την εφιαλτική πραγματικότητα που αποκαλύφθηκε μετά, με τα διάφορα αντίστοιχα κλιπάκια και προπαγανδιστικές εκπομπές / δελτία ειδήσεων ( από τους έγκλειστους του Γκουαντάναμο που διαβάζουν Χάρι Πότερ έως τις κοινωνικές πολιτικές και τις δηλώσεις προάσπισης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από οργανώσεις υπέρ των παιδιών ενώ οργιάζει η παιδική εργασία και οργανώσεις υπέρ ενηλίκων Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων όταν οργιάζει η ‘νόμιμη’ πορνογραφία, πορνεία, ‘ελαστικές’ σχέσεις εργασίας, κλπ. ).
Εάν κάτω από τις ταμπέλες αυτές του ‘ανθρωπισμού’ και της ‘δημοκρατίας’ δεν μπορείτε να δείτε τον Ναζισμό, δεν μπορείτε να ελπίζετε σε πραγματική κοινωνική υγεία και μία καλή, προστατευμένη ζωή.
Η γενιά του 1940 το κατάλαβε αυτό παγκοσμίως με τον πλέον σκληρό τρόπο και αφού είχε πιστέψει τις ταμπέλες παραβλέποντας την πραγματικότητα. Και τότε, μετά από τον ‘μεγάλο πόλεμο’ ( τον Α΄ Παγκόσμιο ) έλεγαν ότι δεν είναι δυνατόν μετά από αυτό να συμβεί τίποτε παρόμοιο και επιτίθονταν σε κάθε έναν που προσπαθούσε να τους προειδοποιήσει διότι έβλεπε και ήξερε ότι η υστερική άρνηση της πραγματικότητος / στρουθοκαμηλισμός δεν θα αποσοβούσε αυτό που ερχόταν, όπως και δεν το έκανε.
Δεν χρειάζεται και εμείς να στρουθοκαμηλίσουμε μέχρι το σημείο όπου εάν συνεχίσουμε θα πεθάνουμε και σωματικά.