Τις περασμένες εβδομάδες η κυβέρνηση του Καναδού Πρωθυπουργού Στέφεν Χάρπερ ανακοίνωσε δραστικές περικοπές στην χρηματοδότηση σε προγράμματα τεχνών και πολιτιστικού περιεχομένου σε όλη την χώρα. Αυτή είναι μια πρόσθεση σε νωρίτερες περικοπές στην χρηματοδότηση και μέρος μιας συντονισμένης επιχείρησης ενάντια στην επιστημονική και καλλιτεχνική κοινότητα καθώς και την Καναδέζικη κουλτούρα που είχε αρχίσει από την έναρξη της κυβερνητικής του δράσης.
Οι πιο πρόσφατες περικοπές περιλαμβάνουν όχι μόνο τράπεζες πληροφοριών που καταγράφουν και διατηρούν την πολιτισμική μας κληρονομιά σε όλα τα μέσα, κάνοντάς την διαθέσιμη σε σχολεία και μεμονωμένα άτομα για σκοπούς μελέτης, αλλά επίσης επιβάλλονται περικοπές σε εξειδικευμένα σχολεία που εκπαιδεύουν τους μελλοντικούς μας χορευτές, ηθοποιούς, μουσικούς, καλλιτέχνες και δημιουργούς ταινιών, σε προγράμματα που υποβοηθούν την ανταλλαγή καλλιτεχνικών και πολιτιστικών αντικειμένων μεταξύ δημοσίως χρηματοδοτούμενων μη-κερδοσκοπικών μουσείων σε όλη την έκταση αυτής της γεωγραφικά τεράστιας χώρας, περικοπές στο Πρόγραμμα Υποβοήθειας Μουσείων (το μόνο που δίνει ομοσπονδιακή χρηματοδότηση αποκλειστικά στα μουσεία), περικοπές σε προγράμματα σχολείων και κοινοτήτων που αποσκοπούσαν στην βελτίωση της διατήρησης των πολιτιστικών συνδέσμων και στην εξέλιξη των οργανώσεων για την καλλιτεχνική κληρονομιά καθώς και περικοπές σε προγράμματα που βοηθούν την δημιουργία, εξάπλωση και προώθηση της Καναδικής τέχνης εν μέσω μιας υπερπληθώρας Αμερικανικής επιρροής ακόμα και εντός των συνόρων του ίδιου μας του Έθνους.
Αν και είναι επιθυμητό να αποσύρεται κυβερνητική χρηματοδότηση από κερδοσκοπικές επιχειρήσεις, ο Χάρπερ ξεκίνησε αυτές τις περικοπές χρηματοδότησης σε μη κερδοσκοπικά δημόσιας εκπαίδευσης προγράμματα, οργανισμούς και θεσμούς. Το έκανε αυτό χωρίς την συμβολή ούτε αυτών που πλήττονται άμεσα ούτε των Πολιτών που υποτίθεται ότι υπηρετεί. Παρουσιάστηκαν ως τετελεσμένο γεγονός, χωρίς δυνατότητα αναθεώρησης.
Με τον τυπικό τρόπο της κυβέρνησης Χάρπερ, ο Υπουργός Πολιτισμού δεν ήταν διαθέσιμος για να δώσει εξηγήσεις. Ο υπεύθυνος τύπου του πρωθυπουργού όμως, ήταν. «Η αντιπολίτευση μας κατηγορεί με ιδεολογία ότι έχουμε σκοπό να μειώσουμε την χρηματοδότηση στις τέχνες και τα γράμματα, αλλά αυτό δεν είναι έτσι,» αναφέρει (λέξη προς λέξη) η Τορόντο Στάρ ότι είπε ο Κόρυ Τενεΐκ.
Η αντιπολίτευση δεν συμφωνεί. «Αυτοί (οι Συντηρητικοί του Χάρπερ) δεν πιστεύουν στην κουλτούρα και τον πολιτισμό, αλλά το χειρότερο είναι ότι θέλουν να αλλοιώσουν την κοινωνία στην οποία θέλουν να μας αναγκάσουν να ζούμε,» ο Φιλελεύθερος Κριτικός επί του Πολιτισμού Ντένις Κοντέρ είπε στην Στάρ.
Έχει δίκιο. Η κυβέρνηση Χάρπερ προκάλεσε οργή στην καλλιτεχνική και εκπαιδευτική κοινότητα με το Ψήφισμα Β-10, το οποίο δίνει στο κυβερνητικό Πολιτιστικό Τμήμα την δύναμη να αρνηθεί να χρηματοδοτήσει ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, δηλαδή ότι ο υπουργός και το επιτελείο του, χωρίς καμία άλλη συμβολή, μπορεί να κάνει ότι θέλει. Ο Χάρπερ έχει επίσης σιωπηρά υποσκάψει και εκφυλίσει την κρατική Καναδική Τηλεοπτική Επιχείρηση (CBC). Αν και το CBC οφείλει και πρέπει να διοικείται ανεξάρτητα από την επιρροή της κυβέρνησης, ο Χάρπερ έχει κάνε εξόφθαλμους πολιτικούς, αυθαίρετους διορισμούς στους διοικητές του CBC. Με συνδυασμό τις μεγάλες περικοπές, αυτές οι πράξεις έχουν διαταράξει σε μεγάλο βαθμό το ραδιόφωνο και την τηλεόραση του CBC, με αποτέλεσμα την παραγωγή πολύ λιγότερων πρωτότυπων προγραμμάτων και πολύ περισσότερων εισαγωγών προκατασκευασμένων Αμερικανικών εκπομπών που προβάλλονται.
Μαζί με τις υπόλοιπες περικοπές στις τέχνες και τους πολιτιστικούς οργανισμούς οι οποίες χρονολογούνται από το 2006, την χρονιά της εκλογής του Χάρπερ, οι πιο πρόσφατες ακυρώσεις θα έχουν μία καταστροφική επιρροή όχι μόνο στην καλλιτεχνική κοινότητα αλλά και στις παρούσες και μελλοντικές γενιές των Καναδών Πολιτών γενικότερα.
Αυτό που ο Χάρπερ και η κυβέρνηση του αποσκοπεί να δημιουργήσει είναι μια χώρα που να μην μπορεί να διατηρήσει τα αρχεία της κληρονομιάς της σε φίλμ και ήχο και στην οποία χώρα, ακόμα και πριν ο χρόνος καταστρέψει τα ντοκουμέντα, οι Πολίτες δεν θα μπορούν να έχουν πρόσβαση σε φωτογραφίες, φιλμ, και ηχητικές καταγραφές. Αυτή η ίδια χώρα που είναι γεωγραφικά κατακερματισμένη, δεν θα είναι ικανή να εκτιμήσει το παρελθόν της τέχνης και του πολιτισμού της διότι κάθε μουσείο και έκθεση τέχνης (αυτά που θα κατορθώσουν να παραμείνουν ανοιχτά) θα είναι απομονωμένη και περιορισμένη στα εκθέματά της και λόγω έλλειψης χρηματοδότησης δεν θα μπορεί πλέον να μοιραστεί και να επεκτείνει τις εκθέσεις. Ο Καναδάς δεν θα μπορεί πλέον να λέει ότι έχει ορχήστρες, χορευτικά ιδρύματα, καλλιτέχνες, συγγραφείς, δημιουργούς ταινιών, μουσικούς ή θεατρικές ομάδες διεθνούς βεληνεκούς και ταλαντούχοι φοιτητές που θέλουν να εκπαιδευτούν στις τέχνες θα εξαναγκάζονται να φύγουν από την χώρα τους και να την αποκτήσουν αλλού, επειδή η κυβέρνηση επέλεξε να παρακρατήσει την χρηματοδότηση των σχολών που τα διδάσκουν.
Αυτές οι αποφάσεις που επηρεάζουν κάθε Καναδό πάρθηκαν όχι κατόπιν της άδειας των πολιτών του Καναδά, αλλά μονόπλευρα. Γιατί να γίνουν αυτά τα βήματα;
Οι Η.Π.Α. εδώ και πολύ καιρό καταδιώκουν τον Καναδά προσπαθώντας να τον εξαναγκάσουν να αποσύρει τις προστασίες επί του πολιτισμού, προστασίες που είναι απαραίτητες αν θέλουμε να μην υπερκαλυφθούμε από την γιγαντιαία, κοινότοπη βιομηχανία διασκέδασης τους. Με αυτές τις προστασίες οι τέχνες στον Καναδά άνθισαν και έχουμε εξελίξει μια μοναδική πολιτισμική ταυτότητα που αντικατοπτρίζει την ιστορία μας και τις κοινωνικές μας αρχές, για τις οποίες ως Έθνος είμαστε δικαιολογημένα περήφανοι.
Η απώλεια των εξειδικευμένων σχολείων και σχολών, της πρόσβασης στην δική μας καλλιτεχνική και πολιτιστική κληρονομιά, η απώλεια των μεγάλων θεατρικών και χορευτικών ομάδων μας, η απώλεια των καλλιτεχνών και εικόνων της κουλτούρας μας δεν μπορεί παρά να έχει ένα μόνο αποτέλεσμα: την τέλεια εξολόθρευση της Καναδικής μας Κουλτούρας. Η κουλτούρα και ο πολιτισμός ενός Έθνους είναι η καρδιά του. Ένα έθνος χωρίς καρδιά είναι εύκολο να το εξουσιάσεις.
Η κοινότοπη φτήνια που θεωρείται κουλτούρα και που προωθείται από τις Η.Π.Α. και τον μηχανισμό της παγκοσμιοποίησης θα μπορέσει με τον παραπάνω τρόπο εύκολα να γεμίσει το κενό που δημιουργείται με ξένες και επισφαλείς ιδέες και αξίες.
*Ιδρύματα, προγράμματα και σχολεία/ οργανισμοί κουλτούρας που αναφέρονται σε αυτό το άρθρο ορίζονται ως κοινωφελείς ή εκπαιδευτικοί οργανισμοί, εκπαιδετικά ερευνητικά προγράμματα και μη κερδοσκοπικά, κρατικά σχήματα, όχι σε κερδοσκοπικές επιχειρήσεις ή σχήματα προβολής οποιουδήποτε μεμονωμένου ατόμου ή οικογένειας.
Από την Εύα Λόντον