Πολύ πιο έντονα αλλά και πάλι ελλειπώς αντιμετωπίζεται το έγκλημα της πολύνεκρης έκρηξης στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος από το έγκλημα σε βάρος της οικογένειας του 11χρονου Θανάση Δεληγιάννη. Σωστά με διαδικασία αυτοφώρου συνελήφθηκαν ορισμένοι από τους υπεύθυνους για το ατύχημα αλλά όχι όλοι, και κυρίως όχι αυτοί οι οποίοι έχουν ορισθεί από τον Ελληνικό Λαό και το Σύνταγμα να προστατεύουν και να εμποδίζουν το φαινόμενο της εγκληματικής αμέλειας με δόλο όσον αφορά τις συνθήκες ασφαλείας και την προάσπιση της ζωής των Ελλήνων Πολιτών που εργάζονται στα ναυπηγεία καθώς και όλων των άλλων εργαζομένων καταγραμμένων και μη.
Είναι απαράδεκτο να μην αποδίδονται πολιτικές και αστικές ευθύνες στους υπουργούς Ναυτιλίας, Ανάπτυξης και Εργασίας αφού απέτυχαν να εξασφαλίσουν την ασφάλεια ζωής και την σωματική ακεραιότητα των εργαζομένων στο Πέραμα καθώς και να ελέγξουν τα φαινόμενα ‘ μαύρης εργασίας’ αλλά και της πολύ χαμηλής ποιότητας ζωής των καταγραμμένων εργαζομένων, γεγονός το οποίο αποτελεί καταπάτηση των ανθρωπίνων και συνταγματικών δικαιωμάτων των.
Οι εμπλεκόμενοι περιλαμβάνουν επίσης και τους πλοιοκτήτες και άλλους επιχειρηματίες που εκμεταλλεύονται τα ναυπηγεία και τα πλοία και που καταπατούν τους νόμους και τις διατάξεις για την ασφάλεια και προάσπιση της ανθρώπινης ζωής, της εργασίας και κοινωνικής πρόνοιας των εργαζομένων.
Οι οικογένειες των πληγέντων και θανόντων δικαιούνται πλήρη κάλυψη από το κράτος καθώς και αποζημίωση από κάθε έναν υπεύθυνο χωριστά και ισότιμη με την ποιότητα ζωής, εισοδήματα και κοινωνική υπόσταση που τους αφαιρέθηκε αδίκως και βιαίως : όχι με τις άδικες και κατάφωρα καταχρηστικές και αντισυνταγματικές αμοιβές αλλά με την ελάχιστη αποδεκτή αμοιβή δημοσίου υπαλλήλου που καλύπτει τις βιωτικές ανάγκες και τον πληθωρισμό της εποχής.
Σχετικά με τους ενόχους υπεύθυνους για την τραγωδία αυτή η δυνατότητα να συνεχίσουν να ασκούν το συγκεκριμένο επάγγελμα / επιτήδευμα / επιχείρηση / αξίωμα πρέπει να τους αρθεί δια παντός καθώς επέτρεψαν για χάριν παράνομου κέρδους την απώλεια ζωής που είναι αμετάκλητη και μη αναστρέψιμη. Η συμπεριφορά αυτή αποδεικνύει περιτράνως ότι δεν έχουν κίνητρο και /ή δυνατότητα να τηρήσουν τις επιταγές και προσταγές του Συντάγματος και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ως εκ τούτου οφείλουν να μην επανδρώνουν θέσεις υπευθυνότητας και εξουσίας επί ανθρωπίνων ζωών, περιουσιών και υποστάσεων.»