Πολλά Εθνικά θέματα εσωτερικής και εξωτερικής ασφάλειας έχουν θιχθεί τώρα, εν μέσω καλοκαιριού όπου οι Πολίτες τείνουν να επιζητούν ξενοιασιά και η φύση της ‘Βουλής’ με τους μειωμένους σε αριθμό βουλευτές είναι ίσως λιγότερου πολιτικού κόστους, αφού προσφέρει άλλοθι σε ένα ικανό ποσοστό από τους 300. Στην ουσία όμως μπορούμε να συζητήσουμε για όλα αυτά τα θέματα μαζί ( από την πολύ πρόσφατη νομοθεσία περί DNA και καμερών μέχρι τις άδειες προσγείωσης των Σκοπιανών αεροσκαφών με ονόματα που προσπαθούν να καπηλευθούν και την στάση της Ελλάδας στην πολιτική της Τουρκίας όσον αφορά το Αιγαίο και την Κύπρο ).
Στην ανάλυση μας σε αυτό το άρθρο θα δείξουμε ακριβώς γιατί η κυβέρνηση δεν είναι ανεύθυνη ή ηλίθια αλλά απλώς προδοτική της ίδιας ακριβώς ποιότητας και χαρακτήρα με την κυβέρνηση της Ελλάδας επί Γερμανικής κατοχής.
Επί Γερμανικής κατοχής, η κυβέρνηση της Ελλάδος και ο δήθεν Ελληνικός τύπος εκθείαζε τους ναζί κατακτητές ως απελευθερωτές, γενναίους και γενικώς δώρο στους Έλληνες. Η Αντίσταση των Ελλήνων ( η μία από τις δύο πρώτες αντιναζιστικές Αντιστάσεις που οργανώθηκαν από Πολίτες αυθόρμητα και όχι κατόπιν διαταγής ) χαρακτηρίσθηκε από την κυβέρνηση αυτή ως εγκληματίες και ανθέλληνες τρομοκράτες οι οποίοι τόλμησαν να επιτεθούν στους ναζί.
Σίγουρα τώρα που διαβάζουμε την παραπάνω παράγραφο, τέτοιου είδους δηλώσεις για τις οποίες υπάρχουν ντοκουμέντα φαντάζουν εξωπραγματικές, αποτρόπαιες και εμφανώς προδοτικές από μια κυβέρνηση μαριονέτα του Άξονα. Την εποχή εκείνη όμως φαινομενικά είχε γίνει δεκτή η κυβέρνηση αυτή, έχαιρε του κοινωνικού σεβασμού και οι Πολίτες φαίνονταν να την ‘θέλουν’ με διάφορους τρόπους, αφού προβαλλόταν ότι είχε εγκαθιδρυθεί με δημοκρατικούς τρόπους. Οι ‘ δημοκρατικοί τρόποι’ μπορεί τώρα να μας φανούν εξόφθαλμες δράσεις ολοκληρωτισμού από μία ψευδεπίγραφη κυβέρνηση – προπέτασμα του κατακτητή. Εκείνη την εποχή όμως κανείς δεν τολμούσε να το πει ή και να το συνειδητοποιήσει διότι δεν θα μπορούσε να παραμείνει παθητικός / απαθής ή εάν παρέμενε παρ’ όλα αυτά θα έπρεπε να παραδεχθεί στον εαυτό του άσχημα πράγματα για την προσωπικότητα του. Έτσι λοιπόν, εάν κάποιος δεν ήταν μέλος της περιθωριοποιημένης Αντίστασης που εκείνη την εποχή ήταν συνώνυμη με κοινωνική καταστροφή για όποιον επισήμως είχε σχέσεις μαζί της, δεν ακουγόταν πουθενά ότι οι ναζί ήταν οι κακοί και η κυβέρνηση ήταν ένα μάτσο προδότες. Και δεν ακούστηκε τόσο καλά που οι προδότες αυτοί παρέμειναν στην πολιτική και επηρέασαν και επηρεάζουν ακόμα την Ελληνική κοινωνία ως επιφανείς προσωπικότητες της ( βλ. οικογένειες Ράλλη, Παπαδόγκωνα, Βαρβιτσιώτη, κλπ. ).
Ερχόμενοι τώρα στις ημέρες μας έχουμε ακριβώς την ίδια κατάσταση με ακριβώς τις ίδιες συνθήκες τόσο στην κυβέρνηση όσο και στον Λαό στον οποίο στηρίζεται για να επιβιώνει. Οι δημοκρατικοί τρόποι με τους οποίους ισχυρίζονται ότι έχουν εκλεγεί οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης είναι στην ουσία εξόφθαλμα ολοκληρωτικές αφού επιτρέπεται με διάφορους ‘ εκλογικούς νόμους’ να εκλέγονται από μειονότητα και όχι πλειονότητα ( συνεπώς δεν αντιπροσωπεύουν καθόλου το σύνολο του Ελληνικού Λαού όπως ισχυρίζονται ούτε είναι εντολοδόχοι του ). Οι νομοθεσίες που ψηφίζουν όπως η πιο πρόσφατη που αναφέραμε στην εισαγωγή καταλύουν επιδεικτικά το Σύνταγμα όπως κάθε νομοθεσία μίας κυβερνήσεως – μαριονέτας ενός κατακτητή και απομυζούν όλο και πιο κατάφωρα τους πόρους του Λαού ακριβώς όπως και τότε οι ναζί δεν ενδιαφερόταν να προκαλέσουν λιμό προς εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων. Ο Λαός δεν τολμάει να μιλήσει ανοιχτά για αυτά τα οποία βλέπει με τρόπους επίσημους αφ’ ενός διότι, όπως και τότε στην περίπτωση της Αντίστασης, φοβάται ότι θα γίνει κοινωνικός παρίας και θα στοχοποιηθεί από τον εχθρικό κρατικό μηχανισμό περισσότερο από τους άλλους και αφ’ ετέρου διότι γνωρίζει ότι εάν παραδεχθεί αυτό που συμβαίνει θα πρέπει να δράσει και να ρισκάρει οπότε δεν θα το πράξει παρά μόνο όταν συνειδητοποιήσει ότι ήδη έχει χάσει τα πάντα και οδεύει προς το να χάσει και την ζωή του με διάφορους τρόπους.
Ο τρόπος εξυπηρέτησης αλλοτρίων συμφερόντων και πάλι με τρόπο εξόφθαλμο όπως ο χειρισμός του Σκοπιανού ζητήματος, του Κυπριακού, του Μικρασιατικού / Τουρκικού, του Βαλκανικού, του Γερμανικού ( σε σχέση με το χρέος πολέμου που μας χρωστάει η Γερμανία και είναι υπέρογκο ), του στρατιωτικού ( βάσεις, ραντάρ, εξοπλισμός, κλπ ) και πλήθος άλλων που αποδυναμώνουν την Ελλάδα ενώ η Ιστορία και οι πολιτικές καταστάσεις της δίνουν τρομερά διπλωματικά όπλα που θα τα ζήλευε κάθε υπερδύναμη δείχνουν ακόμα περισσότερο την κατ’ ουσίαν έλλειψη Ελληνικής κυβέρνησης. Ελληνική κυβέρνηση δεν υπάρχει και ο Ελληνικός Λαός είναι ακέφαλος. Ακόμα και από άποψη μελέτης των πολιτικών γενεαλογικών δένδρων είναι εμφανέστατο ότι όπως είχε τοποθετηθεί ο Όθωνας στην κυβερνητική κεφαλή της Ελλάδος από τις μεγάλες δυνάμεις ώστε να μην κυβερνήσουν οι αρχηγοί της Επαναστάσεως έτσι και τώρα έχουν τοποθετηθεί συγκεκριμένες δυναστείες με τον σαφή στόχο να μην αφήσουν ποτέ να υπάρξει Έλληνας κυβερνήτης – αντιπρόσωπος ενός Λαού που επιθυμούν να εξαφανίσουν. Ποιος Έλληνας με την Ελληνική ευφυΐα δεν θα ήταν ένας διπλωματικός εφιάλτης για όλα τα κράτη που εξαρτούνται είτε στρατηγικά είτε οικονομικά είτε ιστορικά από την πολιτική που θέλει να ακολουθήσει η Ελλάδα ;
Για να ξεκινήσουμε λοιπόν καν να μιλάμε για εθνική ασφάλεια ενός κράτους θα έπρεπε να είχαμε πρώτα εξασφαλίσει την ύπαρξη κράτους για το οποίο να τίθεται θέμα εθνικής ασφάλειας. Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε κράτος ούτε σαφέστατα μπορούμε να θίξουμε θέματα εθνικής ασφάλειας αφού το μόρφωμα που ονομάζεται Ελλάδα είναι στην καλύτερη περίπτωση μία οφθαλμαπάτη και στην πραγματικότητα το αλωμένο ερείπιο του ονείρου ενός Έθνους το οποίο ξεγελάσθηκε να ιδρύσει Κράτος. Προσπάθειες να γίνει το Ελληνικό Κράτος ουσιαστικά Ελληνικό έχουν γίνει από την ίδρυση του με τον Ιωάννη Καποδίστρια και άλλους αρχηγούς της επαναστάσεως που δολοφονήθηκαν αντί να λάβουν υψηλές πολιτικές θέσεις ( σε αντίθεση με τους προδότες ) έως και τον 20ο αιώνα με αντίστοιχες προσπάθειες από τον ΕΑΜ – ΕΛΑΣ μέχρι τον Γρηγόρη Λαμπράκη.
Μέχρι να αποφασίσει ο Ελληνικός Λαός να αρνηθεί την κατηγοριοποίηση του με οποιονδήποτε τρόπο είτε πολιτικό ( κομματική κατηγοριοποίηση ) είτε ιδεολογικό ( συντηρητικός – φιλελεύθερος – αναρχικός – σοσιαλιστής – κομμουνιστής ) είτε θρησκευτικό ( Χριστιανός- Μουσουλμάνος – Εβραίος – Ινδουιστής ) και να προσβλέπει μόνο στην εγκαθίδρυση πραγματικού Ελληνικού Κράτους που να προασπίζει τα Ελληνικά συμφέροντα όπως αυτά ορίζονται από τις ανάγκες του Λαού και όχι του εκάστοτε επιχειρηματία – συνεργάτη των φασιστικών ολοκληρωτικών καθεστώτων ( Συγγρό, Μπενάκη, Νιάρχο, Κωστόπουλο, Λαναρά, Κυριακού, Ανδρεάδη, Λάτση, Αγγελόπουλο, Βαρδινογιάννη, Βγενόπουλο, Κόκκαλη, Γουλανδρή, Κοντομηνάς, Εμφιεμτζόγλου, Μποδοσάκη, και πλήθος ομοίων τους ) δεν μπορούμε να μιλάμε για Εθνική ασφάλεια ή ασφάλεια οποιουδήποτε είδους .