Το Σύνταγμα της Ελλάδος είναι πόνημα για το οποίο ο Ελληνικός Λαός πάλεψε και κυριολεκτικά έχυσε αίμα για να το επιβάλει ως βασική δικλείδα ασφαλείας και προστασίας από τις ομάδες αυτές που ανέκαθεν απομυζούσαν παρασιτικά και αυθαίρετα τόσο τον ίδιο τον Λαό όσο και την χώρα γενικότερα.
Από την ώρα της ψήφισης του και μετά έχει υποστεί διάφορες αλλοιώσεις και αλλαγές, πάντα με την πρόφαση της βελτίωσης. Στην ουσία, μία προσεκτική μελέτη κάθε εκδόσεως – εξελίξεως του Συντάγματος θα μας αποκαλύψει ότι κανένα Σύνταγμα δεν υπήρξε τέλειο ή τελείως εχθρικό προς τις ομάδες που είναι παρασιτικές και τους εκπροσώπους τους που βρίσκονται εντός της Βουλής και φυσικά προασπίζουν τα συμφέροντα αυτών.
Όμως, κάθε Σύνταγμα ( και για αυτό είναι και ανέκαθεν ήταν τεράστια νίκη του Λαού να το επιβάλει ) αναγκαστικά είχε και έχει αρχές που δεν μπορούν αν καταργηθούν χωρίς να ειπωθεί στον Λαό ανοιχτά ότι όχι μόνο το πολίτευμα αλλά και ο Ανθρωπισμός καταστρατηγούνται και αυθαιρέτως γίνεται επιστροφή σε μεσαιωνικές καταστάσεις τουρκοκρατίας- φεουδαρχισμού- φραγκοκρατίας.
Επίσης, δεν τολμάει κανείς να πεί ανοιχτά ότι καταστρατηγεί το Σύνταγμα ακριβώς διότι άμεσα ο Λαός θα καταλάβαινε ότι αυτό το οποίο βιώνει δεν έχει καμμία σχέση με την Δημοκρατία που ο Πολίτης έχει ανατραφεί να πιστεύει ότι απολαμβάνει. Όλα γίνονται σιωπηρά και με τρόπους χειραγώγησης που εμποδίζουν τον Λαό να καταλαβαίνει την καθημερινή καταστρατήγηση του Συντάγματος.
Συγκεκριμένα, πέρα από τις διάφορες παρανομίες και αντισυνταγματικές νομοθεσίες- καταστάσεις – πολιτικές που ο κάθε Πολίτης αισθάνεται μη εξοπλισμένος – εκπαιδευμένος ώστε να μπορέσει να τις εκτιμήσει με κριτική σκέψη χωρίς μεταφραστή από τα ΜΜΕ, επίσης αισθάνεται ότι το Σύνταγμα είναι πολύ μεγάλο / πολύπλοκο ώστε να το γνωρίζει και συνεπώς να κρίνει εάν καταπατείται.
Αυτό όμως είναι ψευδές. Το μόνο που χρειάζεται να γνωρίζει ο Πολίτης ότι υπάρχει στο Σύνταγμα είναι το άρθρο 4 του Συντάγματος.
Το άρθρο 4 του Συντάγματος λέει τα εξής :
1. Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του Νόμου.
2. Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Οι παραπάνω δύο διατάξεις καταστρατηγούνται τουλάχιστον από τη μεταπολίτευση, καθημερινά και απόλυτα. Εάν αυτές οι δύο διατάξεις τηρούντο τότε ένα μεγάλο ποσοστό της ανομίας, ασυδοσίας και αυθάδειας που παρακολουθούμε γύρω μας από τους διάφορους πολιτικούς, σχολιαστές, μεγαλοκεφαλαιούχους, κληρικούς, ‘ανθρωπιστές’, ακαδημαϊκούς, καλλιτέχνες, κλπ δεν θα μπορούσε να υπάρξει.
« Ίσος ενώπιον του Νόμου» σημαίνει ότι δεν επιτρέπεται καταστρατήγηση του Νόμου εάν ο εγκληματίας / παράνομος είναι σε δημόσια θέση, είναι μεγαλοκεφαλαιούχος, τραπεζίτης, στέλεχος πολυεθνικής, διάσημος, πολιτικός, δημοσιογράφος, κλπ εάν ο Νόμος αυτός κρατείται για έστω και έναν άλλο Πολίτη. Για να φέρουμε ένα παράδειγμα : εφ’ όσον ο Νόμος θεωρεί ότι η υπογραφή ενός Πολίτη σε ένα έγγραφο επισημοποιεί την συναίνεση του υπεύθυνα για το ό,τι λέει και το ό,τι δεσμεύσεις εμπεριέχονται στο έγγραφο αυτό, ασχέτως εάν κατά την διάρκεια της υπογραφής του ο Πολίτης είχε ανησυχίες ή ενστάσεις τις οποίες όμως δεν έκανε επισήμως διότι επιθυμούσε τις απολαβές, τότε το ίδιο πρέπει να ισχύει και για κάθε τραπεζίτη που υπέγραψε συγκεκριμένες υποχρεώσεις ώστε να λάβει τα 28 δις ευρώ από το κράτος, δηλαδή χρήματα του Λαού. Μη τήρηση της υπογραφής του τραπεζίτη από τον τραπεζίτη πρέπει να τιμωρηθεί σύμφωνα με τον ίδιο Νόμο με τον οποίο θα τιμωρηθεί και ο κάθε άλλος Πολίτης που αθέτησε την δική του υπογραφή.
Όσο αυτό δεν συμβαίνει, το Σύνταγμα έχει καταστρατηγηθεί αφού το άρθρο 4 παράγραφος 1 δεν τηρείται.
Το ίδιο συμβαίνει για τις εισφορές προς τα ταμεία, την πληρωμή των ΔΕΚΟ, την φορολογία, την κακοδιαχείριση / υπεξαίρεση χρημάτων, τις δυνατότητες επιδότησης, τις δυνατότητες πρόσληψης, τις δυνατότητες ανάληψης έργου, και μύριες άλλες αποδοχές, υποχρεώσεις και γενικές σχέσεις των Πολιτών με τον Νόμο και το κράτος.
Επίσης, « ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις» σημαίνει ότι όλοι οι Πολίτες πρέπει να έχουν εξασφαλισμένα τα Ανθρώπινα τους Δικαιώματα ( φαγητό, στέγη, εργασία, πραγματική εκπαίδευση, περίθαλψη ) χωρίς διαπραγματεύσεις ή οποιαδήποτε πιθανότητα να τους αποστερηθούν. Όσον αφορά τις υποχρεώσεις, δεν είναι δυνατόν να απαιτούνται υποχρεώσεις όπως η πληρωμή εισφορών, φόρων και εκτάκτων εισφορών από μέρος μόνο των Πολιτών και μάλιστα δυσανάλογα ( το οποίο αποτελεί παράβαση της παραγράφου 5 του άρθρου 4 του Συντάγματος ) ενώ οι υποχρεώσεις παντός είδους εξαφανίζονται από μία κοινωνική τάξη και επάνω. Ίσες υποχρεώσεις σημαίνει ότι όλων των Πολιτών οι επιχειρήσεις και τα επιτηδεύματα θα έχουν την ίδια αντιμετώπιση από το κράτος τόσο στον έλεγχο, τους περιορισμούς, την καταδίωξη και / ή τον αποκλεισμό όσο και στην επιδότηση, την προστασία, την χρηματοδότηση, την προώθηση και την εξασφάλιση πελατειακού κοινού ( όπως συμβαίνει με τις τράπεζες αφού το κράτος σπρώχνει και έσπρωχνε τον Λαό να δανεισθεί για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις κρατικές απαιτήσεις ).
Εάν τα παραπάνω δεν συμβαίνουν και όσο δεν συμβαίνουν, το Σύνταγμα καταστρατηγείται σιωπηρά και με την κάλυψη της άγνοιας των Πολιτών. Το Σύνταγμα είναι απόλυτο : ή ακολουθείται ή καταστρατηγείται. Δεν υπάρχουν ημίμετρα.
Άρα, το μόνο που χρειάζεται για να αποτινάξει ο κάθε ένας Πολίτης την κατάφωρη αδικία και την άνευ ντροπής κοροϊδία που παρελαύνει καθημερινά τόσο στην τηλεόραση και τα υπόλοιπα ΜΜΕ όσο και στην καθημερινή επαφή με υπηρεσίες και κρατικούς φορείς και πολιτικούς είναι η γνώση του άρθρου 4 και ο θυμός που απαιτείται λόγω του θράσους με το οποίο καταστρατηγήθηκε από αυτούς που υπεξαίρεσαν την ψήφο του Ελληνικού Λαού και μαζί με αυτήν και την Ελευθερία και την περιουσία του.