Την τελευταία περίοδο κατακλύζονται οι τηλεοπτικές κυρίως ειδήσεις από ειδησεογραφήματα του τύπου ομαδικών βιασμών, ανεξήγητων ( από άποψη κινήτρου ) δολοφονιών ανυποψίαστων τουριστών ή πολιτών, ξυλοδαρμούς οι οποίοι και πάλι παρουσιάζονται ως άνευ κινήτρου ή τουλάχιστον λογικού κινήτρου και πολύ σημαντικά κρούσματα αστυνομικής εγκληματικότητας ή βιαιότητας ενάντια σε εξ ίσου ανυποψίαστους Πολίτες.
Αυτό δεν πρέπει να εκληφθεί σαν πολλά ανεξάρτητα περιστατικά αλλά σαν ένα μοτίβο : Ποιά είναι η γενική εντύπωση που μας δίνεται από όλες αυτές τις ειδήσεις ; Είναι τυχαίο ή αποσκοπεί κάπου ; Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι κάποιο καινούργιο κύμα βίας, αλλά αυτό δεν ισχύει εάν κάποιος κοιτάξει στα πεταχτά τις καταχωρήσεις των Βιβλίων Συμβάντων των Αστυνομικών Τμημάτων απανταχού.
Γιατί λοιπόν προβάλλεται τόσο πολύ μία εικόνα ανεξέλεγκτης βίας και καθημερινού κινδύνου τουριστών και Πολιτών στους δρόμους και τα σοκάκια της Ελλάδας ;
Σε αυτή τη φάση και το μέρος του ιστοχώρου το μόνο που θα πούμε επιγραμματικά είναι ότι προκαλεί ανασφάλεια, θυμό, αίσθηση ντροπής τα οποία οδηγούν στην πολύ φιλότιμη και αναμενόμενη ζήτηση καλύτερης και πιό στενής αστυνόμευσης η οποία όμως ανοίγει τον δρόμο για άλλες πολιτικές καταστάσεις.